GAVARO - Cindy

Alveninte en la Joquelet-strato, mi supreniras al Linois, kiu konis
min nur laŭnome. Li estis ĵus enlitiĝinta. Mi demandas ĉu li ne
vidis Hotot kaj, je lia nea respondo, mi reiras suben, dezirante al
li bonan nokton. “Estas kvazaŭ fatalo, mi diras al Emilie, ili iris
for antaŭ preskaŭ kvaronhoro por kunpreni Caffin, kiu pagu por
la vino.”
Emilie diras al mi ke ŝi ne scias la adreson de Caffin, sed ne malesperas
akiri ĝin de la inoj sur la Bovidoplaco. Ŝi do petas min
pluiri ĝis tie. Mi protestas. Emilie insistas. Kaj ĉar ege gravas
malkovri non Caffin, ni direktas nin al la Bovidoplaco.
Dumvoje mi kompletigas la ebriigon de mia kunulino, kiu iĝas tiel
komunikema ke ŝi havigas ĉiujn informojn kiujn mi deziras ekscii
pri Hotot. Ŝi konfidas eĉ ke estis li, kiu instigis siajn kamaradojn
al la rompoŝtelo, okazinta en la antaŭa nokto.
Iu ĉiesulino, Louison la Blagantino, kiun ni renkontas sur nia
vojo kaj al kiu Emilie demandas novaĵojn pri Caffin, sciigas al ni
ke li kredeble kuŝas kun Emilie Hirjugeto, ĉe la Buntulino aŭ ĉe
la Blondulino. Iom plue, alia samfakulino, al kiu ni starigas la
saman demandon, respondas ke ili troviĝas ĉe la Buntulino. Ni
iras tien.
Emilie, nun krevante el sia haŭto pro dekduo da kapromamoj,
malplenigitaj dum nia nokta ekskurso, postulas de la matrono ke
ŝi redonu ŝian viron kaj minacas ĉion dispecigi se li ne aperos. La
Buntulino protestas, tute prave, ke li ne estas ĉe ŝi kaj proponas
al ŝi fari mem la kontrolon. Emilie iras supren kaj revenas, malmultan
tempon poste, dirante ke ŝi vidis sole nur Caffin.
Havante nun plu neniun bezonon je ŝi, por malkovri la lokojn de
la bandanoj, kaj dezirante malebligi al ŝi kontraŭi mian planon
per tiu aŭ alia klaĉo, mi konvinkas ŝin iri al la Hotelo de Anglujo
kie, diras mi, Hotot certe devas troviĝi. Emilie estus irinta ĝia la
ekstremaĵoj de Tero, por elŝiri la okulojn al sia malfidelulo.
Ni foriras. Sed kompreneble ne pli da Hotot en tiu-ĉe rabistejo ol
ĉe la Buntulino. Necesas fini la aferon. Mi pretendas ke mi volas
informiĝi ĉu Félicité jam revenis hejmen. Sed anstataŭ plenumi
tiun komision, kiu devus sigeli mian komplezemon, mi kuras al la
policejo de la Akvokastelo. Mi malkaŝas mian identecon kaj donas
la ordonon aresti Emilie kaj teni ŝin malantaŭ seruroj ĝis la
sekvonta mateno.
164