GAVARO - Cindy

De tie mi reiras al la Buntulino, akompanate de du policanoj en
uniformo; mi grimpas al la ĉambro kie kuŝas Caffin kaj deklaras
al li ke li estas mia arestito.
“Kio !?, elkrias tiu duondorme, ĉu min enpakas ci ?! Nunu, jen
stranga koloriĝo ! – Ne estas mia kulpo ke oni konfipis cin. –
Tamen, Jules, tio ne havigos bonŝancon al ci ! – Ĉu li estas
regula, li ? – Kaj ĉu ne necesas ke mi faru mian devon ? – Estas
ĝuste, sed amikoj estas amikoj. – Sed mi ja diris ke oni servumis
cin; ĉu mi devas puŝi cian nazon sur la situacion, por ke ci
komprenu ? Ĉu ci do ne pinĉis sfinjecon en la pasinta lajlo ? –
Bone, mi vidas ke iu maĉumis. Nu, tiam ankaŭ mi maĉumos !
Venigu la grandan polanon, por ke mi enigu tiun friponan Hotot.
Ĉar estas neniu krom li, kiu povis tordiĝi !”
* * * * * * *
La komisaro venas kaj ricevas la konfesojn de Caffin. Oni facile
imagas al si ke Hotot ne ŝparatis. Linois kaj Bicêtre estis arestitaj
en la sama nokto.
Ruse d’un chef de police
Ayant réfléchi sur la conduite de Hotot envers ses camarades, je trouvai
qu’elle était celle d’un profond scélérat. Il me parut que ce misérable voulait
se rendre intéressant auprès de Henry en dénonçant ses complices, et
obtenir par ce moyen l’impunité de son crime. D’après ce qui m’était revenu
sur son compte, dans diverses circonstances, je pensai que Hotot était plus
coupable que ceux qu’il se proposait de dénoncer, et qu’il pouvait même avoir
été l’instigateur du vol dont il s’agissait.
Raffermi dans cette opinion par suite des informations que je pris, je me
résolus à purger la société d’un tel monstre. Je le fis garder à vue par
quelques-uns de mes agents. Et sachant qu’il avait pour maîtresses Emilie
Simonet et Félicité Renaud, je crus devoir exciter la jalousie de ces deux
femmes, dans l’intérêt de la justice.
Toutes mes dispositions étant arrêtées, je vais rejoindre Hotot aux Champs-
Elysées où il m’attend. Je l’engage à se faire arrêter et à se laisser conduire
au dépôt, afin de confesser un voleur qui y arrivera peu d’instants après.
165