GAVARO - Cindy

4.6 La Ezoko
Rolantoj
100
Teatraĵa skeĉo, originale verkita en Esperanto fare de Henri Vatré,
por demonstri la esprimkapablon de la Internacia Lingvo ankaŭ en
komike triviala (slanga) rilato. Unuafoje prezentita en Ĝenevo 1962.
La scenejo estas tiu de fiŝvendeja placo en Rusujo, sub la cara
regno. Kompreneble, en klasika Esperanto sole eblas apliki
metaforojn, kio estas nur unu el la rimedoj de efektiva slango.
Liza Grigorievna: fiŝvendistino
Nikolaj Filipoviĉ: kliento
Duŝa Petrovna: klientino
Anonime: krianta gazetvendisto kaj aerpurigisto
LIZA – Ha, ventro de kozako ! Tiu Duŝa Petrovna petis, ke mi
rezervu por ŝi mian plej belan fiŝon, kaj ŝi eĉ ne venis por ĝin
preni. Mi estus povinta ĝin vendi jam dekfoje. Kion fari, diable !?
Nu, jen venas Nikolaj Filipoviĉ. Mi ĝin al li proponu.
LIZA (al Nikolaj) – Freŝa fiŝo ! Hej, patreto, aĉetu freŝan fiŝon !
Profitu la lastan favoron !
NIKOLAJ – Ĉu nur tiun-ĉi solan fiŝon ci povas proponi ?
LIZA – Jes, animeto, la lastan, sed la plej belan. Mi ĝin konservis
por ci, karuleto. Ĉiuj aliaj jam delonge forvendiĝis. Ĉu ĝi ne
sufiĉas por cia apetito ?
NIKOLAJ – Nu, ne restas multe da elektebloj, patrineto.
LIZA – Ĉu ĝi ne plaĉas al ci, Nikolaj Filipoviĉ ?
NIKOLAJ – Ĉu vere ĝi estas freŝa ?
LIZA – Freŝa ? Kiel nova rozo, animeto. Ĉi-matena kapto, mi ĵuras
al ci je la sangaj ulceroj de Sankta Vasilij !
NIKOLAJ – Hm ! Ŝajnas al mi, ke ĝi mortis de maljunaĝo jam
antaŭ monato.
LIZA – Korpo de porko ! Ĝi mortis de amĉagreno. Belega peco.
Prenu ĝin, ĉar simila okazo neniam plu pendos ĉe cia nazo.