GAVARO - Cindy

4.11 Kiel festeni sen mono
Blaise Cendrars (1887-1961) estas pseŭdonimo de Frédéric
Sauser, franca poeto kaj prozisto, kiu provis kun sia amiko
Apollinaire esprimi kubismon per literaturaj rimedoj. Tio liveris
novan artotendencon nomitan “simultanismo” pro apudigado de
eventoj kiuj en realo situis en malsamaj tempoj aŭ lokoj. Kiel tre
aventurema mondvojaĝanto, li verkis aventurajn romanojn kaj
aŭtobiografiojn. Depende de la temo, lia stilo alternas inter epiko
kaj liriko. Sentoj, memoraĵoj, bildigoj sinsekvas rapide per kurtaj
frazoj kaj aplikado de nenormaj vortoj, ofte disigitaj de ilia
kutima senco. Ĉiuj liaj romanoj konsistigas pledon por agemo,
riskemo, kaj ribelemo kontraŭ “deca” vivmaniero. Jen episodo
en la flandra havenurbo Antverpeno.
El lia Bourlinguer (Travladi) el 1948 venas la jena fragmento, kun afabla
permeso de la eldonejo Éditions Denoël, Parizo.
Ni estis nudaj je metalo.
Ni vidis la rostaĵojn flugi.
La malsato ŝprucis el niaj okuloj; sed plej turmente estis ke la
okuloj elstaris el niaj kapoj pro abomeno kaj naŭzo kiam ni alrigardis
tiun akvo-amason en la rivero Schelde, vinkolora en la
kuŝiĝanta sunlumo, malklarega kiel orumita absintaĵo, ŝanĝebrila
kaj muareca, kvazaŭ ĉiuj alkoholaĵoj de la star-trinkejoj estis en
ĝin verŝiĝintaj kaj ne la mazuto kaj aliaj pisaĵoj de la boatoj
farantaj oleomakulojn, dum ni du trovis nenion por trinki, nenion
trinkeblan.
La hepato al ni sekiĝis.
Tio ne povis daŭri plu.
Mi mortsoifas apud la fontano ..
“Venu,” diris mi al Korzakov, “ni faru iom da tualeto. Poste mi
sendos cin kun komisiono en la urbon.”
Ni estis ĉe la fontano malantaŭ la fiŝ-halo. Ni nudigis la torson
kaj komencis grandan sinlavadon sen okupi nin pri la klaĉaĵoj kaj
sen respondi al la alvokoj kaj mokrimarkoj de popolaj virinoj kiuj
preterpasis aŭ de la fiŝistinoj kiuj en Antverpeno posedas same
121