GAVARO - Cindy

4.16 Fatala Pokerludo
Tony, dura krimulo antaŭ nelonge forlasis la prizonon. Post lia multjara
karcerpuno, lia famo kiel sentima gangstero sufiĉe paliĝis en la
“medio”. Unuafoje li nun reludas pokeron kun samspecanoj, sed daŭre
perdas altajn sumojn. Ĝis kiam li ricevas kaŝinformon, ke en la partio
estas juna fals-ludanto.
Kun ŝultroj volbitaj, kapo klinita, la Etjenano ŝajnis okupi sin nur
pri sia ludo. Oni vidis plu nenion de li, escepte la supron de lia
kaŝtankolora feltoĉapelo. Ne sekvante, li atendis ĝis la disdonvico
estos al la Nicano. Li vere ŝajnis interesiĝi sole pri siaj ĵetonoj,
aranĝitaj antaŭ li. Sed sub la ŝlapo lia dekstra okulo ne ĉesis
smotradi la handojn de la Nicano, kiu miksis la kartonojn. Subite,
lia voĉo siblis kiel viprimeno: “Lasu ciajn pinĉilojn kie ili estas,
etulo ! Ne plu moviĝu !”
Li ilin movis, la siajn, nia Tony. En lia pugno ekaperis kalibro kun
mallonga muzelo, garnita per senbruigilo; donaco de Roger el
Frisko [San Francisco en Usono].
“Ne provu preni cian pafeŝon, ci Borduĵano,” ordonis li, vigle
ekstarante. “Lasu ciajn ungojn sur la mindado ! Je la plej eta
gesto, estos cia festotago !”
Senĉese okulrigardante la tablorondon, li lokigis sin malantaŭ la
Bordozanon. La nuko de tiu mutuo estis alloga, rozeca, senobstrukcia.
Tony ĝin frapis per sia armita pugno. La oko sinkis
sur la seĝon. La injektilo de la Etjenano sidis denove en pafpozicio.
Glitigante sian maldekstran manon sub la brakon de la
Bordozano, li aperigis ties pafilon, ŝovitan malantaŭ la zono. Ĉu
P.38 ? Bela ilo ! Per sia dikfingro li mallevis la sekurbutonon: la
malgranda ruĝa F por “fajro” aperis. Li proksimiĝis al la Nicano.
Ties-ĉi manoj, sur la bundelo de kartoj, tremis. Ŝvito likis de lia
melono; ĝi tratrempis lian perlogrizan bersalino-ĉapelon.
Per la P.38 la Etjenano seke frapis la fingrojn de la junulo. Li
ordonis: “Returnu la pakaĵon da lartoj. Mi volas ĵari la tri lastajn!”
La alia obeis. La okuloj de la Etjenano ekflamis, rimarkante tri
kunfiksitajn asojn. “Tiele do, ci volis trabreĉi min, juna kojonulo !
Ci kredis ke mi estus kaptebla per tia truko !”
“Sed, Tony…” klopodis la Nicano, konsternegita pro miedo.
“La klapon fermu !”
149