GAVARO - Cindy

Ĉiel ajn, miaopinie tiaj ekzemploj demonstras ke — se la tempovento
certe kaj daŭre forbalaas slangaĵojn — tamen iu kernego de
slango, spite ĉiujn sortobatojn, restas rimarkinde tenaca tra la
eraoj; kio estus klarigebla per la simpla ideo ke sen tiu aŭ alia
firma bazo, sen tiu aŭ alia forma “korpo”, slango ne povus ekzisti
same kiel neniu koinea lingvo povus ekzisti sen plimalpli
konstantaj gramatiko kaj vortaro. Ekzistus tiel nur malfiksa ŝelo
de efemerismoj kaj klikismoj — vortoj specifaj por nur unu
limigita homgrupo — kiuj dronus en la ondoj, dum kerno
postvivas. Tio cetere ne forprenas la intereson de efemerismoj, ĉar
slango sekvas la kapricojn de kultura, ekonomia, sociologia
historio tiel fidele, ke oni ofte kapablas situigi tekstojn en la
tempo, laŭ la ĵargonaĵoj en ili.
Ambaŭ tendaroj pri evoluemo de slango do pravas. Sed, eĉ se
spertuloj ne kapablas interkonsenti pri la rapideco de slangoŝanĝiĝoj
el antaŭaj epokoj, ili certe unuanime agnoskas la
dinamikan ritmon modernan. Ĉiu ajn, kiu konsultas vortarojn el
la pasinta 20-a jarcento, povas facile konstati la malaperon de
multaj terminoj, kaj aperon de freŝe novaj, jaron post jaro. La
fenomeno estas rimarkebla eĉ en nia internacia lingvo. La leganto
mem pripensu kiom da ĵargonaj nomoj, en lia gepatra lingvo, jam
ricevis (aŭ al si mem donis) la kontestanta, aŭ senpere krimanta
junularo en la ĵus pasintaj jar(dek)oj. Sen detaligo pri iliaj “fakĵargonoj”.
Neniel mirige ke unu fakulo certigas ke slango rejuniĝas
en cikloj de proksimume dek jaroj, kaj ke la aŭtoroj de la
spritega lernolibro pri franca slango La méthode à Mimile —
vortludo aluda al la konata Méthode Assimil — certigas ke oni, por
lerni slangon meminstrue, povas fidi nur vortarojn treege freŝdatajn.
Kiom koncernas la etikedon “sekreta”, kiun vortaristoj tiel senmanke
ŝatas glui al slango kune kun la econ “krima”, ĝi ege
dependas de psikosociaj faktoroj kaj de historia kadro. Ĝenerale
kaj aktuale slango certe ne estas sekretema en la vera signifo. Ja
povas okazi ke ĝi rolas kiel kripta lingvaĵo, kaj en tiu-ĉi traktaĵo
aperas ankaŭ tiaspecaj modeloj, sed tiuokaze estas nur incidente,
por ke tria persono alimedia ne kunprofitu de la momentaj
informoj. Ĝi estas por tiu celo je dispono, jes, sed ne tiucele kreata
aŭ konservata intence. Tiu ĝia hazarda funkcio do ne estas ĉefmotivo
por ĝia ekzisto, sed temas pri nur unu kaj okaza faceto
inter multaj aliaj. Notende: en tiuj formo kaj kunteksto ĝi estas
plejege devia kaj sin apartiga, kio meritigas en kelkaj lingvoj eĉ
14