GAVARO - Cindy

4.15 Militpaŭzo kun la Medio
Jan de Hartog (1914-2002) estis multeverka romanverkisto
nederlanda, kiu dummilite fuĝis al Britio kaj ek-de tiam skribis
ankaŭ anglalingve. Li skribis egale verve kaj atentokapte teatraĵojn
(Skipper next to God, The fourposter) kiel historiaĵojn (La
Geŭzoj de Dio, La pacama Regno = pri Kvakeroj). Dum restado
en Usono (1963), li verkis laŭvere pri la teruraj vivokondiĉoj en
hospitalo de Houston (The Hospital) kio vekis tian venĝemon ke
li devis fuĝi el la lando.
El liaj sukcesplenaj detektivromanoj antaŭmilitaj mi elektis
Spoken te koop (Fantomoj por vendo), verkitaj sub pseŭdonimo
F.R. Eckmar, pro la dialektecaj kaj slangaj dialogoj en ĝi
[vd ankaŭ en Popido] – Eldono Elsevier, Amsterdamo 1972.
“Longa Daan, ci polvizas min, knabo !” diris Inspektisto Boyarski,
sub admona minaco de sia montrofingreto. Ili staris apogante sin
duope kontraŭ la bufedo de la “La Kabaredo” de Julieta; ekstere
la suno ŝvebis alte en la ĉielo, sed en la “gaja amuzejo” ŝajnis regi
daŭra nokto.
Longa Daan kun granda malestimo kraĉis demandosignon sur la
polvan plankon.
“Suspektema homo ne meritas sian manĝofon.” Lia nodeca malgranda
fingro indikis la “garnitan sandviĉon”, kiun li estis prezentinta
kiel kulpopagan oferon al la malgranda viro.
Yarski suspiris, frapetis amike la ŝultron de la Longulo, ĝuste
super la brustopoŝo de ties veŝto, vaka je butonoj. “Aĥ, Daan…” li
murmuris kapobalancante, “Aĥ, Longulo… Tondre ! Kio sidas
tie?” Liaj diligentaj fingroj pripalpis la verdebrilan surfacon de la
brustokovraĵo de Daan.
“He ?” grumblis tiu konsternite, serĉkaptis en sia veŝtopoŝeto kaj
elfiŝis malnovmodan broŝon, kiun li rigardis per grandaj mirigitaj
okuloj, ree kaj ree ĝin turnante. “Krevu…” li balbutis. “Mi povus
ĵuri, ke mi donacis tiun aĵon al Jetje !”
“Fi !” kriis la eta inspektisto indignite. “Fi, Daan ! Ci do tamen
kukumis min !”
“Kiel do ?” informpetis la alia, subite suspektema.
145