GAVARO - Cindy

4.13 La Lukto
134
Eugène Sue (1804-1857) estis nobela franca verkisto kaj maristo.
Inter liaj multaj verkoj plej sukcesaj estis Les mystères de Paris
(La misteroj de Parizo) kaj Le juif errant (La vaganta Judo). Li
ne estis brila stilisto sed ja posedis abundegan imagopovon kaj
scipovis dramecigi eĉ plej simplajn eventojn. En la unua libro,
kiun li ankaŭ transformis al furora teatraĵo, temas pri la vivosorto
de eksterleĝa filineto de princo (Rodolfo), kiu knabino trafas en
la manojn de fiegaj subsociaj virinoj, kiuj faras el ŝi prostituitino
kaj kabareda kantistino. En tiu mizera situacio hazarde renkontas
ŝin la princo, sen ke ili ambaŭ scias pri la intima parenceco. Li
ekŝatas ŝin kaj fine adoptas, informita pri la vero. Sed ŝia terura
kaj peka pasinteco torturas la junan virinon, kiu fine eniras
monaĥinejon, kie ŝi pie mortas. En la jena fragmento la princo
unuafoje alfrontas eksan punlaborulon, kiu poste iĝos lia fidela
servisto.
La viro, pri kiu ni parolas, malrapidigis sian paŝadon, enirante la
Fabostraton. La horloĝo de la Justicpalaco batis dek horojn.
Kelke da virinoj, ŝirme kaŝitaj sub la volbaj porĉoj mallumaj,
duonvoĉe kantis iun popularan kanzoneton. Unu el tiuj-ĉi
sendube estis konatino de la viro ĉar, haltante antaŭ ŝi, li ekprenis
ŝin je la brako.
- Ĉu estas ci, la Simeristino ? Ci pagos al mi la brinkon aŭ mi
danc-igos cin sen violonoj !
- Bonan vesperon, Buĉoko, sed mi ne havas monon, respondis la
juna virino tremante.
La viro, kiu inspiris grandan timon al la tuta kvartalo, rediris: -
Se cia monujo estas malplena, la estruno de la beberejo donos al
ci krediton pro cia bela vizaĝo.
- Dio mia ! Mi jam ŝuldas al ŝi la luprezon de la vestaĵoj kiujn mi
portas !
- Ha, ci protestas ! ekkriis la Buĉoko, kaj en la mallumo li donis
tiel sovaĝan baton al la malfeliĉa knabino, ke ŝi eligis akran
dorlorkrion.
- Jen, anstataŭ averton !