12.01.2013 Views

ACTA APOSTOLICAE SEDIS - La Santa Sede

ACTA APOSTOLICAE SEDIS - La Santa Sede

ACTA APOSTOLICAE SEDIS - La Santa Sede

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

An. et vol. XCV4 Iunii 2003 N. 6<br />

<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong><br />

COMMENTARIUM OFFICIALE<br />

Directio: Palazzo Apostolico – Città del Vaticano – Administratio: Libreria Editrice Vaticana<br />

<strong>ACTA</strong> IOANNIS PAULI PP. II<br />

LITTERAE DECRETALES<br />

quibus Alfonso de Orozco sanctorum honores decernuntur.<br />

IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />

servus servorum dei<br />

ad perpetuam rei memoriam.<br />

« Qui autem seminat in spiritu, de spiritu metet vitam aeternam » (Gal<br />

6, 8).<br />

Spiritus Sanctus qui in Christi amicorum cordibus residet eosque ad Deo<br />

Ecclesiaeque serviendum per vitae operaeque sanctitatem impellit, illuminavit<br />

etiam et direxit beatum Alfonsum de Orozco, qui Iesum contuens,<br />

auctorem et consummatorem fidei (cfr Heb 12, 2) Evangelii lumine mundum<br />

collustravit, Dei Verbum nuntiando, misericordiae opera praestando ac spiritalitatis<br />

doctrinaeque catholicae magni momenti scripta edendo.<br />

Fidelis hicS. Augustini discipulus die xvii mensis Octobris anno md<br />

Oropesae Toletanae provinciae diviti e familia religiosaque ortus est, quae<br />

eum Dei semitas tenere docuit. Puer fuit aliquandiu cantor cathedralis<br />

templi Toletani atque artem musicam magno cum emolumento didicit.<br />

Dum adulescens studiorum Universitatem Salmaticensem adibat, S. Thomae<br />

a Villanova captus est sermonibus. Animadvertit ideo se a Domino ad<br />

vitam consecratam presbyteratumque vocari atque Ordinem Sancti Augustini<br />

ingressus est. In pervigilio Pentecostes anno mdxxii religiosum vestimen-


378 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale<br />

tum induit atque die ix mensis Iunii subsequentis anni vota religiosa nuncupavit.<br />

Philosophiae theologiaeque expletis curriculis anno mdxxvii sacerdotali<br />

ordine auctus est. Insignis cum esset concionator, praedicationis ei ministerium<br />

commiserunt superiores. Definitor quoque fuit provincialis, visitator et<br />

variis in coenobiis Hispanicis prior. Prudenter aequabiliterque talia sustinuit<br />

officia atque sodalibus probos per mores fuit exemplo. Ut evangelicum nuntium<br />

inter gentes diffunderet, navem conscendit Mexicum petiturus, sed repentino<br />

morbo correptus in Hispaniam remigrare est coactus. Cum prior esset<br />

coenobii Vallisoletani, quae urbs erat tunc princeps regni, concionator regis<br />

nominatus est. Matriti, quo cum ceteris aulicis venerat, sibi humile cubiculum<br />

postulavit et se superioribus subdidit, licet immediata iurisdictione suum<br />

propter officium solveretur. Etsi compluribus detinebatur officiis, infirmos,<br />

captivos pauperesque subinde invisebat, quos sollicite paterneque confirmabat<br />

et iuvabat. Cum insignis esset humanitatis litterarum, sacrorum bibliorum,<br />

patrum reique spiritalis cultor, complura scripta edidit, ut Christi vita<br />

ac normae morales liturgicaeque Ecclesiae latius cognoscerentur. Sensum<br />

momentumque orationis et Marialis devotionis explicavit, annales spiritalitatemque<br />

sui Ordinis collustravit, Dei misericordiae magnitudinem extulit.<br />

Grato animo Concilii Oecumenici Tridentini doctrinam recepit. Complura<br />

condidit coenobia Augustinianorum Augustinianarumque contemplativae vitae.<br />

Constanter perfectionis semitam tenuit. In omnibus vitae condicionibus<br />

fidem in Christum palam manifestavit virtutesque per sacrae Eucharistiae,<br />

Virginis Mariae devotionem aluit. Cum Domino coniunctionem coluit, Dei<br />

verba meditanda, assiduas precationes curavit, sibi plane conscius « precationem<br />

magnos bonorum spiritalium thesauros de Dei manibus impetrare ».<br />

Cunctis rebus in adversis tranquillus mansit, Providentiae fidens. Maiorem<br />

Dei gloriam et Regni Christi amplificationem affectavit. Senex etiam in viis<br />

ambulans universis Redemptionis bonum exhibebat. Cum Iesum diligeret<br />

indigentes homines corporis spiritusque praesidiis iuvabat ipseque regis familiam,<br />

nobiles humiliorisque ordinis personas studiose curabat.<br />

Augustiniano in Ordine sapienter acriterque reformationis operam<br />

praestitit. Licet vitae severitatem persequeretur, humaniter benigneque<br />

officium gubernandi gessit. Religiose Ecclesiae leges ac Sancti Patris Augustini<br />

tenuit normas. Patienter infirmitates toleravit, parabili cibo potuque<br />

usus est, quietem solummodo necessariam adhibuit, sensus per voluntarias<br />

castigationes continuit. In paupertate et oboedientia cum viveret,<br />

castitatem insigniter servavit, cum per praedicationem doceret, hoc evangelico<br />

consilio servato artius cum Domino coniungi fidelem. Mense Augu-


Acta Ioannis Pauli Pp. II 379<br />

sto anno mdxci vehementi febri est correptus, quem infirmum primarii<br />

homines inviserunt, quorum sibi aestimationem conciliaverat. Matriti<br />

die xix mensis Septembris eiusdem anni e vita excessit, cum usque in<br />

finem Dei amorem testaretur.<br />

<strong>La</strong>tam propter sanctitatis apud omnes ordines invalescentem famam anno<br />

mdcxix Processus Informativus incohatus est. His iure statutis perfectis<br />

rebus, Decessor Noster Leo XIII die xv mensis Ianuarii anno mdccclxxxii<br />

eum in Beatorum numero reposuit. Die xxiv mensis Aprilis anno mmi Nobis<br />

coram decretum de miraculo prodiit. Consentientibus exinde Patribus Cardinalibus<br />

Episcopisque, in Consistorio die xxvi mensis Februarii coadunatis,<br />

statuimus ut canonizationis ritus Romae die xix mensis Maii anni mmii celebraretur.<br />

Hodie igitur, una cum ingenti coetu Pastorum et Christifidelium ex multis<br />

populis et regionibus pie sollemnitatem celebrantes Pentecostes, invocato<br />

Spiritus Sancti auxilio, in foro Petriano inter sacra hanc pronuntiavimus<br />

formulam:<br />

« Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad exaltationem fidei<br />

catholicae et vitae christianae incrementum, auctoritate Domini nostri Iesu<br />

Christi, beatorum Apostolorum Petri et Pauli acNostra, matura deliberatione<br />

praehabita et divina ope saepius implorata, acde plurimorum Fratrum<br />

Nostrorum consilio, Beatos Alfonsum de Orozco, Ignatium a Santhià, Humilem<br />

a Bisignano, Paulinam a Corde Iesu Agonizanti et Benedictam Cambiagio<br />

Frassinello Sanctos esse decernimus et definimus, ac Sanctorum Catalogo<br />

adscribimus, statuentes eos in universa Ecclesia inter Sanctos pia devotione<br />

recoli debere. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ».<br />

Operositatem doctrinamque insignis huius Christi ministri extollere<br />

placet, qui sua opera luculenter in sodales colendos, in hominum salutem<br />

persequendam contulit. Exoptamus igitur ut huius caelitis testificationibus<br />

incitati homines qui nunc sunt ad superna ac caelestia certo gradu<br />

contendant.<br />

Deinde Ipsi Nos libentes venerati sumus novum Sanctum, extollentes<br />

virtutes et merita eius, praesertim sane proponentes hominibus nostrae<br />

aetatis veluti exemplar authenticae vitae evangelicae, genuinae eius humilitatis,<br />

promptae oboeditionis et voluntariae paupertatis propter Christum.<br />

Quae autem decrevimus, volumus nunc et in futurum tempus vim habeant,<br />

contrariis rebus quibuslibet non obstantibus.


380 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale<br />

Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die undevicesimo mensis Maii,<br />

anno bismillesimo secundo, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.<br />

Loco e Plumbi<br />

In Secret. Status tab., n. 517.190<br />

EGO IOANNES PAULUS<br />

Catholicae Ecclesiae Episcopus<br />

Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.<br />

CONSTITUTIONES <strong>APOSTOLICAE</strong><br />

I<br />

MUVATTUPUZHENSIS<br />

Nova eparchia in India constituitur Muvattupuzhensis appellanda.<br />

IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />

servus servorum dei<br />

ad perpetuam rei memoriam.<br />

Communitates terrarum in orbe ecclesiales multiplices variasque prae se<br />

ferunt formas condicionesque, quas legitimas Nos tueri volumus, atque contendimus<br />

et studemus, ut floridiorem statum per proprium ritum illae adipiscantur.<br />

Nunc de Tiruvallensi eparchia cogitamus ac de eiusdem amplo<br />

territorio fideliumque efficaciori cura. Itaque, postquam de hac re Congregationis<br />

pro Ecclesiis Orientalibus Praefectus rettulit, iudicavimus opportunum


Acta Ioannis Pauli Pp. II 381<br />

nonnulla loca ab eadem distrahere et novam eparchiam condere. Quapropter<br />

Apostolica Nostra de auctoritate novam eparchiam constituimus ab urbe<br />

« Muvattupuzha » Muvattupuzhensis appellandam, ubi eparchialis sedes locatur,<br />

quae regiones in districtis Ernakulam, Thrissur, Palakkad in Statu Keralensi,<br />

necnon Coimbatore et Tiruchirappalli positas complectitur, quamque<br />

metropolitanae archieparchiae Trivandrensi suffraganeam facimus. Huius<br />

provisionis exsecutionem absolvent Excellentissimus Episcopus Tiruvallensis<br />

una cum Excellentissimo Episcopo Muvattupuzhensi. Ad haec tandem perficienda<br />

consuetudines iuraque congrua serventur et quae a Codice Orientali<br />

praecipiuntur, quibusvis rebus minime officientibus.<br />

Novensilem tandem ad hanccommunitatem benignum animum Nostrum<br />

convertentes, exoptamus, ut novum spiritale iter animose ipsa suscipiat,<br />

quae per translaticias consuetudines et fervidam pietatem magnum progressum<br />

consequatur et fidelibus salutifera largiter afferat beneficia.<br />

Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die undevicesimo mensis Decembris,<br />

anno Domini bismillesimo altero, Pontificatus Nostri quinto et<br />

vicesimo.<br />

e Angelus card. Sodano e Ignatius Moussa card. Daoud<br />

Secretarius Status Congr. pro Eccl. Orientalibus Praef.<br />

Loco e Plumbi<br />

In Secret. Status tab., n. 534.864<br />

II<br />

IDDUKKENSIS<br />

Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.<br />

<strong>La</strong>urentius Civili, Protonot. Apost.<br />

Nova constituitur in India eparchia Syrorum-Malabarensium nominata « Idukkensis<br />

».<br />

Maturescens Catholica fides ac pietas et maximis quidem auctibus intra<br />

fines Indiae non sinit tantum verum quodam modo poscit ut singulis inibi<br />

communitatibus efficientius consulatur, novis etiam passim excitandis ecclesiasticis<br />

dicionibus. Cum igitur eparchia Kothamangalamensis Syrorum Malabarensium<br />

ita tum christifidelium creverit numero tum apostolatus coti-


382 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale<br />

diani necessitatibus, haec quae sequuntur pro apostolica Nostra auctoritate<br />

statuimus fierique praecipimus. Ab ipsa commemorata eparchia Kothamangalamensi<br />

totam seiungimus regionem loca provinciae civilis dictae Udumbanchola<br />

necnon civilium circumscriptionum Thodupuzha et Devicolam complectentem,<br />

unde apud urbem Idukki novam condimus eparchiam, in<br />

posterum Idukkensem vocandam quam volumus veluti suffraganeam subdi<br />

archieparchiae metropolitanae Ernakulamensi-Angamaliensi, cunctis additis<br />

ei propriis iuribus et privilegiis, propriis operibus et officiis obligationibus<br />

quae in normis Codicis Canonum Ecclesiarum Orientalium recensentur de<br />

huius generis constitutione. Documentum autem hoc Nostrum sanctum ratumque<br />

in omne esse tempus iubemus, contrariis quibuslibet causis rebusve<br />

haudquaquam obsistentibus.<br />

Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die undevicesimo mensis Decembris,<br />

anno Domini bis millesimo altero, Pontificatus Nostri vicesimo<br />

quinto.<br />

e Angelus card. Sodano e Ignatius Moussa card. Daoud<br />

Secretarius Status Congr. pro Eccl. Orientalibus Praef.<br />

Loco e Plumbi<br />

In Secret. Status tab., n. 534.979<br />

III<br />

SAXANIGRENSIS<br />

Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.<br />

<strong>La</strong>urentius Civili, Protonot. Apost.<br />

In Mexico nova conditur dioecesis Saxanigrensis.<br />

IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />

servus servorum dei<br />

ad perpetuam rei memoriam.<br />

Sollicitus de spirituali bono suorum fidelium, Venerabilis Frater Iosephus<br />

Radulfus Vera López, O.P., sacrorum Antistes Saltillensis, audita<br />

Conferentia Episcoporum Mexici, ab hac Apostolica <strong>Sede</strong> petivit ut, quodam<br />

seiuncto territorio a circumscriptione ecclesiastica sua, nova dioecesis


Acta Ioannis Pauli Pp. II 383<br />

conderetur. Nos vero, favente quoque eidem rei Venerabili Fratre Iosepho<br />

Bertello, Archiepiscopo titulo Urbis Salviae et in memorata Natione Nuntio<br />

Apostolico, audito consilio Congregationis pro Episcopis, enixas preces libenter<br />

audiendas esse putavimus. Summa igitur Nostra potestate sequentia decernimus:<br />

a Saltillensi dioecesi separamus integrum territorium, prout in<br />

praesens civili lege circumscribitur, municipiorum nuncupatorum: Acuña,<br />

Allende, Guerrero, Hidalgo, Jiménez, Juaréz, Morelos, Múzquiz, Nava, Piedras<br />

Negras, Progreso, Sabinas, San Juan de Sabinas, Villa Unión, Zaragoza et<br />

borealem partem (scilicet, a 28 gradu septemtrionalis latitudinis) municipii<br />

Ocampo atque ex ita distractis locis novam constituimus dioecesim Saxanigrensem,<br />

quae iisdem limitabitur finibus, quibus praedicta municipia simul<br />

sumpta, prout lege civili exstant, nunc terminantur. Sic conditae Ecclesiae<br />

sedem in urbe « Piedras Negras » ponimus, ibique situm paroeciale templum,<br />

Deo in honorem Martyrum a Christo Rege dicatum, ad gradum et dignitatem<br />

ecclesiae cathedralis evehimus, mandantes ut in eo Capitulum Canonicorum,<br />

ad normam iuris, instituatur. Praeterea dioecesim Saxanigrensem suffraganeam<br />

facimus metropolitanae Sedi Monterreyensi eiusque Episcopum metropolitico<br />

iuri Archiepiscopi Monterreyensis pro tempore subicimus. Cetera<br />

vero secundum canonicas leges temperentur. Quae praescripsimus perficienda<br />

committimus praedicto Venerabili Fratri Iosepho Bertello, vel, absente eo,<br />

illi, qui curat negotia Sanctae Sedis in eadem Natione, eisdem tribuentes<br />

necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de<br />

quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere<br />

imposito Congregationi pro Episcopis authenticum exemplar actus peractae<br />

exsecutionis, cum primum fas erit, mittendi. Hanc denique Constitutionem<br />

Nostram nuncet in posterum ratam esse volumus, contrariis quibuslibet<br />

rebus non obstantibus.<br />

Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die octavo mensis Ianuarii, anno<br />

Domini bis millesimo tertio, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.<br />

e Angelus card. Sodano e Ioannes B. card. Re<br />

Secretarius Status Congr. pro Episcopis Praef.<br />

Loco e Plumbi<br />

In Secret. Status tab., n. 534.755<br />

Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.<br />

Franciscus Bruno, Protonot. Apost.


384 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale<br />

IV<br />

SAMARINDAËNSIS<br />

In Indonesia constituitur nova Provincia ecclesiastica Samarindaënsis, cuius<br />

metropolitana Ecclesia erit sedes eiusdem nominis.<br />

IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />

servus servorum dei<br />

ad perpetuam rei memoriam.<br />

Cum Ecclesia catholica in Indonesia, in territorio Provinciae ecclesiasticae<br />

Pontianakensis, haud parva incrementa passim suscepisset, ut ipsis Episcopis,<br />

sacerdotibus, religiosis viris atque mulieribus et Christifidelibus ibidem<br />

operose adlaborantibus meritae tribueretur testimonium laudis eorumque<br />

animi incitentur ad novos maioresque in dies exantlandos labores necnon<br />

ut ipsa Ecclesia firmius constabiliretur, Congregatio pro Gentium Evangelizatione,<br />

re mature perpensa acceptisque pariter eorum, quorum interest,<br />

faventibus votis, censuit nuper novam Provinciam ecclesiasticam iisdem in<br />

locis esse condendam. Nos vero de totius Dominici gregis bono solliciti, talem<br />

sententiam ratam habentes, summa Apostolica potestate sequentia decernimus.<br />

A metropolitana sede Pontianakensi seiungimus dioeceses Tanjungselorensem,<br />

Bangiarmasinam, Palangkaraiensem et Samarindaënsem, ex iisque<br />

constituimus novam Provinciam ecclesiasticam Samarindaënsem atque dioecesim<br />

eiusdem nominis ad gradum archidioecesis metropolitanae evehimus<br />

cuique assignamus uti suffraganeas memoratas dioeceses Tanjungselorensem,<br />

Bangiarmasinam, Palangkaraiensem, Samarindaënsem Praesulem Florentinum<br />

Sului Hajang Hau, nominamus Archiepiscopum Metropolitam Samarindaënsem.<br />

Omnia committimus perficienda Venerabili Fratri <strong>La</strong>urentio Fratini,<br />

Archiepiscopo titulo Botrianensi et Apostolico Nuntio in Indonesia,<br />

onere imposito sincerum exemplar actus effectae exsecutionis mittendi memoratae<br />

Congregationi. Hancdenique Constitutionem nuncet in posterum<br />

ratam esse volumus, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.<br />

Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die decimo quarto mensis Ianuarii,<br />

anno Domini bis millesimo tertio, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.<br />

e Angelus card. Sodano<br />

Secretarius Status<br />

Loco e Plumbi<br />

In Secret. Status tab., n. 534.926<br />

Crescentius card. Sepe<br />

Congr. pro Gentium Evang. Praef.<br />

Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.<br />

<strong>La</strong>urentius Civili, Protonot. Apost.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 385<br />

LITTERAE <strong>APOSTOLICAE</strong><br />

I<br />

Venerabili Dei Servo Theodoro Romz˙a Beatorum honores decernuntur.<br />

IOANNES PAULUS PP. II<br />

Ad perpetuam rei memoriam. — « Donum autem Dei vita aeterna in<br />

Christo Iesu Domino nostro » (Rom 6, 23).<br />

Venerabilis Dei Servus Theodorus Romz˙a, Eparchiae Munkacsiensis ritus<br />

Byzantini pastor, res affectusque terrestres omnino posthabuit atque animum<br />

suum in perpetuam beatitudinem tantum direxit, quam Iesus suis fidelibus<br />

servis est pollicitus. Cum ipse sibi plane conscius esset, quemadmodum in<br />

epistula quadam significavit, pro Christo mori idem esse ac in aeternum<br />

vivere, suum pastorale officium absolvere perrexit, licet Sovietici eum persequerentur,<br />

atque per sanguinis effusionem suum in Deum Ecclesiamque<br />

testatus est amorem.<br />

Dei Servus die xiv mensis Aprilis anno mcmxi in oppido Nagybocsko, quod in<br />

orientali plaga Transcarpatiae (Ruteniae) locatur, atque nunc ad Ucrainum<br />

agrum pertinet, ortus est. Humilis fuit eius familia et religiosa. Suam sequens<br />

vocationem, Romam petiit atque disciplinis theologicis apud studiorum Universitatem<br />

Gregorianam operam dare coepit, transmigrans deinde ad collegium<br />

Russicum. Die xxv mensis Decembris anno mcmxxxvi ordinationem presbyteralem<br />

recepit, sed ante quam studia absolveret, patriam repetere debuit ut<br />

militiae nomen daret. Ipsius curationi duae commissae sunt montanae paroeciae,<br />

quae in districtu Huszt reperiebantur. Dei Servus perstudiose suum explevit<br />

ministerium, ut summam apud fideles mereretur aestimationem. Cum<br />

apud Seminarium Ungvár philosophiam doceret, in alumnos caritatem et iustitiam<br />

exercuit, praestantis vitae patefaciens mores. Aestate anno mcmxliv<br />

Episcopus electus est titulo Appianus et Auxiliaris Administratoris Apostolici<br />

Munkacsiensis. Die xxiv mensis Septembris anno mcmxliv episcopalem consecrationem<br />

recepit atque duobus post annis Eparchiae factus est Administrator<br />

Apostolicus. Cum rerum potiti sunt communistae, etsi vexatus et minis affectus,<br />

in eorum partes haudquaquam transiit, sed unitatis et erga Romanum<br />

Pontificem oboedientiae servavit vinculum. Fidem palam testatus est, quam<br />

precatio, Dei Verbi lectio et meditatio, filialis in Virginem Mariam devotio<br />

alebant. Divino auxilio usque nisus, tum quoque cum condicio magis magi-


386 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale<br />

sque difficilis fiebat, suum ministerium explere absque metu perrexit: paroecias<br />

invisebat, sacris ritibus praesidebat Dei Verbum proclamando, Sacramenta<br />

ministrabat. Aperte declaravit se ad moriendum esse paratum potius<br />

quam a Christo Ecclesiaque deficeret. Die xxvi mensis Octobris anno<br />

mcmxlvii parvum pagum Lochovo adiit, ut paroeciale templum modo restitutum<br />

consecraret. Rediens interceptus est a Sovieticis et male est mulcatus.<br />

In valetudinarium Munkacsiense receptus, Dei Servus, mentis potestate<br />

recuperata, corollam precatoriam postulavit ut orare posset atque veniae<br />

verba in persecutores dixit. Paulo post, die i mensis Novembris, propter<br />

plagas receptas vel, ad nonnullorum opinionem, propter venenum e vita<br />

discessit.<br />

Martyrii increbrescente fama, anno mcmxcv Munkacsiensis Episcopus beatificationis<br />

seu declarationis martyrii Causam incohavit. His rite a iure statutis<br />

peractis rebus, Nobis coram super martyrio Decretum die xxiv mensis<br />

Aprilis anno mmi prodiit. Statuimus exinde ut beatificationis ritus Leopoli<br />

Ucrainorum die xxvii mensis Iunii eiusdem anni, Nostri pastoralis itineris<br />

tempore, celebraretur.<br />

Hodie igitur inter sacra hanc ediximus formulam:<br />

PlÖb˘ cyææxb ghjÔfyyz yfibÔ œhfnÖd,<br />

Kæœjvbhf Rfhlbyfkf Uepfhf,<br />

DthÔjdyjuj FhÔbtgbcrjgf KmdÖdcmrjuj lkz erhfºywÖd,<br />

Rbh Õdfyf CtvtlÖz, Tgbcrjgf VerfxÖdcmrjuj<br />

dÖpfynÖb˘ cmrjuj jœhzle,<br />

Rbh Cjahjyf Cntafyf Velhjuj,<br />

Ðgbcrjgf Õdfyj-AhfyrÖdcrjuj (CnfyÖckfdÖdcmrjuj)<br />

lkz erhfºywÖd, Rbh VbÔfºkf Rjkneyf,<br />

Ðgbcrjgf Cjrfkmcmrjuj lkz erhfºywÖd,<br />

Ö œfufnmjÔ ÖyibÔ œhfnÖd e tgbcrjgcndÖ<br />

nf œfufnmjÔ dÖhybÔ, gÖckz dbckeÔfyyz levrb<br />

RjyuhtufwÖº e cghfdfÔ cdznbÔ,<br />

yfijæ fgjcnjkmcmrjæ dkfljæ vb ljpdjkztvj,<br />

ojœ dÖlntgth Ö yflfkÖ dctxtcybÔ Ckeu ŒjqbÔ:<br />

Vbrjkfz Xfhytwmrjuj<br />

Ö ldflwznm xjnbhmjÔ cgÖdvextybrÖd,<br />

Ntjljhf Hjvqe,<br />

Jvtkzyf Rjdxf Ö B˘ jcfafne Ujhlfitdcmre,<br />

dtkbxfnb œkfqtyybvb Ö ojœ ºÔyÖ ghfpybrb<br />

cdznredfkbcz rjqyjuj hjre<br />

e vÖcwzÔ Ö puÖlyj p xbyjv, dbpyfxtybvb ecnfdjv,


Acta Ioannis Pauli Pp. II 387<br />

f cfvt: Vbrjkfz Xfhytwmrjuj<br />

Ö ldflwznb xjnbhmjÔ cgÖdvextybrÖd<br />

ldflwznm cmjvjuj xthdyz;<br />

Ntjljhf Hjvqb gthijuj kbcnjgflf;<br />

Jvtkzyf Rjdxf ldflwznm cmjvjuj xthdyz<br />

ÖB˘ jcfafnb Ujhlfitdcmrjº ldflwznjuj kbcnjgflf.<br />

D Öv’z Jnwz Ö Cbyf Ö Cdznjuj LeÔf.<br />

FvÖym. FvÖym. FvÖbm.<br />

Quae autem his Litteris decrevimus, nunc et in posterum rata et firma<br />

esse volumus, contrariis rebus minime obstantibus.<br />

Datum Leopoli, sub anulo Piscatoris, die xxvii mensis Iunii, anno Domini<br />

mmi, Pontificatus Nostri tertio et vicesimo.<br />

Loco e Sigilli<br />

In Secret. Status tab., n. 497.601<br />

II<br />

De mandato Summi Pontificis<br />

e Angelus card. Sodano<br />

Secretarius Status<br />

Venerabili Dei Servae Mariae a Transitu a Iesu Sacramentato Beatorum honores<br />

decernuntur.<br />

IOANNES PAULUS PP. II<br />

Ad perpetuam rei memoriam. — « Si quis mihi ministraverit, honorificabit<br />

eum Pater » (Io 12, 26).<br />

Haecverba, a Divino pronuntiata Magistro, penitus in animo Venerabilis<br />

Dei Servae Mariae a Transitu a Iesu Sacramentato (in saec.: Mariae a Transitu<br />

Cabanillas) resonaverunt quae, studiose sancti Francisci spiritalem rationem<br />

in cotidiana vita sequens, Iesu Christo servire voluit.<br />

Praeclara haec spiritalis sancti Francisci Asisinatis filia in Argentinae loco<br />

vulgo dicto « Carlos Paz », prope Cordubam, die xv mensis Augusti anno<br />

mdcccxxi e fecunda et omnino christiana familia est orta. Adhuc iuvenis<br />

assidua fuit in precibus, in austeris vitae moribus, atque artam cum Christo<br />

Eucharistico coniunctionem nutrivit. Alacrem exercuit navitatem in commu-


388 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale<br />

nitate paroeciali, potissimum in catechesi tradenda et in navanda opera pro<br />

spiritali pauperum progressione. Anno mdccclviii se ascripsit in Ordinem<br />

Franciscanum Saecularem. Animo in afflictorum ipsius Christi dolentis vultum<br />

percipiebat atque alacriter morbo cholerae aegrotantibus aderat. Consilio<br />

capto cum moderatore spirituali, consecratam vitam amplecti decrevit.<br />

Monasterium ingressa est Carmelitarum in urbe Bonaërensi, sed deinde communitatem<br />

Sororum Visitationis in Monte Visivo se rettulit. Adversam ob<br />

valetudinem in urbem natalem reversa est. Attamen, plurimis superatis difficultatibus,<br />

die viii mensis Decembris anno mdccclxxviii, ut Deus glorificaretur<br />

in opera pro spiritali pauperum bono atque in christiana iuvenum<br />

educatione, novam condidit religiosam familiam, Sorores scilicet Missionarias<br />

Franciscanas de Argentina. Serva Dei peculiares virtutes demonstravit atque<br />

in vitae variis angustiis versans, Infantem Iesum, Eucharistiam atque<br />

Virginem Sanctissimam studiose coluit. Munus moderatricis prudenter exercuit<br />

suis filiabus spiritalibus cotidianae vitae exemplum praebens. Ecclesiam<br />

Christi vehementer amavit singularique eminuit oboedientia erga ecclesiasticas<br />

auctoritates. Die ii mensis Februarii anno mdccclxxx vota nuncupavit.<br />

Institutum a Serva Dei conditum celeriter auxit atque, sub patrocinio Fratrum<br />

Minorum susceptum, novum accepit spiritalem moderatorem, patrem<br />

Cyriacum Porreca. Ille precarias videns valetudinis condiciones Mariae a<br />

Transitu a Iesu Sacramentato, munus moderatricis generalis ipsi abrogavit.<br />

Etiam hoc in rerum contextu Serva Dei omnes difficultates pro Christi amore<br />

libenti animo pertulit ad praemium aeternum cotidie diligenter aspirans.<br />

Cordubae, die xxv mensis Augusti anno mdccclxxxv, pie in Domino obdormivit<br />

haec sororibus suis dicens: « Nunc nihil possum, sed de caelo multa pro<br />

vobis faciam bona ». Sanctimoniae fama crebrescente post obitum Mariae a<br />

Transitu a Iesu Sacramentato, anno mcmlxix Processus Informativus est<br />

initiatus et anno mcmlxxiv feliciter conclusus. Expletis diligenter legibus,<br />

Nobis adstantibus die xxviii mensis Iunii anno mcmxcix Servam hancDei<br />

virtutes theologales et cardinales atque adnexas heroum in modum factitavisse<br />

est pronuntiatum. Die vii mensis Iulii anno mmi prodiit super miraculo<br />

decretum quod eiusdem Venerabilis Servae intercessioni adsignatum erat.<br />

Decrevimus igitur ut beatificationis ritus Romae perageretur die xiv mensis<br />

Aprilis anno mmii.<br />

Hodie igitur in Petriano foro inter Missarum sollemnia hancprotulimus<br />

formulam:<br />

« Nos, vota Fratrum Nostrorum Michaelis Cardinalis Giordano, Archiepiscopi<br />

Neapolitani, Iulii Sanguineti, Episcopi Brixiensis, Petri Cardinalis


Acta Ioannis Pauli Pp. II 389<br />

Rubiano Sáenz, Archiepiscopi Bogotensis, Caroli Iosephi Ñáñez, Archiepiscopi<br />

Cordubensis in Argentina, Marcelli Angeli Melani, Episcopi Neuqueniani<br />

et Administratoris Apostolici Viedmensis, et Romani Arrieta Villalobos,<br />

Archiepiscopi Sancti Iosephi in Costarica, nec non plurimorum<br />

aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium explentes,<br />

de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apostolica<br />

facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Caietanus Errico, Ludovicus<br />

Pavoni, Aloisius Variara, Maria a Transitu a Iesu Sacramentato,<br />

Artemides Zatti et Maria Romero Meneses Beatorum nomine in posterum<br />

appellentur, eorumque festum: Caietani Errico die vicesima nona Octobris,<br />

Ludovici Pavoni die vicesima octava Maii, Aloisii Variara die decima<br />

quinta Ianuarii, Mariae a Transitu a Iesu Sacramentato die vicesima quinta<br />

Augusti, Artemidis Zatti die decima quinta Martii, et Mariae Romero<br />

Meneses die septima Iulii in locis et modis iure statutis quotannis celebrari<br />

possit.<br />

In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ».<br />

Quae autem his Litteris decrevimus, nunc et in posterum rata et firma<br />

esse volumus, contrariis quibuslibet rebus minime obstantibus.<br />

Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xiv<br />

mensis Aprilis, anno mmii, Pontificatus Nostri quarto et vicesimo.<br />

Loco e Sigilli<br />

In Secret. Status tab., n. 512.618<br />

III<br />

De mandato Summi Pontificis<br />

e Angelus card. Sodano<br />

Secretarius Status<br />

Venerabili Dei Servo Ludovico Pavoni Beatorum honores decernuntur.<br />

IOANNES PAULUS PP. II<br />

Ad perpetuam rei memoriam. — « Omnibus omnia factus sum » (1 Cor9,<br />

22). Quod vitae propositum Paulus Apostolus usque tenuit, ad id Venerabilis<br />

Dei Servus Ludovicus Pavoni se continenter contulit, quod ad Dei<br />

amorem manifestandum per humilem studiosumque pauperiorum fratrum,


390 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale<br />

sibi a Providentia concreditorum, famulatum re illum compulit. Hi fuerunt<br />

iuvenes derelicti Brixiensis urbis, in qua ipse die xi mensis Septembris anno<br />

mdcclxxxiv natus est. Presbyterali ordine anno mdcccvii auctus, ab Episcopo<br />

suo Gabrio M. Nava suffultus, quem Secretarium itemque Canonicum<br />

Cathedralis templi nominavit, Oratorium « pro pauperculis », scilicet « pro<br />

adulescentibus illis pannosis ac laceris » condidit, qui aliis institutis illius<br />

urbis deserebantur.<br />

Cum complurium adulescentium, qui ab omnibus deserti in locis quoad<br />

mores attinebat periculosis operari cogebantur atque christiana principia in<br />

Oratorio percepta amittebant, videret condicionem, illis domicilium, familiam,<br />

opus obtulit, Institutum condens anno mdcccxxi S. Barnabae. « Collegium<br />

Artium » voluit, in quo adulescentium tutela cum educationis proposito<br />

coniungebatur, quod personae centralitatem amoremque, veluti praesumptionis<br />

methodi, ut aiunt, cardines, prae se ferebat. Ipse quoque animadvertit,<br />

ut in posterum illis convenienter prospiceretur, oportere ut artem quandam<br />

adipiscerentur, qua nulli obnoxii essent et societati utiles; idcirco in S. Barnabae<br />

collegio octo officinas, inter quas principem obtinuit locum typographeum,<br />

quod primum habitum est artis graphicae institutum. Surdos mutosque<br />

quoque recepit, quos perdilexit. Colonia agris colendis in oppido Saiano,<br />

prope Brixiam, adulescentibus agricolis destinavit. Ut sua opera sustentaret<br />

anno mdcccxlvii Congregationem Filiorum Mariae Immaculatae, cuius sodales<br />

— presbyteri religiosique — ad unam missionem pertinerent ipsique « vitam<br />

omnino communem » exigerent. In praesentia sui Conditoris charisma<br />

variis in Nationibus persequitur Congregatio, rem pastoralem educationisque<br />

agendo, scripta edendo. Ut suos adulescentes a pyrobolis vastationibusque<br />

tempore « Decem Dierum » Brixiensium servaret, Ludovicus Pavoni cum illis<br />

Saianum petivit atque sibi peripneumoniam contraxit. De hoc mundo mensis<br />

Aprilis die i anno mdcccxlix eximiae caritatis exemplar demigravit. Per donum<br />

sui « perlibenter » factum, tener fuit parvulis postremique ordinis hominibus<br />

pater. Omnino divinae Providentiae fidens, aptissima ipse repperit<br />

instrumenta ut convenienter adulescentibus subveniretur. Illud « ora et labora<br />

» propositum officium fuit eiusdem asseclis commissum, qui vocabuntur<br />

« fratres operarii ». Omnia sua consilia Ecclesiae Pastorum iudicio demandavit.<br />

Oboedientia cum humilitate simplicitateque coniuncta<br />

« praecipua virtus » eius religiosae familiae fuit. Virginem Mariam filii pietate<br />

dilexit atque Immaculatam « caelestem inspiratricem ac tutricem » putavit<br />

Congregationis.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 391<br />

Beatificationis Canonizationisque causam anno mcmviii Brixiae incohata<br />

est. Die v mensis Iunii anno mcmxlvii Pius XII decretum de virtutibus heroum<br />

in modum exercitis foras emisit in quo Ludovicus Pavoni, appellatus<br />

est « alter Philippus Nerius » vel « praecursor » S. Ioanni Bosco vel S. Iosephi<br />

Benedicti Cottolengo « perfectus aemulator ». Die xx mensis Decembris anno<br />

mmi Nobis coram decretum de mira sanatione Mariae Stevani, Venerabili Dei<br />

Servo adscripta, prodiit. Statuimus ut Beatificationis ritus Romae die xiv<br />

mensis Aprilis anno mmii celebraretur.<br />

Hodie igitur inter sacra hanc ediximus formulam: « Nos, vota Fratrum<br />

Nostrorum Michaelis Giordano, Archiepiscopi Neapolitani, Iulii Sanguineti,<br />

Episcopi Brixiensis, Petri Cardinalis Rubiano Saenz, Archiepiscopi Bogotensis,<br />

Caroli Iosephi Ñáñez, Archiepiscopi Cordubensis in Argentina, Marcelli<br />

Angeli Melani, Episcopi Neuqueniani et Administratoris Apostolici<br />

Viedmensis, et Romani Arrieta Villalobos, Archiepiscopi Sancti Iosephi in<br />

Costarica, necnon plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorumque<br />

christifidelium explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto,<br />

Auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles<br />

Servi Dei Caietanus Errico, Ludovicus Pavoni, Aloisius Variara, Maria a<br />

Transitu a Iesu Sacramentato, Artemides Zatti et Maria Romero Meneses<br />

Beatorum nomine in posterum appellentur, eorumque festum: Caietani Errico<br />

die vicesima nona Octobris, Ludovici Pavoni die vicesima octava Maii,<br />

Aloisii Variara die decima quinta Ianuarii, Mariae a Transitu a Iesu Sacramentato<br />

die vicesima quinta Augusti, Artemidis Zatti die decima quinta<br />

Martii, et Mariae Romero Meneses die septima Iulii in locis et modis iure<br />

statutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus<br />

Sancti ».<br />

Quod autem decrevimus volumus et nunc et in posterum vim habere,<br />

contrariis minime officientibus rebus quibuslibet.<br />

Datum Romae apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xiv mensis<br />

Aprilis anno Domini mmii, Pontificatus Nostri quarto et vicesimo.<br />

Loco e Sigilli<br />

In Secret. Status tab., n. 514.091<br />

De mandato Summi Pontificis<br />

e Angelus card. Sodano<br />

Secretarius Status


392 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale<br />

IV<br />

Sanctuarium Cracoviae Deo dicatum in honorem Divinae Misericordiae ad<br />

gradum Basilicae Minoris evehitur.<br />

IOANNES PAULUS PP. II<br />

Ad perpetuam rei memoriam. — Cum postremum iter Nostrum apostolicum<br />

fecimus in dilectam Poloniae nationem, Cracoviensi in urbe spiritali cum<br />

gaudio gratiarumque actione die xvii mensis Augusti anno mmii Sanctuarium<br />

Deo consecravimus in honorem Divinae Misericordiae aedificatum, loco scilicet<br />

commorationis sanctae Faustinae Kowalska. Instante deinde Venerabili<br />

Fratre Nostro Francisco S.R.E. Cardinale Macharski, Archiepiscopo Cracoviensi,<br />

de propagatione cultus Divinae Misericordiae omnino sollicito, Apostolicae<br />

potestatis Nostrae plenitudine, de Congregationis de Cultu Divino et<br />

Disciplina Sacramentorum consulto, statuimus ut Sanctuarium Deo dicatum<br />

in honorem Divinae Misericordiae Cracoviensi in urbe ad titulum ac dignitatem<br />

Basilicae Minoris evehatur, omnibus adiectis iuribus et privilegiis, quae<br />

templis hoc nomine insignibus rite competunt, secundum Decretum « De titulo<br />

Basilicae Minoris » die ix mensis Novembris anno mcmlxxxix datum.<br />

Exoptamus ut hoc Nostrum Decretum in divulgationem proficiat cultus Divinae<br />

Misericordiae tum in archidioecesi Cracoviensi tum in toto orbe terrarum<br />

atque in spiritalem cunctorum fidelium progressionem.<br />

Contrariis quibusvis non obstantibus.<br />

Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die vi mensis<br />

Martii, anno mmiii, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.<br />

Loco e Sigilli<br />

In Secret. Status tab., n. 536.783<br />

IOANNES PAULUS PP. II


Acta Ioannis Pauli Pp. II 393<br />

ALLOCUTIONES<br />

I<br />

Ad Romanae Rotae iudices.*<br />

1. <strong>La</strong> solenne inaugurazione dell’Anno Giudiziario del Tribunale della<br />

Rota Romana mi offre l’opportunità di rinnovare l’espressione del mio apprezzamento<br />

e della mia gratitudine per il vostro lavoro, carissimi Prelati<br />

Uditori, Promotori di Giustizia, Difensori del Vincolo, Officiali e Avvocati.<br />

Ringrazio cordialmente Mons. Decano per i sentimenti manifestati a nome di<br />

tutti e per le riflessioni sviluppate sulla natura e sui fini del vostro lavoro.<br />

L’attività del vostro Tribunale da sempre è stata altamente apprezzata<br />

dai miei venerati Predecessori, che non hanno mancato di sottolineare che<br />

amministrare la giustizia presso la Rota Romana costituisce una diretta<br />

partecipazione ad un aspetto importante delle funzioni del Pastore della<br />

Chiesa universale.<br />

Da ciò il particolare valore nell’ambito ecclesiale delle vostre decisioni, che<br />

costituiscono, come da me affermato nella Pastor bonus, un punto di riferimento<br />

sicuro e concreto per l’amministrazione della giustizia nella Chiesa. 1<br />

2. Attesa la marcata prevalenza delle cause di nullità di matrimonio<br />

deferite alla Rota, Mons. Decano ha sottolineato la profonda crisi che attualmente<br />

investe il matrimonio e la famiglia. Un dato rilevante che emerge dallo<br />

studio delle cause è l’offuscamento tra i contraenti di ciò che comporta, nella<br />

celebrazione del matrimonio cristiano, la sacramentalità del medesimo, oggi<br />

assai frequentemente disattesa nel suo intimo significato, nel suo intrinseco<br />

valore soprannaturale e nei suoi positivi effetti sulla vita coniugale.<br />

Dopo essermi soffermato in anni precedenti sulla dimensione naturale del<br />

matrimonio, vorrei oggi richiamare la vostra attenzione sul peculiare rapporto<br />

che il matrimonio dei battezzati ha con il mistero di Dio, un rapporto che,<br />

nell’Alleanza Nuova e definitiva in Cristo, assume la dignità di sacramento.<br />

Dimensione naturale e rapporto con Dio non sono due aspetti giustapposti:<br />

anzi, essi sono così intimamente intrecciati come lo sono la verità sull’uomo<br />

e la verità su Dio. Questo tema mi sta particolarmente a cuore: torno su di<br />

esso in questo contesto, anche perché la prospettiva della comunione dell’uo-<br />

* Die 30 Ianuarii 2003.<br />

1 Cfr art. 126.


394 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale<br />

mo con Dio è quanto mai utile, anzi necessaria, per l’attività stessa dei<br />

giudici, degli avvocati e di tutti gli operatori del diritto nella Chiesa.<br />

3. Il nesso tra la secolarizzazione e la crisi del matrimonio e della famiglia<br />

è fin troppo evidente. <strong>La</strong> crisi sul senso di Dio e sul senso del bene e del male<br />

morale è arrivata ad oscurare la conoscenza dei capisaldi dello stesso matrimonio<br />

e della famiglia che in esso si fonda. Per un ricupero effettivo della<br />

verità in questo campo, occorre riscoprire la dimensione trascendente che è<br />

intrinseca alla verità piena sul matrimonio e sulla famiglia, superando ogni<br />

dicotomia tendente a separare gli aspetti profani da quelli religiosi, quasi che<br />

esistessero due matrimoni: uno profano ed un altro sacro.<br />

« Dio creò l’uomo a sua immagine; a immagine di Dio lo creò; maschio e<br />

femmina li creò ». 2 L’immagine di Dio si trova anche nella dualità uomodonna<br />

e nella loro comunione interpersonale. Perciò, la trascendenza è insita<br />

nell’essere stesso del matrimonio, già dal principio, perché lo è nella stessa<br />

distinzione naturale tra l’uomo e la donna nell’ordine della creazione. Nell’essere<br />

« una sola carne », 3 l’uomo e la donna, sia nel loro aiuto reciproco che<br />

nella loro fecondità, partecipano a qualcosa di sacro e di religioso, come ben<br />

mise in risalto, richiamandosi alla coscienza dei popoli antichi sulle nozze,<br />

l’Enciclica Arcanum divinae sapientiae del mio predecessore Leone XIII. 4 Al<br />

riguardo, egli osservava che il matrimonio « fin da principio è stato quasi una<br />

figura (adumbratio) dell’incarnazione del Verbo di Dio ». 5 Nello stato di innocenza<br />

originaria Adamo ed Eva avevano già il dono soprannaturale della<br />

grazia. In questo modo, prima che l’incarnazione del Verbo avvenisse storicamente,<br />

la sua efficacia di santità già si riversava sull’umanità.<br />

4. Purtroppo, per effetto del peccato originale, ciò che è naturale nel<br />

rapporto tra l’uomo e la donna rischia di essere vissuto in modo non conforme<br />

al piano e alla volontà di Dio e l’allontanamento da Dio implica di per sé una<br />

proporzionale disumanizzazione di tutte le relazioni familiari. Ma nella « pienezza<br />

dei tempi », Gesù stesso ha restaurato il disegno primordiale sul matrimonio<br />

6 e così, nello stato di natura redenta, l’unione tra l’uomo e la donna<br />

non solo può riacquistare la santità originaria, liberandosi dal peccato, ma<br />

viene realmente inserita nello stesso mistero dell’alleanza di Cristo con la<br />

Chiesa.<br />

2 Gn 1, 27.<br />

3 Ibid. 2, 24.<br />

4 10 febbraio 1880, in Leonis XIII P.M. Acta, vol. II, p. 22.<br />

5 Ibid.<br />

6 Cfr Mt 19, 1-12.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 395<br />

<strong>La</strong> Lettera di san Paolo agli Efesini collega direttamente il racconto della<br />

Genesi con quel mistero: « Per questo l’uomo lascerà suo padre e sua madre e<br />

si unirà alla sua donna e i due formeranno una carne sola. 7 Questo mistero è<br />

grande; lo dico in riferimento a Cristo e alla Chiesa! ». 8 L’intrinseco nesso tra il<br />

matrimonio, istituito al principio, e l’unione del Verbo incarnato con la Chiesa<br />

si mostra in tutta la sua efficacia salvifica mediante il concetto di sacramento.<br />

Il Concilio Vaticano II esprime questa verità di fede dal punto di vista<br />

delle stesse persone sposate: « I coniugi cristiani, in virtù del sacramento del<br />

matrimonio, col quale essi sono il segno del mistero di unità e di fecondo<br />

amore che intercorre fra Cristo e la Chiesa, e vi partecipano, 9 si aiutano a<br />

vicenda per raggiungere la santità nella vita coniugale, nell’accettazione e<br />

nell’educazione della prole, e hanno così, nel loro stato di vita e nel loro<br />

ordine, il proprio dono in mezzo al Popolo di Dio ». 10 L’intreccio tra ordine<br />

naturale ed ordine soprannaturale viene subito dopo presentato dal Concilio<br />

anche in riferimento alla famiglia, inseparabile dal matrimonio e vista come<br />

« chiesa domestica ». 11<br />

5. <strong>La</strong> vita e la riflessione cristiana trovano in questa verità una fonte<br />

inesauribile di luce. In effetti, la sacramentalità del matrimonio costituisce<br />

una via feconda per penetrare nel mistero dei rapporti tra la natura umana e<br />

la grazia. Nel fatto che lo stesso matrimonio del principio sia diventato nella<br />

Nuova Legge segno e strumento della grazia di Cristo, si evidenzia la trascendenza<br />

costitutiva di tutto ciò che appartiene all’essere della persona<br />

umana, ed in particolare alla sua relazionalità naturale secondo la distinzione<br />

e la complementarità tra l’uomo e la donna. L’umano e il divino s’intrecciano<br />

in modo mirabile.<br />

L’odierna mentalità, altamente secolarizzata, tende ad affermare i valori<br />

umani dell’istituto familiare staccandoli dai valori religiosi e proclamandoli<br />

del tutto autonomi da Dio. Suggestionata com’è dai modelli di vita troppo<br />

spesso proposti dai mass-media, si domanda: « Perché si deve essere sempre<br />

fedeli all’altro coniuge? » e questa domanda si trasforma in dubbio esistenziale<br />

nelle situazioni critiche. Le difficoltà coniugali possono essere di varia indole,<br />

ma tutte sfociano alla fine in un problema di amore. Perciò, il precedente<br />

interrogativo si può riformulare così: perché bisogna sempre amare l’altro,<br />

7 Gn 2, 24.<br />

8 Ef 5, 31-32.<br />

9 Cfr ibid. 5, 32.<br />

10 Cost. dogm. Lumen gentium, 11.<br />

11 Cfr ibid.


396 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale<br />

anche quando tanti motivi, apparentemente giustificativi, indurrebbero a<br />

lasciarlo?<br />

Si possono dare molte risposte, tra cui hanno senz’altro molta forza il bene<br />

dei figli e il bene dell’intera società, ma la risposta più radicale passa anzitutto<br />

attraverso il riconoscimento dell’oggettività dell’essere coniugi, visto<br />

come dono reciproco, reso possibile ed avallato da Dio stesso. Perciò la ragione<br />

ultima del dovere di amore fedele non è altra che quella che è alla base<br />

dell’Alleanza divina con l’uomo: Dio è fedele! Per rendere possibile la fedeltà<br />

di cuore al proprio coniuge, anche nei casi più duri, è quindi a Dio che bisogna<br />

ricorrere, nella certezza di riceverne l’aiuto. <strong>La</strong> via della mutua fedeltà passa,<br />

peraltro, attraverso l’apertura a quella carità di Cristo, che « tutto copre,<br />

tutto crede, tutto spera, tutto sopporta ». 12 In ogni matrimonio si rende presente<br />

il mistero della redenzione, operata mediante una reale partecipazione<br />

alla Croce del Salvatore, secondo quel paradosso cristiano che lega la felicità<br />

all’assunzione del dolore in spirito di fede.<br />

6. Da questi principi si possono trarre molteplici conseguenze pratiche,<br />

d’indole pastorale, morale e giuridica. Mi limito ad enunciarne alcune, connesse<br />

in modo speciale con la vostra attività giudiziaria.<br />

Anzitutto, non potete mai dimenticare di avere nelle vostre mani quel<br />

mistero grande di cui parla san Paolo, 13 sia quando si tratta di un sacramento<br />

in senso stretto, sia quando quel matrimonio porta in sé l’indole sacra del<br />

principio, essendo chiamato a diventare sacramento mediante il Battesimo<br />

dei due sposi. <strong>La</strong> considerazione della sacramentalità mette in risalto la trascendenza<br />

della vostra funzione, il nesso che l’unisce operativamente con<br />

l’economia salvifica. Il senso religioso deve pertanto permeare tutto il vostro<br />

lavoro. Dagli studi scientifici su questa materia fino all’attività quotidiana<br />

nell’amministrazione della giustizia, non c’è spazio nella Chiesa per una visione<br />

meramente immanente e profana del matrimonio, semplicemente perché<br />

tale visione non è teologicamente e giuridicamente vera.<br />

7. In questa prospettiva occorre, ad esempio, prendere molto sul serio<br />

l’obbligo formalmente imposto al giudice dal can. 1676 di favorire e cercare<br />

attivamente la possibile convalidazione del matrimonio e la riconciliazione.<br />

Naturalmente lo stesso atteggiamento di sostegno al matrimonio ed alla<br />

famiglia deve regnare prima del ricorso ai tribunali: nell’assistenza pastorale<br />

le coscienze vanno pazientemente illuminate con la verità sul dovere trascen-<br />

12 1 Cor 13, 7.<br />

13 Cfr Ef 5, 32.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 397<br />

dente della fedeltà, presentata in modo favorevole ed attraente. Nell’opera<br />

per un positivo superamento dei conflitti coniugali, e nell’aiuto ai fedeli in<br />

situazione matrimoniale irregolare, occorre creare una sinergia che coinvolga<br />

tutti nella Chiesa: i Pastori d’anime, i giuristi, gli esperti nelle scienze psicologiche<br />

e psichiatriche, gli altri fedeli, in modo particolare quelli sposati e con<br />

esperienza di vita. Tutti devono tener presente che hanno a che fare con una<br />

realtà sacra e con una questione che tocca la salvezza delle anime!<br />

8. L’importanza della sacramentalità del matrimonio, e la necessità della<br />

fede per conoscere e vivere pienamente tale dimensione, potrebbe anche dar<br />

luogo ad alcuni equivoci, sia in sede di ammissione alle nozze che di giudizio<br />

sulla loro validità. <strong>La</strong> Chiesa non rifiuta la celebrazione delle nozze a chi è<br />

bene dispositus, anche se imperfettamente preparato dal punto di vista soprannaturale,<br />

purché abbia la retta intenzione di sposarsi secondo la realtà<br />

naturale della coniugalità. Non si può infatti configurare, accanto al matrimonio<br />

naturale, un altro modello di matrimonio cristiano con specifici requisiti<br />

soprannaturali.<br />

Questa verità non deve essere dimenticata al momento di delimitare l’esclusione<br />

della sacramentalità 14 e l’errore determinante circa la dignità sacramentale<br />

15 come eventuali capi di nullità. Per le due figure è decisivo tener<br />

presente che un atteggiamento dei nubendi che non tenga conto della dimensione<br />

soprannaturale nel matrimonio, può renderlo nullo solo se ne intacca la<br />

validità sul piano naturale nel quale è posto lo stesso segno sacramentale. <strong>La</strong><br />

Chiesa cattolica ha sempre riconosciuto i matrimoni tra i non battezzati, che<br />

diventano sacramento cristiano mediante il Battesimo dei coniugi, e non ha<br />

dubbi sulla validità del matrimonio di un cattolico con una persona non<br />

battezzata se si celebra con la dovuta dispensa.<br />

9. Al termine di questo incontro, il mio pensiero si volge agli sposi ed alle<br />

famiglie, per invocare su di loro la protezione della Madonna. Anche in questa<br />

occasione mi è caro riproporre l’esortazione che ho rivolto loro nella Lettera<br />

apostolica Rosarium Virginis Mariae: « <strong>La</strong> famiglia che prega unita, resta<br />

unita. Il Santo Rosario, per antica tradizione, si presta particolarmente ad<br />

essere preghiera in cui la famiglia si ritrova ». 16<br />

A tutti voi, cari Prelati Uditori, Officiali ed Avvocati della Rota Romana,<br />

imparto con affetto la mia Benedizione!<br />

14 Cfr can. 1101 § 2.<br />

15 Cfr can. 1099.<br />

16 N. 41.


398 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale<br />

Venerados Irmãos no episcopado<br />

II<br />

Ad quosdam Brasiliae episcopos.*<br />

1. <strong>Sede</strong> bem-vindos à Casa do Sucessor de Pedro, nesta vossa Visita ad<br />

Limina Apostolorum, testemunho visível da colegialidade episcopal da Igreja.<br />

Saúdo fraternalmente cada um de vós e Dom Jayme Henrique Chemello,<br />

Presidente da Conferência nacional dos Bispos do Brasil. Desejo agradecer de<br />

coração as palavras do Senhor Cardeal, Dom José Freire Falcão, Arcebispo de<br />

Brasília, por querer transmitir os bons sentimentos que vos animam e os<br />

desafios pastorais dos Regionais Centro-Oeste e Norte 2.<br />

Ao observar num relance o mapa dos vossos Estados, desde Goiás até<br />

atingir as fronteiras internacionais do norte brasileiro, passando por Tocantins,<br />

Pará e Amapá, posso imaginar as dificuldades que tendes para exercer<br />

vossa missão de pastores daquelas imensas regiões. Ser bispo nunca foi fácil,<br />

pois hoje supõe obrigações, compromissos e dificuldades que, por todo o lado,<br />

e em circunstâncias tantas vezes imprevistas, constituem obstáculos enormes,<br />

complexos e, às vezes, humanamente insuperáveis. Mas é Deus quem vos<br />

chama a servir, com sentido de responsabilidade, o povo que vos foi confiado,<br />

e nunca cessará de sustentar e acompanhar a quantos escolheu, na certeza de<br />

que os fiéis, « reconhecendo este ministério, glorificarão a Deus pela vossa<br />

obediência na profissão do Evangelho de Cristo e pela sinceridade de vossa<br />

comunhão com eles e com todos ». 1<br />

2. Sem negar as diversidades específicas de cada diocese, existem situações<br />

e problemas que exigem uma ação pastoral concorde para exercer, na<br />

unidade e na caridade, « algumas funções pastorais (...) a fim de promover o<br />

maior bem que a Igreja oferece aos homens (...) por formas e métodos de<br />

apostolado convenientemente ajustados às circunstâncias de tempo e de lugar,<br />

nos termos do direito ». 2 Conforta-me saber que esta é a vossa experiência,<br />

e que este é também o empenho da vossa Conferência episcopal: uma<br />

longa e profícua experiência de comunhão e de co-responsabilidade, que vem<br />

ajudando vossas dioceses a unirem seus esforços em prol da evangelização,<br />

dando vida a um organismo de comunhão episcopal, para que os Pastores de<br />

* Die 7 Februarii 2003.<br />

1 2 Cor 9, 13.<br />

2 Motu proprio Apostolos suos, 14.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 399<br />

um determinado território possam renovar seu afeto colegial no exercício de<br />

algumas funções, inspirados pela solicitude pastoral comum.<br />

Desde o seu início, em 1952, a Conferência Nacional dos Bispos do Brasil<br />

vem realizando esta missão, com numerosas iniciativas destinadas não sóa<br />

aprimorar a sua organização, mas também a certificar a presença do Redentor,<br />

e sua mensagem salvadora, no meio dos homens. Esta foi a constatação<br />

havida ao concluírem-se as celebrações do Jubileu de Ouro da entidade. A<br />

Conferência dos Bispos ajudou a Igreja que está no Brasil a permanecer ao<br />

lado do povo, compreendendo a sua situação e assumindo as suas causas.<br />

Isto leva-nos também a recordar a importância de que, se a Igreja precisa<br />

estar perto do povo, como Jesus o fez ao colocar-se nos caminhos da Palestina<br />

para ir ao encontro das almas, ela deve, sobretudo, aproximar Jesus ao povo,<br />

dando-o a conhecer, fazendo que a graça, que brotou do seu lado aberto,<br />

como fonte de água viva, alcance os corações que anelam pela glória no Reino<br />

dos céus. A Igreja, como instrumento de salvação, recebeu de Cristo, através<br />

dos apóstolos, a missão vital de « ir por todo o mundo e pregar o Evangelho a<br />

toda a criatura » recordando que « quem crer e for batizado, será salvo, mas<br />

quem não crer, será condenado ». 3<br />

Vossa missão, venerados Irmãos no episcopado, assume então um caráter<br />

próprio e específico na hora de decidir os diversos enfoques da pastoral e,<br />

mais amplamente, da evangelização. Como sucessores dos Apóstolos, recebestes<br />

a luz que vem do Alto, mediante a consagração episcopal. « O Senhor<br />

Jesus, depois de ter orado ao Pai, chamando a Si os que Ele quis, elegeu doze<br />

para estarem com Ele (...) constituiu-os em colégio ou grupo estável e deu-<br />

-lhes como chefe a Pedro. Enviou-os primeiro aos filhos de Israel e, depois, a<br />

todos os povos para que, participando do seu poder, fizessem de todas gentes<br />

discípulos seus e as santificassem e governassem e, deste modo, propagassem<br />

e apascentassem a Igreja ». 4<br />

Pela consagração sacramental e a comunhão hierárquica com a Cabeça e<br />

os membros, o Bispo torna-se membro do Colégio Episcopal, e participa<br />

portanto da solicitude por todas as Igrejas, 5 para ser mestre da doutrina,<br />

sacerdote do culto sagrado e ministro da governação. 6 Sua tarefa primária<br />

é, com efeito, governar a diocese que lhe foi encomendada, consciente de que<br />

assim fazendo, « concorre eficazmente para o bem de todo o Corpo místico,<br />

3 Mc 16, 16.<br />

4 Lumen gentium, 19.<br />

5 Cf. ibid., 23.<br />

6 Cf. CIC, cân. 375.


400 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale<br />

que é também o corpo das Igrejas ». 7 Todos sabem, porém, que são bastantes<br />

as ocasiões nas quais os Bispos não conseguem realizar convenientemente sua<br />

missão, « se não tornam mais íntima e harmônica a colaboração com os outros<br />

Bispos ». 8<br />

Esta é a razão pela qual, hoje, as Conferências episcopais cooperam com<br />

uma ajuda fecunda e diversificada para dar vida, de modo efetivo e concreto,<br />

à união colegial ou collegialis affectus entre os Bispos. A união com aqueles<br />

irmãos no Episcopado, com os quais cada um se encontra especialmente<br />

vinculado, muitas vezes pela proximidade geográfica e por bastantes problemas<br />

pastorais comuns, serve de veículo ao bem comum da diocese que lhe<br />

está encomendada, caso contrário seu Pastor ver-se-ia impossibilitado de<br />

cumprir eficazmente a sua missão. Penso, por exemplo, na importante questão<br />

da formação dos candidatos ao sacerdócio. A necessidade de encontrar<br />

vocações firmes e seguras tem exigido das vossas Igrejas particulares um<br />

renovado esforço e dispêndio de energias. Faço votos de que o Ano Vocacional,<br />

promovido pela Conferência episcopal, seja coroado de sucesso, para o<br />

qual tendes, desde já, meu apoio e asseguradas minhas preces elevadas ao<br />

Todo-Poderoso.<br />

3. Pode-se afirmar, desta forma, que a tarefa pastoral do Bispo na sua<br />

diocese inclui necessariamente a participação ativa nos trabalhos da Conferência<br />

episcopal, configurando, ao mesmo tempo, seus limites: limites por<br />

parte da Conferência, devendo esta ocupar-se daqueles assuntos que necessitam<br />

de ser por ela conduzidos, de acordo com os seus Estatutos, para o bem<br />

do conjunto das dioceses; e limites, também, por parte da dedicação pessoal<br />

de cada Bispo, correspondente à importância dos problemas que devem ser<br />

tratados na Conferência, ou seja, de acordo com os benefícios que redundarão<br />

para todas as dioceses.<br />

Tende em conta, porém, que o excesso de organismos e de reuniões, obrigando<br />

muitos Bispos a permanecerem frequentemente fora das próprias Igrejas<br />

particulares, além de ser contrário à « lei de residência », 9 tem consequências<br />

negativas tanto no acompanhamento do seu presbitério, quanto em<br />

outros aspectos pastorais, como poderia ser o caso da penetração das seitas.<br />

Por isso, foi indicada explicitamente a necessidade de evitar, além da<br />

excessiva multiplicação de organismos, a burocratização deórgãos subsidiários<br />

e comissões que continuam ativos no período entre as reuniões plenárias;<br />

7 Lumen gentium, 23.<br />

8 Motu proprio Apostolos suos, 15.<br />

9 CIC, cân. 395.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 401<br />

destarte, estes órgãos « existem para ajudar os Bispos, e não para ocupar o<br />

lugar deles ». 10<br />

4. No desempenho desta missão, ao dirigir-me aos meus Irmãos no episcopado,<br />

através da Carta Apostólica sob forma de Motu proprio Apostolos<br />

suos, pus em evidência que a « união colegial do Episcopado manifesta a<br />

natureza da Igreja que, enquanto semente e início do Reino de Deus na terra,<br />

é — citando o Concílio Vaticano II 11 — “para todo o gênero humano o mais<br />

firme germe de unidade, de esperança e de salvação” ». 12<br />

Quisera, pois, recordar aqui com satisfação o espírito que vem imbuindo a<br />

Conferência Nacional dos Bispos do Brasil, como fruto também da recente<br />

revisão dos seus Estatutos. Ao empenhar-se em « fomentar uma sólida comunhão<br />

entre os Bispos (...) e promover sempre maior participação deles na<br />

Conferência » (Cap. I, art. 2), quisestes reafirmar a tradição apostólica mantida<br />

sempre ao longo da vida da Igreja, desde a sua constituição.<br />

Não meédesconhecido o vulto da Igreja no Brasil, que se encontra entre<br />

as maiores do orbe católico. Os dezessete Regionais que a compõe, cada um<br />

deles com um numeroso grupo de Dioceses e, às vezes, de Prelazias, Eparquias,<br />

um Exarcado, Abadias Territoriais, um Ordinariado Militar e outro para<br />

os fiéis de Rito Oriental, uma Administração Apostólica Pessoal, mostram-<br />

-nos o imenso e exigente panorama de trabalho que vos depara e a contínua<br />

preocupação por manter unido o processo evangelizador.<br />

Tal estruturação deve estar a serviço da Conferência e de cada um dos<br />

Ordinários locais, para pôr em execução as decisões da Assembléia Geral e,<br />

quando for o caso, do Conselho Permanente como « órgão de orientação e<br />

acompanhamento da atuação da CNBB » (Cap. V, art. 46). Por isso, confio<br />

no vosso zelo pastoral, a fim de que seja evitada qualquer discrepância relativa<br />

às normas estatutárias aprovadas.<br />

5. A dimensão continental do Brasil requer uma atenção renovada, a fim<br />

de que a todos chegue a certeza pela qual Cristo instituiu o Povo de Deus<br />

« para ser comunhão de vida, de caridade e de verdade ». 13 O Povo de Deus<br />

apresenta-se como uma comunidade, na medida em que os seus membros<br />

possuem e participam dos mesmos « bens », que servem para identificá-lo e<br />

distingui-lo dos demais grupos sociais. São Paulo resume quais são os bens<br />

10 Motu proprio Apostolos suos, 18.<br />

11 Lumen gentium, 9.<br />

12 N. 8.<br />

13 Lumen gentium, 9.


402 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale<br />

que concorrem para constituir o Povo de Deus, ao proclamar que para os<br />

seguidores de Cristo « há um só Senhor, uma só fé, umsóbatismo ». 14<br />

A todos cabe o direito de receber de forma unitária e homogênea não sóa<br />

verdade revelada, mas o pensamento comum do Episcopado nacional, através<br />

das declarações feitas em nome da Conferência dos Bispos. Apelo, portanto,<br />

ao vosso sentido de responsabilidade nos pronunciamentos realizados<br />

através dos meios de comunicação social, em representação da mesma Conferência.<br />

O fato de uma comunicação ser de inteira responsabilidade pessoal,<br />

conforme indicam vossos Estatutos, 15 não exime a coerência doutrinal e a<br />

fidelidade ao Magistério da Igreja.<br />

6. Como Mestres na Fé e dispensadores dos mistérios de Deus, cabe uma<br />

sintonia ainda maior quando se trata de analisar, nas diversas instâncias da<br />

Conferência episcopal, assuntos de dimensão nacional que repercutem nas<br />

diversas pastorais diocesanas.<br />

A Conferência episcopal tem a própria responsabilidade no âmbito da sua<br />

competência, mas « as suas decisões possuem reflexos inevitáveis na Igreja<br />

universal. O ministério petrino do Bispo de Roma permanece o garante da<br />

sincronização da atividade das Conferências com a vida e o ensinamento da<br />

Igreja universal ». 16 Por sua vez, no âmbito da competência de cada organismo<br />

que compõe vossa entidade, cabe ao bispo um diligente e atento exame<br />

das matérias que lhe são submetidas, não podendo isentar-se, por falta de<br />

tempo, da análise objetiva dos assuntos. Como « testemunhas da verdade<br />

divina e católica » os Bispos, « dotados da autoridade de Cristo, são doutores<br />

autênticos que pregam ao povo a eles confiado a fé que se deve crer e aplicar<br />

na vida prática ». 17<br />

A esta exigência deve-se acrescentar também a correta aplicação, para<br />

cada caso, das normas do Direito da Igreja, tanto ocidental como oriental.<br />

Se, por um lado, teoricamente, reina um acordo bastante estendido de<br />

conceber o Direito na Igreja à luz do mistério revelado, como foi indicado<br />

pelo Concílio Vaticano II, 18 ainda persiste a idéia de um certo legalismo<br />

que, na prática, reduz esse Direito a um conjunto de leis eclesiásticas<br />

pouco teológicas e pouco pastorais, contrárias em si à liberdade dos filhos<br />

de Deus. Tal visão écertamente inadequada, visto que, como já tive oca-<br />

14 Ef 4, 5.<br />

15 Cf. Cap. IV, art. 131.<br />

16 Audiência geral de 7 de outubro de 1992, n. 8.<br />

17 Lumen gentium, 25.<br />

18 Cf. Optatam totius, 16.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 403<br />

sião dedizer,atémesmo recentemente, « as normas canônicas se baseiam<br />

numa realidade que as transcende », e compreende « aspectos essenciais e<br />

permanentes nos quais se concretiza o direito divino ». 19 Por isso, é necessário<br />

considerar que a ação pastoral não pode reduzir-se a um certo pastoralismo,<br />

entendido no sentido de desconhecer ou atenuar outras dimensões<br />

essenciais do mistério cristão, entre elas a jurídica. Se a pastoral dilui<br />

qualquer obrigação jurídica, relativiza a obediência eclesial, esvaziando<br />

o sentido das normas canônicas. A verdadeira pastoral jamais poderá ser<br />

contráriaaoverdadeiroDireitodaIgreja.<br />

7. Venerados Irmãos, é uma graça saber-se e sentir-se unidos, próximos<br />

uns dos outros, decididos a caminhar e trabalhar em conjunto, sobretudo<br />

quando se sente tantas forças que nos são contrárias, forças de divisão que<br />

procuram separar ou mesmo contrapor os irmãos entre si, chamados antes a<br />

viverem unidos. Prossegui o vosso caminho buscando sempre uma sintonia<br />

fraterna no âmbito da vossa Conferência episcopal e com o Sucessor de Pedro<br />

que, neste momento, renova seu abraço de comunhão com todos, inclusive<br />

com os que aqui estiveram, desde o ano passado, em Visita ad Limina. Por ser<br />

este o último grupo previsto do Episcopado brasileiro, deixo-vos os meus<br />

votos de paz e de fraternidade, na esperança de que sigais construindo a<br />

unidade na verdade e na caridade e para que possais, juntos, responder aos<br />

grandes desafios da hora atual.<br />

Ao concluir este encontro, dirijo o meu pensamento à Virgem Aparecida,<br />

Mãe das vossas Comunidades cristãs e Padroeira da grande Naçãobrasileira.A<br />

Ela confio todos vós e vossos sacerdotes, religiosos, religiosas e fiéis leigos das<br />

vossas dioceses, ao conceder-vos de coração a minha Bênção Apostólica.<br />

III<br />

Ad episcopos Bielorussiae.*<br />

1. "Ghsrfpfyyt yjdft lfæ dfv: gfkæœÖwt flpÖy flyfuj, zr Z gfkæœÖĕ dfc,<br />

nfr ds gfkæœÖwt flpÖy flyfuj". 1<br />

LfhfuÖz Ö ifyjĕysz Œhfns ĕ ŒÖcregcndt, uþnsz ckjds, zrÖz Tpec gfrÖlft<br />

ĕ zrfcwÖ pfgfdtne Fgjcnfkfv e DzxþhyÖre, yzcgsyyf uexfwm e yfisv cþhws!<br />

19 Cf. Discurso ao Pontifício Conselho para os Textos Legislativos, 24/1/2003, n. 2.<br />

——————<br />

* Die 10 Februarii 2003.<br />

1 Zy 13, 34.


404 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale<br />

DÖnfæ dfc e ljvt Fgjcnfkf Gznhf! P kæœjĕ’æ fœlsvfæ rjqyfuf p dfc.<br />

FcfœkÖdsv xsyfv dÖnfæ Dfc, rct¨ ylp Rfhlsyfk, Gfcnsh VÖycrf-VfuÖkt¨<br />

ĕcrfb˘ vÖnhfgjkÖÖ, Ö cfhlþxyf lpzreæ Dfv pf ckjds, p zrÖvÖ Ds gfqflfkÖ<br />

pdzhyewwf lf vzyt fl Övz yt njkmrÖ ÖyisÔ Cfœhfnjĕ gf œÖcregcnde, fkt Ö fl<br />

ect¨ b˘ rfnfkÖwrfb˘ uhfvfls ŒtkfhecÖ. DÖnfæ dfc, kæœsz Gfcnshs Uhjlyf,<br />

GÖycrf Ö DÖwtœcrf. P kæœjĕ’æ yfrÖhjĕdfæcz ĕ vfÖÔ levrfÔ lf vfktymrfb˘ ,<br />

fkt hegkÖdfb˘ rfnfkÖwrfb˘ uhfvfls œÖpfynsb˘ crfuf fœhfle, cgflrftvyÖws<br />

vÖccsÖ Cdznjuf Zcfafnf, Ö dÖnfæ Dzktœyfuf Fgjcnfkmcrfuf DÖpÖnfnfhf ad<br />

nutum Sanctae Sedis, zrÖ injlpt¨ yyf pfb˘ vftwwf zt fgtrfb˘ .<br />

Kæœjĕ Óhscnjdfz zlyft yfc. VtyfdÖnf Zujyfz kæœje˘ gfdÖyyf yfgfĕyzwm<br />

yfif qswwt¨ Ö yfif gfcnshcrft ckeqþyyt ls pffÔdjxdfwm lf flyfĕktyyz<br />

yfifb˘ dthyfcwÖ Þdfyutkkæ Ö Övrytyyz lf ĕct¨ œjkmi dzkÖrfleiyfuf<br />

gfcdzxfyyz fgjcnfkmcrfb˘ vÖccsÖ, zreæ yfv lfhexsĕ Gfy.<br />

2. Z ljœhf gfvznfæ yfif cgfnrfyyt ĕ rhfcfdÖre 1997 ujlf. Nfls œskÖ<br />

ĕct gflcnfds lf uksœjrfb˘ hflfcwÖ, dsrkÖrfyfb˘ dzcyjb˘ flyfĕktyyz<br />

rfcwt¨ kmyfuf qswwz e˘ dfifb˘ RhfÖyt, zrfz yflsb˘ ikf gfckz pÖvs udfknje˘<br />

ysÔ gthfcktlfdfyyzĕ, inj wzuyekfcz ytrfkmrÖ lptczwÖujllpzĕ. Nfls<br />

zixþ œskÖ ljœhf pfĕdfqfkmysz dsyÖrÖ cÖcnþvfnsxyfb˘ fnþÖpfwsÖ dfifuf<br />

yfhjlf, fcfœkÖdf vjkflpÖ, fvfkm gjĕyfuf pyÖixþyyz rfcwt¨ kmysÔ cnherneh<br />

Ö udfknjĕyfuf pfrhswwz vtcwfĕ ÔhscwÖzycrfuf dsÔfdfyyz. Lpzreb˘ Œjue,<br />

uþns qt¨ hcnrÖ gthszl crjyxsĕcz Ö ĕqj yf ghfwzue ytrfkmrÖÔ ufljĕ<br />

ghfwzudftwwf cnfyje˘ xs, yfnÔyzæxs ĕplsv.<br />

Pf vÖyekft gzwÖujllpt ghfdzlptyyt Csyjlfĕ VÖycrfb˘ fhwslszwþpÖÖ Ö<br />

GÖycrfb˘ ls DÖwtœcrfb˘ lszwþpÖb˘ lfkj dfv vfuxsvfcwm ktgtb˘ pfczhjlpÖwm<br />

ghszhsnþnysz yfghfvrÖ gfcnshcrfb˘ lptb˘ yfcwÖ, dsghfwjĕdfæxs ĕkfcysz<br />

gkfys fgjcnfkmcrfb˘ lptb˘ yfcwÖ lkz hjpysÔ gfnhþœfĕ lfhexfyfb˘ dfv<br />

nþhsnjhsÖ. Yf uþns hfp ds ghsœskÖ cæls, rfœ gfdtlfvÖwm vyt fœ gkt¨ yt<br />

dfifb˘ fllfyfb˘ gfcnshcrfb˘ ghfws, Ö, hfpfv p dfvÖ, z lpzreæ pf uþnf<br />

pfĕct¨ ls vÖkfcþhyfuf Ö ghflœfxkÖdfuf Gfyf.<br />

3. Wzgth hfpvjdf Ölpt fœ gkfyfÔ yf œelexsyæ. Gthift vtcwf nen<br />

pfb˘ vft czv’z, zrfz nfrcfvf Ö ĕ ŒtkfhecÖ, yfqfkm, gthfqsdft ceh’t¨ pys<br />

ls uksœjrÖ rhspÖc. GthisvÖ fÔdzhfvÖ uþnfb˘ cÖnefwsÖ p’ze˘ kzæwwf lptwÖ,<br />

zrÖz hspsreæwm pfÔfdfwm zt dsyÖrÖ yf ghfwzue ĕczuj cdfb˘ uj qswwz.<br />

Qflfĕ œs gfĕnfhswm, rfœ gflnhsvfwm Ö yfnÔyÖwm dfc, njt, inj ĕqj<br />

crfpfĕ ivfnkÖrÖv ctv’zv, zrÖz cfœhfkÖcz ĕ VfyÖkt 25 cnelptyz yf ÕV<br />

Cecdtnyft cgfnrfyyt ctv’ze˘ .YtfœÔjlyfpegþĕytyfcwæ Ö gfckzlje˘ yfcwæ


Acta Ioannis Pauli Pp. II 405<br />

pfcdtlxswm ghfĕle fœ czv’t pfcyfdfyfb˘ yf ikæœysv cfæpt. Zyf t¨ cwm<br />

dzkÖrÖv lfœhjv, ytfœÔjlysv lkz qswwz, lkz hfpdÖwwz Ö œelexsyÖ<br />

xfkfdtwndf. Gthflfb˘ wt ctv’zv ŒtkfhecÖ vjb˘ pfrkÖr, p zrÖv z ĕqj<br />

pdzhyee˘ cz lf ĕczuj cdtne: ÖvryÖwtcz, rfœ Þdfyutkkt cnfkfcz aeylfvtynfkmysv<br />

ghfdÖkfv czv’Ö, Ö rfœ rjqyfz czv’z cnfkfcz cnfhjyrfb˘<br />

Þdfyutkkz, inj gÖifwwf ĕ yfis xfcs.<br />

4. Dfif rhfÖyf yfkÖxdft rfkz lptczwÖ vÖkmt¨ yfĕ qsÔfhjĕ, œjkmifz<br />

xfcnrf zrÖÔ ghfqsdft e˘ ufhflfÔ. E ŒtkfhecÖ, yzuktlpzxs yf njt, inj zyf<br />

gfwzhgtkf vtytb˘ pf Öyisz yfhjls e gjcn-cfdtwrÖ gthszl, ghfwþcs e˘ dfÔjle<br />

ĕ ishjrÖ rfynþrcn Öcyfdfyyz Tĕhfgtb˘ crfuf rfynsytyne flœsdfæwwf<br />

pfgfdjktyf. DsyÖrÖ nfrjuf flcnfdfyyz fœwzqfhdfæwm hþfhufyÖpfwsæ<br />

þrfyjvÖrÖ Ö, gthfl ecÖv e ctkmcrfb˘ vzcwjdfcwÖ, dzlewm lf ĕphjcne ufktxs.<br />

Rfywþynhfwsz yfctkmyÖwndf e˘ ufhflcrÖÔ wþynhfÔ gfnhfœet pyfxysÔ<br />

dscÖkrfĕ e fqswwzĕktyyÖ ghscenyfcwÖ ĕ ÖÔ Rfcwt¨ kf. FcfœkÖdf uþnf<br />

nsxswwf cnfkÖws HþcgeœkÖrÖ - VÖycrf, lpt ghfqsdft œjkmi pf 20 % yfctkmyÖwndf.<br />

Czhjl ghszhsnþnysÔ yfghfvrfĕ lptb˘ yfcwÖ ds yflftwt ĕdfue vjkflpÖ,<br />

ect¨ œjkmifz rjkmrfcwm zrjb˘ yfrÖhjĕdftwwf e˘ ufhfls ĕ gjierfÔ<br />

vfuxsvfcwÖ pyfb˘ cwÖ cfœt pfyznfr. Œtcghþwþylþynys lþvfuhfaÖxys<br />

rhspÖc, zrÖ fÔfgÖe˘ dfie RhfÖye, p’zĕkztwwf, czhjl Öyifuf, ceh’t¨ pysv<br />

dsrkÖrfv e nsv, inj nsxswwf fœ’zĕktyyz "Þdfyutkkz qswwz". Nfrcfvf<br />

Ö p’zds flinehÔdfyyz yf ĕcrhfÖye uhfvflcrfuf qswwz, nfrÖz zr<br />

fkrfufkÖpv, zrÖ ĕ fgjiyÖ xfc yfœsĕ zixþ œjkmi wzqrÖz ajhvs, xfrfæwm<br />

nþhvÖyjdsÔ Ö þatrnsĕysÔ hfiþyyze˘ .DfĕcÖÔ uþnsÔ ghfœktvfÔ RfnfkÖwrÖ<br />

Rfcwt¨ k, yzuktlpzxs yf njt, inj p’ze˘ kztwwf vtyifcwæ ĕ dfifb˘ RhfÖyt,<br />

ghsrkflft dscÖkrÖ, rfœ pyfb˘ cwÖ dsÔfl p gfljœyfb˘ cÖnefwsÖ lfcnegysvÖ<br />

chjlrfvÖ Ö cnhernehfvÖ. PffÔdjxdfæ dfc, lfhfuÖz Cfœhfns, Ö yflfktb˘<br />

rhjxswm uþnsv ikzÔfv ls Ôfwtĕ œs dsrfhscnfwm uþneæ yfujle, rfœ<br />

gflpzrfdfwm rfnfkÖwrÖv fhufyÖpfwszv ÖyisÔ rhfÖyfĕ, fcfœkÖdf<br />

ÖnfkmzycrÖv Ö yzvtwrÖv, pf njt, inj zys ghfgfyeæwm dfv cdfæ<br />

gflnhsvre Ö ceghfwjĕyÖwndf.<br />

5. "QyÖdj œfufnft, fkt hfœjnyÖrfĕ vfkf". 2 E cedzpÖ p dzkÖpfhysv<br />

fœ’t¨ vfv ghfws, zreæ nhþœf dsrfyfwm, e levrÖ flhfpe ghsÔjlpzwm uþnsz<br />

ckjds Tpecf. Inj q hfœÖwm? Flrfp vs pyfÔjlpÖv e ÞdfyutkkÖ: "Lsr<br />

ghfcÖwt, - rfqf Óhscnec, - ufcgflfhf qyÖdf, rfœ gfckfĕ hfœjnyÖrfĕ yf<br />

2 Vn 9, 37.


406 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale<br />

qyÖdj cdft¨ ". 3 Gthfl ecÖv - vfkÖndf. YtfœÔjlyf ĕpvfwyÖwm eghjidfyyt<br />

Œjqfb˘ lfgfvjuÖ ls yfdexswm dthyÖrfĕ phfœÖwm vfkÖnde fcyjĕysv<br />

vjvfynfv czhjl injlpt¨ yysÔ fœfdzprfĕ. Lkz uþnfuf œelpt rfhscyfb˘<br />

cghfdf, zreæ ds gfxfkÖ gf gthfrkfle yf œtkfhecreæ vjde CdznsÔ nþrcnfĕ,<br />

fcfœkÖdf nþrcnfĕ Hsvcrfuf Övifkf.<br />

Fghfxf vfkÖnds yt vfue yt ghsgjvyÖwm dfis dscÖkrÖ e˘ ufkÖyt<br />

dsÔfdfyyz rfylslfnfĕ lf cdznfhcndf Ö lf gfcdzxfyfuf qswwz, fcfœkÖdf<br />

ĕ dsitb˘ isÔ ctvÖyfhszÔ Uhjlyf Ö GÖycrf. Qflfĕ œs gflrhþckÖwm nfrcfvf<br />

ytfœÔjlyfcwm edfuÖ lf cdznfhjĕ, zrÖz pfb˘ vfæwwf leigfcnshcrfb˘ fgtrfb˘ .<br />

CeghfwjĕyÖwndf lszwþpÖzkmysÔ cdznfhjĕ Ö pfrjyyÖrfĕ, inj gfÔjlpzwm p<br />

cectlyzb˘ Gjkmixs ct¨ yyz p’ze˘ kztwwf ytfœÔjlyfcwæ, zrfz, œtpevjĕyf,<br />

lfgfvjqf e˘ pvfwytyyæ rfnfkÖwrfb˘ cegjkrÖ dfifb˘ RhfÖys.<br />

Õĕhþiwt, Ôfxe pdzhyewwf lf þrevtyÖxyfuf lszkjue p Ghfdfckfĕyfb˘<br />

Wfhrdjb˘ . Yf dfifb˘ pzvkÖ RfnfkÖwrÖ Rfcwt¨ k Ö Ghfdfckfĕyfz Wþhrdf<br />

pfĕct¨ ls qskÖ hfpfv, nfve Öcyet yt vfkf pvtifysÔ e rfyatcsb˘ ysv cþyct<br />

ctv’zĕ, zrÖz vfæwm gfnhþœe e˘ fgtws, nfrcfvf, Ö p œjre RfnfkÖwrfuf<br />

Rfcwt¨ kf. YzÔfb˘ Gfy Ö yflfktb˘ ghfwzudft rÖhfdfwm dfisvÖ rhjrfvÖ e˘<br />

gjiere e˘ pftvyfb˘ gfdfuÖ Ö ceghfwjĕyÖwndf.<br />

E uþnsv ujlpt cgfĕyztwwf 380 ufljĕ p vjvfyne vexfyÖwrfb˘ cvthwÖ<br />

Cdznjuf Zcfafnf, Gjkfwrfuf fhwsœÖcregf, rhjĕ zrjuf fcdzwÖkf œtkfhecreæ<br />

pzvkæ. Gfvzwm fœ zujyfb˘ gfrenyÖwrfb˘ cvthwÖ vjqf œswm rhsyÖwfb˘<br />

nhsdfkfuf e˘ ghjidfyyz fœ tlyfcwÖ ÔhscwÖzyfĕ ls yfnÔyzt ÔhscwÖzycrÖz<br />

uhfvfls, zrÖz qsdewm e ŒtkfhecÖ, rhjxswm gf ikzÔe ghsvÖhþyyz.<br />

6. Lfhexfæ ĕcÖÔ fgtws Yfb˘ cdzwtb˘ ifb˘ Gfyys VfhsÖ, zrfz ĕifyje˘<br />

dftwwf yf dfifb˘ pzvkÖ gfl Övzytv VfwÖ Œjqfb˘ QshjdÖwrfb˘ . Ghfie<br />

Zt œswm pfcnegyÖwfb˘ dfc, dzktœysz Ö kæœsz Cfœhfns, Ö dfisÔ œkÖqþb˘ isÔ<br />

gfvjxyÖrfĕ - cdznfhjĕ, pfrjyyÖrfĕ Ö pfrjyyÖw, ctvÖyfhscnfĕ Ö cdtwrÖÔ fcjœfĕ,<br />

zrÖz frnsĕyf pfb˘ vfæwwf fgjcnfkmcrfb˘ lptb˘ yfcwæ, Ö ĕct¨ b˘ rfnfkÖwrfb˘<br />

uhfvfls, inj qsdt ĕ ŒtkfhecÖ. YzÔfb˘ yf ĕcÖÔ Ö yf rjqyfuf ghfcwzuyt Zyf,<br />

hfpfv cf cdznsvÖ PfcnegyÖrfvÖ dfifb˘ pzvkÖ, cdfæ vfnxsye fgtre. Cf<br />

cdfb˘ uj œjre, pfgþĕyÖdfæ dfc e vfÖv injlpt¨ yysv ecgfvÖyt ĕ vfkÖndt Ö fl<br />

eczuj cþhwf œkfckfĕkzæ dfc.<br />

3 Vn 9, 38.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 407<br />

NUNTIUS<br />

Die Nativitatis Domini missus*<br />

1. Puer natus est nobis, et Filius datus est nobis. « Un bambino è nato per<br />

noi, ci è stato dato un figlio ». 1 Si rinnova oggi il mistero del Natale: nasce<br />

anche per gli uomini del nostro tempo questo Bambino che reca al mondo la<br />

salvezza; nasce portando gioia e pace per tutti. Ci accostiamo al presepe<br />

commossi, per incontrare, insieme con Maria, l’Atteso dei popoli, il Redentore<br />

dell’uomo desiderato da tutte le genti. Cum Maria contemplemur Christi<br />

vultum. Con Maria contempliamo il volto di Cristo: in quel Bambino, avvolto<br />

in fasce e deposto nella mangiatoia, 2 è Dio che viene a visitarci per guidare i<br />

nostri passi sulla via della pace. 3 Maria lo contempla, lo accarezza e lo<br />

riscalda, interrogandosi sul senso dei prodigi che avvolgono il mistero del<br />

Natale.<br />

2. Mistero di gioia è il Natale! Gli Angeli hanno cantato nella notte:<br />

« Gloria a Dio nel più alto dei cieli, e pace in terra agli uomini che egli<br />

ama ». 4 Hanno descritto ai pastori l’evento come « una grande gioia per tutto<br />

il popolo ». 5 Gioia, nonostante la lontananza da casa, la povertà della<br />

mangiatoia, l’indifferenza del popolo, l’ostilità del potere. Mistero di gioia<br />

nonostante tutto, perché nella città di Davide « oggi è nato un salvatore ». 6<br />

Della stessa gioia partecipa la Chiesa, pervasa quest’oggi dalla luce del Figlio<br />

di Dio: le tenebre non potranno mai oscurarla. È la gloria del Verbo eterno,<br />

che si è fatto uno di noi per amore.<br />

3. Mistero di amore è il Natale! Amore del Padre, che ha inviato nel<br />

mondo il suo Figlio unigenito, per farci dono della sua stessa vita. 7 Amore<br />

del « Dio-con-noi », l’Emmanuele, venuto sulla terra per morire sulla Croce.<br />

Nella fredda capanna, avvolta dal silenzio, la Vergine Madre, con il cuore<br />

presago, assapora già il dramma cruento del Calvario. Sarà una lotta sconvolgente<br />

tra le tenebre e la luce, tra la morte e la vita, tra l’odio e l’amore. Il<br />

* Die 25 Decembris 2002.<br />

1 Is 9, 5.<br />

2 Cfr Lc 2, 7.<br />

3 Cfr ibid. 1, 79.<br />

4 Ibid. 2, 14.<br />

5 Ibid. 2, 10.<br />

6 Ibid. 2, 11.<br />

7 Cfr 1Gv4, 8-9.


408 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale<br />

Principe della pace, nato oggi a Betlemme, darà la sua vita sul Golgota<br />

perché regni sulla terra l’amore.<br />

4. Mistero di pace è il Natale! Dalla grotta di Betlemme si leva quest’oggi<br />

un appello pressante perché il mondo non ceda alla diffidenza, al sospetto,<br />

alla sfiducia, anche se il tragico fenomeno del terrorismo accresce incertezze e<br />

timori. I credenti di tutte le religioni, insieme agli uomini di buona volontà,<br />

bandendo ogni forma d’intolleranza e discriminazione, sono chiamati a costruire<br />

la pace: in Terra <strong>Santa</strong>, innanzitutto, per frenare finalmente l’inutile<br />

spirale di cieca violenza, e in Medio Oriente, per spegnere i sinistri bagliori di<br />

un conflitto, che con l’impegno di tutti può essere superato; in Africa, poi,<br />

dove devastanti carestie e tragiche lotte intestine aggravano le condizioni già<br />

precarie di interi popoli, anche se non mancano spiragli di ottimismo; in<br />

America <strong>La</strong>tina, in Asia, in altre parti del mondo, dove crisi politiche,<br />

economiche e sociali turbano la serenità di non poche famiglie e nazioni.<br />

Accolga l’umanità il messaggio di pace del Natale!<br />

5. Mistero adorabile del Verbo incarnato! Insieme con Te, o Vergine Madre,<br />

sostiamo pensosi davanti alla mangiatoia in cui giace il Bambino, per<br />

condividere il tuo stesso stupore davanti all’immensa condiscendenza di Dio.<br />

Dacci i tuoi occhi, o Maria, per decifrare il mistero che si nasconde dentro le<br />

fragili membra del tuo Figlio. Insegnaci a riconoscere il suo volto nei bimbi di<br />

ogni razza e cultura. Aiutaci ad essere testimoni credibili del suo messaggio di<br />

pace e di amore, affinché anche gli uomini e le donne di questo nostro tempo,<br />

segnato ancora da forti contrasti e inaudite violenze, sappiano riconoscere<br />

nel Bambino che sta nelle tue braccia l’unico Salvatore del mondo, fonte<br />

inesauribile della pace vera a cui, nel profondo, aspira ogni cuore. Natus est<br />

nobis Salvator mundi.


Congregatio de Causis Sanctorum 409<br />

<strong>ACTA</strong> CONGREGATIONUM<br />

CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM<br />

VERONENSIS<br />

Beatificationis et Canonizationis Ven. Servae Dei Mariae Dominicae Mantovani<br />

confundatricis et primae antistitae Instituti Parvarum Sororum a S. Familia<br />

(1862-1934)<br />

DECRETUM SUPER MIRACULO<br />

Venerabilis Serva Dei Maria Dominica Mantovani die 12 mensis Novembris<br />

anno 1862 in vico Castelletto di Brenzone dioecesis Veronensis nata est.<br />

Parochum suum Beatum Iosephum Nascimbeni in Congregatione Parvarum<br />

Sororum a Sacra Familia fundanda adiuvit, cui prudens et sedula Superiorissa<br />

Generalis praefuit. Humilitate, caritate et oboedientiae spiritu emicuit<br />

et sanctitatis fama circumfusa, die 2 mensis Februarii anno 1934, in Domino<br />

requievit.<br />

Summus Pontifex Ioannes Paulus II, die 24 mensis Aprilis anno 2001,<br />

virtutes theologales, cardinales et his adnexas heroico gradu coluisse decrevit.<br />

Beatificationis respectu, Causae Postulatio iudicio Congregationis de Causis<br />

Sanctorum assertam subiecit miram sanationem infantis <strong>La</strong>rae Pascal, quae,<br />

sequenti die nativitatis suae, 6 mensis Martii scilicet anno 1999, in nosocomio<br />

italico urbis Sinus Albi in Argentina de cubili matris suae fortuito decidens<br />

caput in pavimentum illisit. Statim medicorum investigationi commissa est,<br />

qui signa irregularis invenerunt respirationis et morarum ipsius respiratus,<br />

necnon cyanosim, cardiaci pulsus tarditatem atque haematoma in occipite<br />

parietali laevo cum fractura lineari eiusdem sedis. Infans ergo in lethargo<br />

comatis versabatur. Paucis post horis tomographia computatoria in alio nosocomio<br />

patrata sanguinis profluvium in meninge fibrosa exhibuit cum aedemate<br />

reagenti trans supradictam fracturam. In prius reducta valetudinarium,<br />

infans in machina incubatrice oxygeni inductione ditata pro curandi<br />

ratione deposita est, ubi vero subsidia respirationis ei suppeditata sunt ac<br />

remedia contra cerebri aedema et convulsiones. Cum res pupillae ita adversae<br />

se haberent, Parva quaedam Soror a Sacra Familia, quae infirmis ministra-


410 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale<br />

bat apud italicum nosocomium, ad divinum confugit auxilium per intercessionem<br />

Mariae Dominicae Mantovani, cuius reliquiam super caput <strong>La</strong>rae<br />

infantis apposuit, quae statim usque ad completam sanationem convalescere<br />

coepit. De hoc casu, annis 2000-2001, apud Curiam Sinus Albi Inquisitio<br />

dioecesana celebrata est, cuius auctoritas et vis iuridica a Congregatione de<br />

Causis Sanctorum decreto diei 22 mensis Iunii anno 2001 probatae sunt.<br />

Dicasterii Collegium Medicorum in sessione diei 17 mensis Ianuarii huius<br />

anni 2002, quamvis prognosis aegrotis infausta quoad vitam et valetudinem<br />

diceretur, tamen sanationem rapidissimam, completam, duraturam et inexplicabilem<br />

quoad modum secundum scientiam fuisse una voce affirmavit. Die<br />

15 insequentis mensis Aprilis Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum<br />

factus est et die 21 mensis Maii Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et<br />

Episcoporum, Ponente Causae Excellentissimo Domino Petro Georgio Silvano<br />

Nesti, C. P., Archiepiscopo emerito Camerinensi-Sancti Severini in Piceno.<br />

Et in utroque coetu, posito dubio an de miraculo constaret divinitus patrato,<br />

responsum prolatum est affirmativum.<br />

Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />

per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />

vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />

ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.<br />

Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />

Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />

ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater<br />

sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per<br />

intercessionem Ven. Servae Dei Mariae Dominicae Mantovani, Confundatricis<br />

et Primae Antistitae Instituti Parvarum Sororum a S. Familia, videlicet de<br />

rapidissima, completa ac duratura sanatione infantis <strong>La</strong>rae Pascal a « trauma<br />

cranioencefalico in neonata con conseguente stato di coma, insufficienza respiratoria<br />

e cardiocircolatoria grave ».<br />

Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta<br />

Congregationis de Causis Sanctorum referretur.<br />

Datum Romae, die 5 mensis Iulii A. D. 2002.<br />

L. e S.<br />

Iosephus card. Saraiva Martins<br />

Praefectus<br />

e Eduardus Nowak<br />

archiep. tit. Lunensis, a Secretis


Congregatio de Causis Sanctorum 411<br />

VINDOBONENSIS seu SABARIENSIS<br />

seu SIDEROPOLITANA<br />

Beatificationis et Canonizationis Ven. Servi Dei <strong>La</strong>dislai Batthyány-Strattmann,<br />

patrisfamilias (1870-1931)<br />

DECRETUM SUPER MIRACULO<br />

Venerabilis Servus Dei <strong>La</strong>dislaus Batthyány-Strattmann in civitate Dunakiliti<br />

in Hungaria natus est die 28 mensis Octobris anno 1870. Currente anno 1898,<br />

matrimonium cum Maria Teresia Coreth inivit, e qua filios quattuordecim habuit.<br />

Doctoris dignitatem et nomen consecutus est in Universitate Studiorum et magna<br />

cum caritate operam aegrotis assidendo dedit, pro quibus prius valetudinarium in<br />

vico Köpcsény fundavit, alterum dein in castro suo Körmend nuncupato. Tum in<br />

familia cum in civili societate sanctitate vitae et operum Christum testificavit<br />

usque ad mortem, die 22 mensis Ianuarii anno 1931 occursam.<br />

Summus Pontifex Ioannes Paulus II, die 11 mensis Iulii anno 1992 decretum<br />

super virtutibus heroico gradu exercitis theologalibus, cardinalibus<br />

hisque adnexis promulgavit. Beatificationis respectu, Causae Postulatio iudicio<br />

Congregationis de Causis Sanctorum assertam subiecit miram sanationem<br />

Ioannis Tamás, ex natione Hungarorum, qui, die 5 mensis Iulii anno<br />

1989, in nosocomio pro morbis cutis correptis Universitatis Studiorum Quinque<br />

Ecclesiensis (v. d. Pécs) chirurgicae sectioni commissus est ad magnum<br />

tumorem in regione capitis dextera auferrendum. Examine histologico peracto,<br />

diagnosis mutationis glandularum lymphaticarum capitis ex aliquo iniquo<br />

naevulo ignotae primigeniae sedis elata est. Ob summam vero huius naevuli<br />

mutationis malignitatem prognosis infausta dicta est. Die ipsa chirurgicae<br />

sectionis, socer et mulier patientis una cum propinquis amicisque quibusdam<br />

auxilium divinum per intercessionem Servi Dei <strong>La</strong>dislai Batthyány-Strattmann<br />

invocare coeperunt. Paucis post diebus, condicionis aegroti repentina<br />

vicissitudo ita occurrit, ut insequentes recognitiones sanationem completam<br />

ac persistentem confirmaverunt. De hoc casu, annis 1995-1996 apud Curiam<br />

Quinque Ecclesiensis Inquisitio Dioecesana celebrata est, cuius auctoritas et<br />

vis iuridica a Congregatione de Causis Sanctorum decreto diei 16 mensis Maii<br />

anno 1997 probatae sunt. Dicasterii Collegium Medicorum in sessione diei 15<br />

mensis Februarii anno 2001 sanationem rapidissimam, completam, duraturam<br />

et inexplicabilem secundum scientiam fuisse una voce affirmavit. Insequenti<br />

die 2 mensis Octobris Congressus Peculiaris Consultorum Theologo-


412 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale<br />

rum factus est, cui de aliquibus peculiaribus adiunctis sanationis ulterius<br />

inquirere visum est. Quae cum facta essent, die 15 mensis Februarii huius<br />

anni 2002, alter Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum prosperum<br />

dixit votum. Insequenti die 7 mensis Maii, Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium<br />

et Episcoporum, Ponente Causae Exc.mo Domino <strong>La</strong>urentio Chiarinelli,<br />

Episcopo Viterbiensi, posito dubio an de miraculo constaret divinitus<br />

patrato, responsum protulit affirmativum quoad sanationem Ioannis Tamás<br />

mire a Deo per intercessionem Servi Dei praefati patratam.<br />

Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />

per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />

vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />

ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.<br />

Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />

Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />

ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater sollemniter<br />

declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionem Ven.<br />

Servi Dei <strong>La</strong>dislai Batthyány-Strattmann, patrisfamilias, videlicet de rapidissima,<br />

completa ac duratura sanatione Ioannis Tamás a « melanoma metastatizzato<br />

in sede laterocervicale, a sede primaria sconosciuta in stadio avanzato ».<br />

Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta<br />

Congregationis de Causis Sanctorum referretur.<br />

Datum Romae, die 5 mensis Iulii A. D. 2002.<br />

L. e S.<br />

ZAGREBIENSIS<br />

Iosephus card. Saraiva Martins<br />

Praefectus<br />

e Eduardus Nowak<br />

archiep. tit. Lunensis, a Secretis<br />

Beatificationis et Canonizationis Servi Dei Ioannis Merz, christifidelis laici (1896-1928)<br />

DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS<br />

« Mihi vivere Christus est et mori lucrum » (Philp 1, 21).<br />

Verba haec, quae Servus Dei Ioannes Merz in sepulcro inscribi voluit,<br />

haberi possunt compendium vitae eius omnimode insumptae in amorem Chri-


Congregatio de Causis Sanctorum 413<br />

sti, in testificationem Evangelii et in famulatum Ecclesiae. Ille quidem, Christi<br />

Spiritu penitus inductus, per sanctimoniae viam alacriter incedit, atque<br />

verbo et opere divini Redemptoris lumine omnes gentes collustravit (cf. Mt 5,<br />

16), ad rem deducens quidquid postea dicturum erat Concilium Oecumenicum<br />

Vaticanum II: « Praecepto caritatis, quod est maximum mandatum Domini,<br />

omnes christifideles urgentur ad procurandam gloriam Dei per adventum<br />

Regni eius, et vitam aeternam omnibus hominibus ut cognoscant solum<br />

Deum verum et quem misit Iesum Christum (cf. Io 17, 3). Omnibus igitur<br />

christifidelibus onus praeclarum imponitur adlaborandi ut divinum salutis<br />

nuntium ab universis hominibus ubique terrarum cognoscatur et accipiatur»<br />

(Decretum de apostolatu laicorum Apostolicam actuositatem, 3).<br />

Servus Dei a parentibus Mauricio Merz et Teresia Mersch ortus est die 16<br />

mensis Decembris anno 1896 in loco Banja Luka, in Bosnia, quae ab imperio<br />

Austriaco-Hungarico tunc occupabatur. Die 2 mensis Februarii anno 1897<br />

Baptismatis lavacro est regeneratus; novem annos natus ad primam sacram<br />

Synaxim accessit ac sequenti anno sacro Confirmationis chrismate est roboratus.<br />

Studiose et efficaciter maternum litterariumque ludum et gymnasium<br />

frequentavit; violina et cymbalo canere privatim didicit; linguam Gallicam<br />

colendam curavit. In eius humanam et christianam institutionem potissimum<br />

acsalutariter contulit professor Ljubomir Maraković, qui praeclarus<br />

erat assertor motus catholici inter iuvenes. Ab illo suffultus Dei Servus, qui a<br />

familia solidis moribus erat eruditus, cognitionem doctrinae catholicae penitus<br />

perspicere incepit et studiose communionem cum Deo excolere per Eucharistiam,<br />

orationem, cultum Mariae Virginis, contemptionem peccati bonique<br />

cupiditatem. Anno 1914 scribere coepit sua acta diurna, quae veluti<br />

speculum sunt eius animae eiusque itineris ad sanctitatem. Expletis scholae<br />

mediae studiis sua in terra natali, parentum voluntati obsequens, ingressus<br />

est Academiam Castrensem loci Wiener Neustadt, quam post tres menses<br />

reliquit, fastidio affectus prae corruptis moribus ibi grassantibus. Anno<br />

1915 ad philosophiam se applicare coepit apud Studiorum Universitatem<br />

Vindobonensem, sequenti tamen anno exercitui nomen dedit ut deinde ad<br />

aciem Italicam mitteretur. Participans militares actiones in primo omnium<br />

gentium bello, sese spiritu roboravit, ductum se sentiens ad altiorem Dei<br />

cognitionem tenaciusque virtutum exercitium. Militia relicta, studia Vindobonae<br />

perrexit annis 1919-1920 et Lutetiis Parisiorum annis 1920-1922. Doctoris<br />

titulo in philosophia ornatus est apud Studiorum Universitatem urbis<br />

Zagabriae, ubi cum familia morabatur; eadem in urbe inde ab anno 1922<br />

Gallicam docuit linguam in gymnasio archiepiscopali. Quo perfectius in dies


414 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale<br />

instrumentum in Dei manibus fieret, philosophiae scholasticae et theologiae<br />

studiis incubuit. Ferventer coluit spiritualem vitam et continenter progressus<br />

est in imitando Christo. Actuosas habuit partes in missione Ecclesiae, varia<br />

sua impendens talenta pro Actione Catholica, cuius exstitit indefatigabilis<br />

fautor secundum doctrinam Summi Pontificis Pii XI. Apud Croaticum Aquilarum<br />

Sodalicium sapienter ac benefice prospexit christianae iuvenum institutioni,<br />

quibus praesertim suadebat vitam gratiae, cultum eucharisticum,<br />

spiritum sacrificii, apostolatum et fidelitatem erga Summum Pontificem.<br />

Hortari consueverat ut ad vitam transferretur liturgia, quam optimam scholam<br />

sanctitatis esse arbitrabatur. Omnia quae Dei Servus alios docebat, ipsemet<br />

ad rem deducebat largo, constanti laetoque animo, obsecundans verbo<br />

Dei, qui dixit: « Sic luceat lux vestra coram hominibus, ut videant vestra<br />

bona opera et glorificent Patrem vestrum, qui in caelis est » (Mt 5, 16). Fide<br />

illuminatus, cum Deo ambulavit tam eius Verbo quam Ecclesiae Magisterio<br />

firmiter fidens. Anno 1921 ita scribebat: « Tota vita mea Christum Dominum<br />

circuit », quem Dei Servus in Ecclesia, in Eucharistia, in sacramentis, in<br />

Sacris Scripturis, in proximo praesentem contuebatur. Deum dilexit ex toto<br />

corde suo, ex tota anima sua et ex tota virtute sua (cf. Mc 12, 30); fideliter<br />

adimplevit eius voluntatem, debellavit tentationes, effugit peccatum, ad<br />

evangelicam tetendit perfectionem, laetanti ferventique animo Domino respondit<br />

eum vocanti ad laborandum in vinea sua (cf. Mt 20, 3-4). Christum<br />

diligendo, animas quoque dilexit. Alloquens ad iuvenes catholicos occasione<br />

Congressus Eucharistici Zagrebiensis anno 1923, Servus Dei haec asserebat:<br />

« Quoniam Iesus siti compellitur et sollicitatione afficitur de singulis animabus,<br />

quippe quae ad aeternam beatitudinem sunt creatae, haec profecto de<br />

animabus proximorum nostrorum sitis et sollicitudo ex Iesu ad nos transferuntur<br />

ita ut in nobis desiderium scateat in manus Dei commendandi omnes<br />

has animas, quae ad hocipsum sunt creatae ». Antesignanum se praebuit<br />

liturgici motus in Croatia, spiritualia et corporalia misericordiae opera exercuit,<br />

hospitalitatem coluit, concordiam fovit, fidem tribuit amicitiae, simpliciter<br />

vixit mysterium communionis sanctorum. Spe plenus in Deo, bonum<br />

semen super petrosam quoque et aridam terram largiter seminavit; efficacitatem<br />

contendit orationis et sacrificii; Divinae Providentiae se commendavit<br />

et in difficultatibus quoque et in aegritudine versans spiritualem servavit<br />

pacem. Sedulo se paravit ad vitam aeternam, quam merendam curavit Dei<br />

mandatis et Ecclesiae obsequens. Integerrime excoluit iustitiam erga Deum<br />

et proximum, temperantiam in humanis substantiis adhibendis, patientiam,<br />

fortitudinem, paupertatem, castitatem, oboedientiam in parentes et in supe-


Congregatio de Causis Sanctorum 415<br />

riores. Pro Dei amore acerbos serene pertulit morbi cruciatus, qui duxerunt<br />

eum ad mortem mane diei 10 mensis Maii anno 1928. Vivens, moriens et post<br />

mortem iuvenis Ioannes Merz verus Christi testis habetur, atque memoria<br />

eius apostolici fervoris praestantiumque virtutum coram Dei populo viva<br />

remanet.<br />

Sanctitatis fama, qua in Croatia Dei Servus fruebatur, labentibus annis<br />

non est infirmata, quin obstaret ei communistarum in Catholicam Ecclesiam<br />

insectatio. Inchoata apud Curiam Zagrebiensem Causa beatificationis et canonizationis,<br />

instructus est Processus Ordinarius Informativus, cuius vim<br />

iuridicam ratam habuit Congregatio de Causis Sanctorum per decretum diei<br />

5 mensis Iunii anno 1992. Apparata Positione, ad normam iuris disceptatio<br />

habita est num Servus Dei virtutes heroico gradu observavisset. Die 19 mensis<br />

Aprilis anno 2002 habitus est, cum suffragiis quidem positivis, Congressus<br />

Peculiaris Consultorum Theologorum. Patres Cardinales et Episcopi, in Sessione<br />

Ordinaria die 7 sequentis mensis Maii congregati, audita Relatione<br />

Ponentis Causae, Exc.mi D.ni Salvatoris Fisichella, Episcopi titulo Vicohabentini,<br />

edixerunt Ioannem Merz heroum in modum coluisse virtutes theologales,<br />

cardinales eisque adnexas. Facta demum de hisce omnibus rebus Summo<br />

Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectum<br />

accurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum<br />

excipiens rataque habens, mandavit ut super heroicis Servi Dei virtutibus<br />

decretum conscriberetur.<br />

Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />

Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />

ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater<br />

sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et<br />

Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,<br />

Iustitia, Temperantia et Fortitudine, iisque adnexis, in gradu heroico, Servi<br />

Dei Ioannis Merz, Christifidelis laici, in casu et ad effectum de quo agitur.<br />

Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis<br />

Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.<br />

Datum Romae, die 5 mensis Iulii A. D. 2002.<br />

L. e S.<br />

Iosephus card. Saraiva Martins<br />

Praefectus<br />

e Eduardus Nowak<br />

archiep. tit. Lunensis, a Secretis


416 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale<br />

PREMISLIENSIS LATINORUM<br />

Canonizationis beati Iosephi Sebastiani Pelczar episcopi Premisliensis <strong>La</strong>tinorum<br />

fundatoris Congregationis Ancillarum a S. Corde Iesu (1842-1924)<br />

DECRETUM SUPER MIRACULO<br />

Beatus Iosephus Sebastianus Pelczar die 17 mensis Ianuarii anno 1842<br />

natus est Corcini, intra fines dioecesis Premisliensis <strong>La</strong>tinorum. Christi<br />

minister anno 1864 consecratus, aliquod tempus in paroeciale incubuit<br />

ministerium, deinde theologiae iurisque canonici studia Romae perfecit.<br />

Cracoviae praeceptor et rector exstitit apud Studiorum Universitatem<br />

Iagellonicam. Cooperante Serva Dei Giara Ludovica Szcze˛sna (1863-<br />

1916), Congregationem condidit Ancillarum a Sacro Corde Iesu. Anno<br />

1899 auxiliaris renuntiatus est Episcopus dioecesis Premisliensis <strong>La</strong>tinorum,<br />

cuius regimen sequenti anno uti Ordinarius assumpsit. In dioecesi<br />

regenda pastorali caritate eminuit et prudentia. Coram populo ac praesertim<br />

coram sacerdotibus et viris mulieribusque consecratis sive exemplo<br />

sive scriptis magistrum vitae se ostendit. Meritis onustus famaque sanctitatis<br />

circumdatus die 28 mensis Martii anno 1924 ad caelestem Patrem<br />

transiit. Summus Pontifex Ioannes Paulus II in album Beatorum rettulit<br />

eum die 2 mensis Iunii anno 1991.<br />

Ad canonizationem quod attinet, Postulatio Causae iudicio huius Congregationis<br />

de Causis Sanctorum miram protulit praesumptam sanationem<br />

puellae Polonae, Iustinae Zych nomine, septemdecim annos natae, quae die<br />

9 mensis Ianuarii anno 2001, dum viam quandam urbis Crosnae transiret, a<br />

curru sarcinario nimis celeriter procedente vehementer est impulsa et aliquot<br />

metra tracta. Medicus quidam ex itinere statim auxilio iuvit eam et<br />

gravitatem comprobavit condicionum puellae, quae post breve temporis<br />

spatium in valetudinarium loci est excepta. Diagnosis edicta est commotionis<br />

cerebralis, osseae cranii fracturae, traumatis ocularis dexteri, tonicarum<br />

convulsionum, defectus reflexionis pupillaris, anisocoriae, haemorrhagiae<br />

peripapillaris ad sinistram, oedematis papillarum et retinarum bilateralium,<br />

status acuti comatis. Eodem die subiecta est tomographiae computatoriae<br />

(TAC), quae grave oedema cerebrale revelavit. Exinde medici infaustam<br />

edixerunt prognosim. Interea parentes aegrotae aliaeque personae intercessionem<br />

beati Iosephi Sebastiani Pelczar implorare coeperant ut a Deo im-


Congregatio de Causis Sanctorum 417<br />

petraretur sanatio Iustinae, quae sequenti die post acceptum viarium infortunium<br />

levem virium recuperationem obtinuerat. Die 29 mensis Ianuarii<br />

aegrota, quae in effìcacioris curationis sede degebat, sua sponte oculos aperuit<br />

et, ut videtur, matrem illic praesentem recognovit. Ex clinicis inquisitionibus<br />

faustus detegebatur regressus haematomatis cerebralis. Die 14 sequentis<br />

mensis Februarii Iustina translata est in redintegrationis<br />

membrorum sedem; die 1 mensis Martii voces emittere coepit; die 9 eiusdem<br />

mensis ex valetudinario dimissa est. Mensibus sequentibus gradatim, satis<br />

celeriter, perfecte ac stabiliter convaluit. De hac sanatione Curia Premisliensis<br />

<strong>La</strong>tinorum annis 2001-2002 dioecesanam instruxit Inquisitionem,<br />

cuius vim iuridicam agnovit Congregatio de Causis Sanctorum per decretum<br />

quod die 26 mensis Iunii anno 2002 edidit. Medicorum Dicasterii Consilium<br />

in sessione habita die 14 sequentis mensis Novembris declaravit sanationem<br />

Iustinae « satis celerem, progredientem, perfectam, cum regressione anatomo-pathologica,<br />

effectibus invalidantibus carentem, atque potius ob absentiam<br />

sequelarum inexplicabilem » fuisse. Die 29 mensis Novembris anno<br />

2002 actus est Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum et die 10<br />

sequentis mensis Decembris celebrata est Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium<br />

et Episcoporum, Ponente Causae Em.mo D. Andrea Maria Card.<br />

Deskur. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum,<br />

posito dubio an de miraculo constaret divinitus patrato, responsum<br />

affirmativum prolatum est. Facta demum de hisce omnibus rebus Summo<br />

Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata<br />

relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens<br />

rataque habens, mandavit ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.<br />

Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto<br />

Cardinali Praefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a<br />

Secretis Congregationis ceterisque de more convocandis eisque astantibus,<br />

Beatissimus Pater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo<br />

patrato per intercessionem Beati Iosephi Sebastiani Pelczar, Episcopi Premisliensis<br />

<strong>La</strong>tinorum, Fundatoris Congregationis Ancillarum a S. Corde<br />

Iesu, videlicet de satis celeri, progredienti, perfecta sanatione puellae Iustinae<br />

Zych a « trauma cranico-encefalico con commozione cerebrale, contusione<br />

tronco-encefalica, stato di coma profondo prolungato, anisocoria, areflessia<br />

pupillare, edema papillare della retina. Frattura della base cranica e<br />

bacino ».


418 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale<br />

Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta<br />

Congregationis de Causis Sanctorum referretur.<br />

Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2002.<br />

L. e S.<br />

Iosephus card. Saraiva Martins<br />

Praefectus<br />

e Eduardus Nowak<br />

archiep. tit. Lunensis, a Secretis<br />

CONGREGATIO PRO EPISCOPIS<br />

PROVISIO ECCLESIARUM<br />

<strong>La</strong>tis decretis a Congregatione pro Episcopis, Sanctissimus Dominus<br />

Ioannes Paulus Pp. II, per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequuntur<br />

Ecclesiis sacros praefecit praesules:<br />

die 3 Maii 2003. — Archiepiscopum Coadiutorem archidioecesis Dublinensis<br />

Exc.mum P.D. Diarmuid Martin, hactenus Archiepiscopum titularem<br />

Glendalacensem et Observatorem Permanentem Apostolicae Sedis apud Officium<br />

Europaeum Nationum Unitarum et apud Instituta Specialibus in<br />

Rebus versantia, quae sunt in Genava, necnon apud Mundiale Commercii<br />

Consilium.<br />

die 5 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Pontisarensi R.D. Ioannem Ivonem<br />

Riocreux, e clero archidioecesis Parisiensis, ibique templi cathedralis vulgo<br />

dicti « Notre-Dame » curionem.<br />

die 7Maii. — Metropolitanae Ecclesiae Guayaquilensi Exc.mum P.D.<br />

Antonium Arregui Yarza, hactenus Episcopum Ibarrensem.<br />

die 14 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Migirpensi R.D. Danielem<br />

Bohan, e clero archidioecesis Monctonensis, ibique parochum et Vicarium<br />

episcopalem pro fidelibus linguae anglicae, quem deputavit Auxiliarem<br />

archidioecesis Torontinae.


Congregatio pro Episcopis 419<br />

die 14 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Colatinensi, Exc.mum P. D. Decium<br />

Zandonade, S.D.B., hactenus Episcopum titularem Gemellensem in Byzacena<br />

et Auxiliarem archidioecesis Bellohorizontinae.<br />

— Cathedrali Ecclesiae Velezanae, noviter erectae, R.D. Aloisium Alberium<br />

Cortés Rendón, e clero dioecesis Pereiranae ibique Seminarii rectorem.<br />

die 22 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Tornacensi, R.D. Vidonem Harpigy,<br />

e clero eiusdem dioecesis, ibique decanum vicariatus foranei vulgo Mons-<br />

Borinage.<br />

die 23 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Madisonensi, Exc.mum P.D. Robertum<br />

Carolum Morlino, hactenus Episcopum Helenensem.


420 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale<br />

DIARIUM ROMANAE CURIAE<br />

Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza<br />

Ufficiale per la presentazione delle Lettere Credenziali:<br />

Giovedì, 15 Maggio 2003, le LL.EE. i Signori e le Signore<br />

John Herron, Ambasciatore d’Australia; Kelebert Nkomani,<br />

Ambasciatore dello Zimbabwe; Siba Nasser, Ambasciatore della<br />

Repubblica Araba di Siria; Edgar Rousseau, Ambasciatore di<br />

Trinidad e Tobago; Negash Kebret, Ambasciatore di Etiopia;<br />

Albert Sarkanis, Ambasciatore della Lettonia; Emitai <strong>La</strong>usiki<br />

Boladuadua, Ambasciatore delle Isole Fiji; Térence Usanze,<br />

Ambasciatore del Burundi; Alexander D. Chikraidze, Ambasciatore<br />

di Georgia; Michel Rittié, Ambasciatore di Vanuatu;<br />

Mikail <strong>La</strong>uz, Ambasciatore di Moldova; Fauzia Abbas, Ambasciatore<br />

del Pakistan, tutti accreditati presso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>.<br />

Ha, altresì, ricevuto in Udienza:<br />

Giovedì, 15 Maggio 2003, S.E. il Signor Włodzimierz Cimoszewicz,<br />

Ministro degli Affari Esteri di Polonia.<br />

Lunedì, 19 Maggio 2003, S.E. il Signor Aleksander Kwas´niewski,<br />

Presidente della Repubblica di Polonia.<br />

Venerdì, 23 Maggio 2003, S.E. il Signor Branko Crvenkovski,<br />

Primo Ministro della Repubblica di Macedonia.<br />

Sabato, 24 Maggio 2003, S.E. il Signor Simeone di Sassonia<br />

Coburgo-Gotha, Primo Ministro della Repubblica di Bulgaria.<br />

S.E. il Signor Grzegorz W. Kołodko, Vice Primo Ministro e<br />

Ministro delle Finanze della Repubblica di Polonia.


Diarium Romanae Curiae 421<br />

SEGRETERIA DI STATO<br />

NOMINE<br />

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:<br />

24 marzo 2003 P.D. Fabio Bernardo D’Onorio, O.S.B., Consultore della Congregazione<br />

per il Culto Divino e la Disciplina dei Sacramenti.<br />

» » » Il sac. Joseph Gyetin, Direttore Nazionale delle Pontificie<br />

Opere Missionarie per il Burkina Faso ed il Niger;<br />

il sac. Jan Piotrowski, Direttore Nazionale delle<br />

Pontificie Opere Missionarie per la Polonia; il sac.<br />

Ignace Siluvai, Direttore Nazionale delle Pontificie<br />

Opere Missionarie per l’India, Membri della Congregazione<br />

per l’Evangelizzazione dei Popoli « ad quinquennium<br />

».<br />

26 aprile » Mons. Francesco Di Muzio, Capo Ufficio nella Congregazione<br />

per l’Evangelizzazione dei Popoli.<br />

12 maggio » S.E. mons. Luigi De Magistris, Arcivescovo tit. di Nova,<br />

Membro della Pontificia Commissione « Ecclesia<br />

Dei » « usque ad octogesimum annum ae. s. ».<br />

18 » » S.E. mons. Francesco Monterisi, Arcivescovo tit. di Alba marittima,<br />

Membro della Pontificia Commissione per<br />

l’America <strong>La</strong>tina « in aliud quinquennium ».<br />

» » » Gli Em.mi Signori Cardinali D. Simon Lourdusamy «usque<br />

ad octogesimum »; Francis Arinze, Paul Poupard,<br />

Friedrich Wetter, Bernard Francis <strong>La</strong>w «in aliud<br />

quinquennium »; LL.EE. i monsignori Renato Corti,<br />

Jean Bonfils, Antonio Bayter Abud; P. Giacomo<br />

Bini, O.F.M. « in aliud quinquennium », Membri<br />

della Congregazione per l’Evangelizzazione dei Popoli.<br />

Protonotari Apostolici soprannumerari<br />

15 gennaio 2003 Mons. Eleuterio Francesco Fortino (Lungro)<br />

» » » Mons. Giuseppe Azeglio Manzetti (Roma)<br />

13 febbraio » Mons. Stanisław Tkocz (Katowice)<br />

3 marzo » Mons. Giuseppe Visentin (Venezia)<br />

» » » Mons. Ezio Memo (Venezia)<br />

» » » Mons. Angelo Centenaro (Venezia)<br />

7 » » Mons. Jean LucPigeon (Saint Paul in Alberta)<br />

» » » Mons. Manuel Cuesta Cabanillas (Madrid)


422 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale<br />

Prelati d’onore di Sua Santità<br />

6 dicembre 2002 Mons. Sergio Ielmetti (Fiesole)<br />

3 gennaio 2003 Mons. Alejandro Gonzáles Gatica (Opus Dei)<br />

» » » Mons. Fernando Ocáriz (Opus Dei)<br />

» » » Mons. Italo Altimari Gásperi (Opus Dei)<br />

» » » Mons. Manuel Dacal (Opus Dei)<br />

» » » Mons. Soichiro Nitta (Opus Dei)<br />

15 » » Mons. László Böcskei (Timis¸oara)<br />

» » » Mons. László Tury (Timis¸oara)<br />

28 » » Mons. John Murphy (Down and Connor)<br />

» » » Mons. José David Henao Marín (Sonsón-Rionegro)<br />

» » » Mons. Sean Connolly (Down and Connor)<br />

2 febbraio » Mons. Demetrio Pérez Ocaña (Madrid)<br />

» » » Mons. Henry Docherty (Motherwell)<br />

8 » » Mons. Josef Mixa (Plzeň)<br />

» » » Mons. Tadeusz Krawczenko (Białystok)<br />

» » » Mons. Jindrich Suchanek (Plzeň)<br />

» » » Mons. Peter Holec(Kosˇice)<br />

12 » » Mons. Jean Amesland (Aire et Dax)<br />

» » » Mons. André Darrieutort (Aire et Dax)<br />

17 » » Mons. Andrés Aníbal Berríos Piedra (Lima)<br />

» » » Mons. René Paredes Araya (Lima)<br />

3 marzo » Mons. James Ryan (Cashel)<br />

» » » Mons. Ivan Čolak (Prizren)<br />

» » » Mons. Luigi Stucchi (Milano)<br />

5 » » Mons. David S. Kandathil (Quilon)<br />

» » » Mons. Lothar Ruppert (Fulda)<br />

» » » Mons. Charles Hendry (Dunkeld)<br />

6 » » Mons. Luigi Bianco (Casale Monferrato)<br />

7 » » Mons. John Baptist Lee Hong-ki (Pusan)<br />

8 » » Mons. Christian Montfalcon (Lyon)<br />

» » » Mons. Pierre Berger (Lyon)<br />

» » » Mons. James O’Donnell (Cloyne)<br />

14 » » Mons. Jan Sikorski (Warszawa)<br />

» » » Mons. Jan Twardowski (Warszawa)<br />

» » » Mons. Roman Bartnicki (Warszawa)<br />

» » » Mons. José Luis del Rincón Cibrián (Burgos)<br />

» » » Mons. Pablo del Olmo Amo (Burgos)<br />

» » » Mons. Luigi Piccioli (Spoleto-Norcia)<br />

24 » » Mons. Stanislao Pikul (Bratislava-Trnava)<br />

Cappellani di Sua Santità<br />

3 gennaio 2003 Il sac. Agustín López Kindler (Opus Dei)<br />

» » » Il sac. Alberto Marianetti (Opus Dei)<br />

» » » Il sac. Alberto Pampillón (Opus Dei)<br />

» » » Il sac. Alfonso Monroy (Opus Dei)


Diarium Romanae Curiae 423<br />

3 gennaio 2003 Il sac. Andrés <strong>La</strong>vín (Opus Dei)<br />

» » » Il sac. Ángel Rodríguez Luño (Opus Dei)<br />

» » » Il sac. Antonio Miralles (Opus Dei)<br />

» » » Il sac. Antonio Torres (Opus Dei)<br />

» » » Il sac. Armando Vera (Opus Dei)<br />

» » » Il sac. Arturo Blanco (Opus Dei)<br />

» » » Il sac. Enrique Doval (Opus Dei)<br />

» » » Il sac. Fernando Martín González (Opus Dei)<br />

» » » Il sac. Francis Wurmser (Opus Dei)<br />

» » » Il sac. Francisco Ugarte Corcuera (Opus Dei)<br />

» » » Il sac. Guillermo Schnell (Opus Dei)<br />

» » » Il sac. Ignacio Gonzáles Sotos (Opus Dei)<br />

» » » Il sac. Jesús Gonzáles Gaitano (Opus Dei)<br />

» » » Il sac. José Rafael Rebelo do Espírito Santo (Opus Dei)<br />

» » » Il sac. Luis Baura de <strong>La</strong> Peña (Opus Dei)<br />

» » » Il sac. Manuel Cabello (Opus Dei)<br />

» » » Il sac. Mariano Fazio (Opus Dei)<br />

» » » Il sac. Pedro Huidobro (Opus Dei)<br />

» » » Il sac. Pedro Prieto (Opus Dei)<br />

» » » Il sac. Peter Rutz (Opus Dei)<br />

» » » Il sac. Valentín Gómez-Iglesias (Opus Dei)<br />

» » » Il sac. Vicente Ariza (Opus Dei)<br />

15 » » Il sac. Antonio Raho (Nardò-Gallipoli)<br />

» » » Il sac. George Augustinov (Timis¸oara)<br />

» » » Il sac. László Wonerth (Timis¸oara)<br />

» » » Il sac. Peter Jager (Timis¸oara)<br />

» » » Il sac. Peter-Pal Tamasko (Timis¸oara)<br />

» » » Il sac. S.M. George (Tiruchirapalli)<br />

17 » » Il sac. Blaise Zubuor (Roma)<br />

» » » Il sac. Camillus Johnpillay (Roma)<br />

» » » Il sac. Godefroy Sankara (Roma)<br />

22 » » Il sac. Benno Elbs (Feldkirch)<br />

» » » Il sac. Gilberto De Santis (Civita Castellana)<br />

» » » Il sac. Giuseppe Costante Pernigotti (Civita Castellana)<br />

» » » Il sac. Mauro Pace (Civita Castellana)<br />

» » » Il sac. Pasquale <strong>La</strong> Rocca (Civita Castellana)<br />

» » » Il sac. Renzo Tanturli (Civita Castellana)<br />

» » » Il sac. Smaragede Mbonyintege (Kabgayi)<br />

» » » Il sac. Walter Vonbank (Feldkirch)<br />

28 » » Il sac. Cláudio Barros Vieira (Leopoldina)<br />

» » » Il sac. Darío del Socorro Gómez Zuluaga (Sonsón-Rionegro)<br />

» » » Il sac. Gilberto Muñoz Ospina (Sonsón-Rionegro)<br />

» » » Il sac. José Antonio Álvarez Muniz (Leopoldina)<br />

» » » Il sac. Marco Tulio Aristizábal Giraldo (Sonsón-Rionegro)<br />

» » » Il sac. Oscar Aníbal Marín Gallo (Sonsón-Rionegro)<br />

» » » Il sac. Ramón Iván Castaño Gómez (Sonsón-Rionegro)<br />

2 febbraio » Il sac. Antonio Pianca (Caetité)<br />

» » » Il sac. Józef Kloch (Tarnów)<br />

» » » Il sac. Zbigniew Dusza (Tarnów)


424 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale<br />

2 febbraio 2003 Il sac. Wiesłau Skonieczny (Łowicz)<br />

» » » Il sac. Michael Charo Ruwa (Mombasa)<br />

» » » Il sac. Donato Piacentini (Sora-Aquino-Pontecorvo)<br />

» » » Il sac. Ruggero Martini (Sora-Aquino-Pontecorvo)<br />

» » » Il sac. Osvaldo Ribeiro dos Santos (Caetité)<br />

8 » » Il sac. Stanisław Hodun (Białystok)<br />

» » » Il sac. Stanisław Rabiczko (Białystok)<br />

» » » Il sac. Tadeusz Malinowski (Białystok)<br />

» » » Il sac. Władysław Kulikowski (Białystok)<br />

» » » Il sac. Stanisław Zdziech (Białystok)<br />

» » » Il sac. Gino Orlandi (Velletri-Segni)<br />

» » » Il sac. Luigi Vari (Velletri-Segni)<br />

» » » Il sac. Andrzej Kakareko (Białystok)<br />

» » » Il sac. Joseph Caggiano (Brooklyn)<br />

» » » Il sac. Anton Fabian (Kosˇice)<br />

» » » Il sac. Eugene O’Connor (Birmingham in Alabama)<br />

» » » Il sac. Stanislav Stolárik (Kosˇice)<br />

» » » Il sac. Gabriel Ragan (Kosˇice)<br />

» » » Il sac. Thomas Gerard Caserta (Brooklyn)<br />

» » » Il sac. Juraj Kamas (Kosˇice)<br />

» » » Il sac. Martin M. Muller (Birmingham in Alabama)<br />

» » » Il sac. Pavol Dráb (Kosˇice)<br />

» » » Il sac. Henryk Ciereszko (Białystok)<br />

» » » Il sac. Henryk Hołubowski (Białystok)<br />

» » » Il sac. Antoni Lićwinko (Białystok)<br />

» » » Il sac. Josef Gschanes (Graz-Seckau)<br />

» » » Il sac. Ján Majerník (Kosˇice)<br />

» » » Il sac. Andrew James Vaccari (Brooklyn)<br />

» » » Il sac. John Edward Delendick (Brooklyn)<br />

» » » Il sac. Michael John Hardiman (Brooklyn)<br />

» » » Il sac. Raymond J. Kelly (Brooklyn)<br />

» » » Il sac. Michael Joseph Curran (Brooklyn)<br />

» » » Il sac. Cornelius Henry Mahoney (Brooklyn)<br />

» » » Il sac. Guy Anthony Massie (Brooklyn)<br />

» » » Il sac. Michael James Reid (Brooklyn)<br />

» » » Il sac. Paolo Picca (Velletri-Segni)<br />

» » » Il sac. Vladimir Bom (Plzeň)<br />

» » » Il sac. Witold Łozowicki (Grodno)<br />

» » » Il sac. Giovanni Anelli (San Benedetto del Tronto-Ripatransone-Montalto)<br />

» » » Il sac. Andrzej Głos (Lublin)<br />

» » » Il sac. Józef Kruk (Lublin)<br />

» » » Il sac. Ferenc Cserhati (Satu Mare)<br />

» » » Il sac. Jan Kiełbasa (Lublin)<br />

» » » Il sac. Władysław Kopys´ć (Drohiczyn)<br />

» » » Il sac. Józef Kupny (Katowice)<br />

» » » Il sac. Kazimierz Siekierko (Drohiczyn)<br />

» » » Il sac. Marian S ´ wierszczyński (Drohiczyn)<br />

» » » Il sac. Zdzislaw Jan Borkowski (Drohiczyn)


Diarium Romanae Curiae 425<br />

8 febbraio 2003 Il sac. Marek Szkudlo (Katowice)<br />

» » » Il sac. Wincenty Myszor (Katowice)<br />

» » » Il sac. Stephen Happel (Washington)<br />

» » » Il sac. Piotr Kurzela (Katowice)<br />

» » » Il sac. Alfred Wloka (Katowice)<br />

17 » » Il sac. Luis Cordero Rodríguez (Lima)<br />

3 marzo » Il sac. Jerzy Zaja˛c(Płock)<br />

» » » Il sac. Antonio Borsani (Milano)<br />

» » » Il sac. Jòzef Spisak (Warmia)<br />

» » » Il sac. Marian Piotrowski (Warmia)<br />

» » » Il sac. Kazimierz Ziółkowski (Płock)<br />

» » » Il sac. Tadeusz Zaborny (Płock)<br />

» » » Il sac. Janusz Mackiewicz (Płock)<br />

» » » Il sac. Jan Kasiński (Płock)<br />

» » » Il sac. Piotr Joniak (Płock)<br />

» » » Il sac. Bronisław Gostomski (Płock)<br />

» » » Il sac. Ryszard Czekalski (Płock)<br />

» » » Il sac. Ryszard Andrukiewicz (Warmia)<br />

5 » » Il sac. Stanisław Łosiakowski (Włocławek)<br />

» » » Il sac. Zygmunt Skrobicki (Włocławek)<br />

» » » Il sac. Benone Farcas (Ias¸i)<br />

» » » Il sac. Aleksander Suchan (Katowice)<br />

» » » II sac. Jòzef Wysocki (Włocławek)<br />

» » » Il sac. Antoni Poniński (Włocławek)<br />

» » » Il sac. Ferdinand Peter (Quilon)<br />

» » » II sac. Gintaras Grusˇas (Vilnius)<br />

» » » Il sac. Roman Małecki (Włocławek)<br />

» » » Il sac. Ke˛stutis <strong>La</strong>tozˇa (Vilnius)<br />

7 » » Il sac. Sean Harty (Montréal)<br />

» » » Il sac. Claude Gauvin (Montréal)<br />

8 » » Il sac. Stefano De Paulis (L’Aquila)<br />

» » » Il sac. Rubén Darío Ruiz Mainardi (Santo Tomé)<br />

» » » Il sac. Nivaldo Antonino Dias (Petrópolis)<br />

» » » Il sac. José Genro Carvalheira (Portalegre-Castelo Branco)<br />

» » » Il sac. Giuseppe Crisci (Acerra)<br />

» » » Il sac. Francesco Perrotta (Acerra)<br />

» » » Il sac. Giancarlo Petrella (Acerra)<br />

» » » Il sac. Severino Ramos Lins (Petrópolis)<br />

» » » Il sac. Paulo Francisco Machado (Petrópolis)<br />

11 » » Il sac. Brian Robert Moore (Dodge City)<br />

» » » Il sac. Denis Reidy (Cloyne)<br />

» » » Il sac. St. John Thornhill (Cloyne)<br />

14 » » Il sac. Włodzimierz Czerwiński (Warszawa)<br />

» » » Il sac. Marian Raciński (Warszawa)<br />

» » » Il sac. Włodzimierz Artyszuk (Warszawa)<br />

» » » Il sac. Luciano Vindrola (Susa)<br />

18 » » Il sac. Donato De Mattia (Salerno-Campagna-Acerno)<br />

24 » » Il sac. Martin Okpala (Awka)<br />

» » » Il sac. Cyril Ezenduka (Awka)


426 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale<br />

24 marzo 2003 Il sac. Bertrand Muojekwu (Awka)<br />

» » » Il sac. Basil Kanayo Nwazojie (Awka)<br />

» » » Il sac. Jerome Ndubuisi Anthony Madueke (Awka)<br />

» » » Il sac. Philip Nwora Chinyelu (Awka)<br />

» » » Il sac. Giuseppe Mastrovita (Benevento)<br />

» » » Il sac. Francesco Sampietro (Benevento)<br />

» » » Il sac. Giuseppe Rosario Girardi (Benevento)<br />

» » » Il sac. Ermanno Rocchio (Benevento)<br />

» » » Il sac. Domenico Votino (Benevento)<br />

» » » Il sac. Mario Antonio Carmine Colantuoni (Benevento)<br />

» » » Il sac. Aurelio Pulla (Benevento)<br />

» » » Il sac. Giustino D’Addezio (Potenza-Muro Lucano-Marsico<br />

Nuovo)<br />

» » » Il sac. Domenico Venezia (Acerenza)<br />

» » » Il sac. Joseph T. Trinh (Philadelphia dei <strong>La</strong>tini)<br />

» » » Il sac. Charles P. Vance (Philadelphia dei <strong>La</strong>tini)<br />

» » » Il sac. John B. Wendrychowicz (Philadelphia dei <strong>La</strong>tini)<br />

» » » Il sac. José Maria Verçosa Bezerra (Brasile, Ordinariato militare)<br />

26 » » Il sac. Gabriele Castelli (Roma)<br />

» » » Il sac. Severino Mottironi (Brescia)<br />

» » » Il sac. Mario Simonelli (Como)<br />

ONORIFICENZE<br />

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha<br />

conferito:<br />

<strong>La</strong> Gran Croce dell’Ordine Piano<br />

16 ottobre 2002 A S.E. il sig. Acisclo Valladares Molina (Guatemala)<br />

» » » A S.E. il sig. Farouk Hussein Raafat (Egitto)<br />

» » » A S.E. il sig. Isidro Gómez Santos (Cuba)<br />

» » » A S.E. il sig. Pedro José Rivera Saavedra (Bolivia)<br />

» » » A S.E. il sig. Vicente Espeche Gil (Argentina)<br />

» » » A S.E. il sig. Widodo Sutiyo (Indonesia)<br />

» » » A S.E. il sig. Wilfrid Guy Licari (Canada)<br />

» » » A S.E. il sig. Yosef Neville <strong>La</strong>mdan (Israele)<br />

22 gennaio 2003 A S.E. il sig. Louis Esmel (Costa d’Avorio)<br />

<strong>La</strong> Gran Croce di Dama di Gran Croce dell’Ordine Piano<br />

16 ottobre 2002 A S.E. la sig.ra Blanca Élida Zuccolillo de Rodríguez Alcalá<br />

(Panamá)<br />

» » » A S.E. la sig.ra Edda Victoria Martinelli de Dutari (Panamá)


Diarium Romanae Curiae 427<br />

<strong>La</strong> Gran Croce dell’Ordine di San Gregorio Magno<br />

16 ottobre 2002 A S.E. il sig. Ampalavanar Selverajah (Singapore)<br />

» » » A S.E. il sig. Bjarne Bladbjerg (Danimarca)<br />

» » » A S.E. il sig. Henri Marie Joseph Lopes (Rep. del Congo)<br />

» » » A S.E. il sig. Tayyab Siddiqui (Pakistan)<br />

17 gennaio 2003 Al sig. DominicR. Massaro (New York)<br />

12 febbraio » A S.E. il sig. Mariano Fontecilla (Cile)<br />

27 marzo » A S.E. il sig. Christos N. Psilogenis (Cipro)<br />

28 » » Al sig. Antonio Boggiano (Buenos Aires)<br />

<strong>La</strong> Commenda con Placca dell’Ordine di San Gregorio Magno<br />

6 dicembre 2002 Al sig. John Billings (Melbourne)<br />

17 gennaio 2003 Al sig. Abdolah Edrisi Haghighi (Iran)<br />

22 » » Al sig. Alfonso Ramonet García (Madrid)<br />

» » » Al sig. Angél César Beltrán Sanz (Madrid)<br />

31 » » Al sig. Mario Seren Tha (Roma)<br />

10 febbraio » Al sig. José Carlos de Araujo Leitao (Brasile)<br />

5 marzo » Al sig. William Deane (Canberra)<br />

14 » » Al sig. Peter Low Kok Chye (Singapore)<br />

17 » » Al sig. Alberto Gasbarri (Roma)<br />

<strong>La</strong> Commenda dell’Ordine di San Gregorio Magno<br />

15 gennaio 2003 Al sig. Jacques Gabriel M.P. Hardy (Sées)<br />

» » » Al sig. José María Cruz Román (Valencia)<br />

22 » » Al sig. José Luis Gutiérrez García (Madrid)<br />

2 febbraio » Al sig. Abdallah Anton Khoury M.D. (Gerusalemme dei <strong>La</strong>tini)<br />

» » » Al sig. Gérard Stephanesco (Bucuresti)<br />

5 » » Al sig. Dong-Wan Kim (Corea)<br />

13 » » Al sig. Jean-Baptiste Dardel (Montpellier)<br />

3 marzo » Al sig. Christopher Donahue (Pittsburgh)<br />

» » » Al sig. Frederick P. O’Brien, M.B.A. (Pittsburgh)<br />

» » » Al sig. Daniel M. Darragh, J.D. (Pittsburgh)<br />

» » » Al sig. Paul Michael Pohl (Pittsburgh)<br />

7 » » Al sig. Enrico Filipponi (Ancona-Osimo)<br />

11 » » Al sig. Edoardo Teodoro Brioschi (Milano)<br />

18 » » Al sig. Paolo Iddas (Roma)<br />

24 » » Al sig. William Reginald d’Apice (Sydney)<br />

» » » Al sig. Joseph M. Nardi (Camden)<br />

» » » Al sig. Secondo Ricci (Faenza-Modigliana)<br />

» » » Al sig. B. Francis Saul (Stati Uniti d’America)<br />

26 » » Al sig. Manuel Guerrero Pemán (Asidonia-Jerez)<br />

» » » Al sig. Victoriano Carrascal Mañero (Asidonia-Jerez)<br />

28 » » Al sig. Florencio Aldrey Iglesias (Buenos Aires)<br />

» » » Al sig. Julio Marcelo Conte-Grand (Buenos Aires)<br />

» » » Al sig. Gerardo Conte-Grand (Buenos Aires)<br />

» » » Al sig. Miguel Angel Plo (Buenos Aires)


428 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale<br />

<strong>La</strong> Croce di Dama di Commenda con placca dell’Ordine di San Gregorio Magno<br />

5 marzo 2003 Alla sig.ra Helen Deane (Canberra)<br />

<strong>La</strong> Croce di Dama di Commenda dell’Ordine di San Gregorio Magno<br />

6 dicembre 2002 Alla sig.ra Evelyn Billings (Melbourne)<br />

<strong>La</strong> Croce di Dama dell’Ordine di San Gregorio Magno<br />

14 dicembre 2002 Alla sig.ra Margaretha M. van der Meer-Sweyen (Breda)<br />

3 marzo 2003 Alla sig.ra Marion Smith-Reynoso (Pittsburgh)<br />

» » » Alla sig.ra Veronica Morgan-Lee, Ph.D. (Pittsburgh)<br />

» » » Alla sig.ra Rosemary L. Corsetti, J.D. (Pittsburgh)<br />

28 » » Alla sig.ra Renata McManus Cicioni (Buenos Aires)<br />

» » » Alla sig.ra Ana Fernández de Cotonat (Buenos Aires)<br />

Il Cavalierato dell’Ordine di San Gregorio Magno<br />

1 gennaio 2002 Al sig. Antonio Libonati (Avezzano)<br />

6 dicembre » Al sig. Francesco Schittulli (Bari-Bitonto)<br />

14 » » Al sig. Celso Taioli (Cesena-Sarsina)<br />

» » » Al sig. Giuseppe Cantoni (Cesena-Sarsina)<br />

» » » Al sig. Luciano Veneri (Cesena-Sarsina)<br />

» » » Al sig. Paolo Rizzo (Cesena-Sarsina)<br />

20 » » Al sig. Ezio Fizzotti (Novara)<br />

15 gennaio 2003 Al sig. Ara Aharonian (Bairut degli Armeni)<br />

» » » Al sig. Bernard Moretti (Bairut dei <strong>La</strong>tini)<br />

» » » Al sig. Jean-François Chaumont (Tours)<br />

» » » Al sig. Philip Resha (Our <strong>La</strong>dy of Lebanon of Los Angeles<br />

dei Maroniti)<br />

» » » Al sig. Yves-Marie Deshays (Marseille)<br />

28 » » Al sig. Adrianus Marinus Gordijn (Roermond)<br />

2 febbraio » Al sig. Norman John Coultas (Glasgow)<br />

7 » » Al sig. Pierpaolo Crocetta (Roma)<br />

3 marzo » Al sig. Giuseppe Pezzoli (Bergamo)<br />

24 » » Al sig. Atherton C. Lowry (Philadelphia dei <strong>La</strong>tini)<br />

» » » Al sig. Stan H. Retif (Philadelphia dei <strong>La</strong>tini)<br />

» » » Al sig. Reinaldo Pacheco (Philadelphia dei <strong>La</strong>tini)<br />

» » » Al sig. Robert J. Miller (Philadelphia dei <strong>La</strong>tini)<br />

» » » Al sig. Glenn J. Masakowski (Philadelphia dei <strong>La</strong>tini)<br />

» » » Al sig. Martin McKernan, Jr. (Camden)<br />

» » » Al sig. Paul M. Henkels (Philadelphia dei <strong>La</strong>tini)<br />

» » » Al sig. C. Clark Hodgson, Jr. (Philadelphia dei <strong>La</strong>tini)<br />

» » » Al sig. Gérard Guyon (Bordeaux)<br />

» » » Al sig. Matthew H. McCloskey (Philadelphia dei <strong>La</strong>tini)<br />

» » » Al sig. Robert Bechler (Philadelphia dei <strong>La</strong>tini)<br />

» » » Al sig. Edward Roach (Philadelphia dei <strong>La</strong>tini)


Diarium Romanae Curiae 429<br />

24 marzo» 2003 Al sig. David Girard-di Carlo (Philadelphia dei <strong>La</strong>tini)<br />

» » » Al sig. Chinh Dinh (Philadelphia dei <strong>La</strong>tini)<br />

» » » Al sig. Edward Cahill (Philadelphia dei <strong>La</strong>tini)<br />

» » » Al sig. James J. Bock, Jr. (Philadelphia dei <strong>La</strong>tini)<br />

» » » Al sig. William Bradley (Philadelphia dei <strong>La</strong>tini)<br />

» » » Al sig. Cono Antonio Tropiano (Crotone-<strong>Santa</strong> Severina)<br />

» » » Al sig. Mario Pio Galima (Crotone-<strong>Santa</strong> Severina)<br />

» » » Al sig. Joseph Ozoemena Nwankwu (Awka)<br />

<strong>La</strong> Gran Croce dell’Ordine di San Silvestro Papa<br />

15 gennaio 2003 Al sig. Eugenio Antilici (Roma)<br />

8 febbraio » Al sig. Anton Hart (Plzeň)<br />

» » » Al sig. Lubos Hruska (Plzeň)<br />

14 febbraio » Al sig. Antonio Angelucci (Velletri-Segni)<br />

17 febbraio » Al sig. Mario Baccini (Italia)<br />

<strong>La</strong> Commenda con Placca dell’Ordine di San Silvestro<br />

7 febbraio 2003 Al sig. Peter Hasler (Svizzera)<br />

3 marzo » Al sig. Gérard Cholvy (Francia)<br />

» » » Al sig. Marcel <strong>La</strong>unay (Francia)<br />

» » » Al sig. Yves-Marie Hilaire (Francia)<br />

18 » » Al sig. Pier Giorgio Ramini (Roma)<br />

<strong>La</strong> Commenda dell’Ordine di San Silvestro Papa<br />

14 dicembre 2002 Al sig. Dieter Kirchmair (Augsburg)<br />

3 marzo 2003 Al sig. Peter Schnell (Eichstätt)<br />

11 » » Al sig. Artur Hussene Canana (Maputo)<br />

18 » » Al sig. Pio Turchetti (Roma)<br />

24 » » Al sig. Hermann Fechtrup (Münster)<br />

» » » Al sig. Luciano Casiero (Benevento)<br />

» » » Al sig. Luca Valente (Benevento)<br />

» » » Al sig. Geremia Cianchetti (Sulmona-Valva)<br />

» » » Al sig. Giuseppino Napoleoni (Sulmona-Valva)<br />

» » » Al sig. Aldo Merigo (Udine)<br />

» » » Al sig. Luciano Ferrari (Carpi)<br />

» » » Al sig. Bruno Ghidoni (Carpi)<br />

» » » Al sig. Brigadier David Neville (Portsmouth)<br />

» » » Al sig. Roland Machatschke (Wien)<br />

» » » Al sig. Dieter Kindermann (Wien)<br />

» » » Al sig. Johann Schadenbauer (Wien)<br />

» » » Al sig. Alfons Ribbens (Antwerpen)<br />

» » » Al sig. Henderikus Paulus R. Rosenberg (Utrecht)<br />

» » » Al sig. Giuseppe Sangiorgi (Faenza-Modigliana)<br />

» » » Al sig. Filippo Monti (Faenza-Modigliana)


430 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale<br />

24 marzo 2003 Al sig. Filippo Innocente Bruno (Castellaneta)<br />

26 » » Al sig. Maurice Durand-Dubief (Paris)<br />

27 » » Al sig. Hans Klimmer (Sankt Pölten)<br />

29 » » Al sig. Arthur Barnett (Nassau)<br />

» » » Al sig. Winston Davis (Nassau)<br />

» » » Al sig. Michael Dingman (Nassau)<br />

» » » Al sig. Burton Hall (Nassau)<br />

» » » Al sig. Joseph Lleida (Nassau)<br />

» » » Al sig. Francis Cancino (Nassau)<br />

31 » » Al sig. Walter Pecoraro (Roma)<br />

<strong>La</strong> Croce di Dama di Commenda dell’Ordine di San Silvestro<br />

3 marzo 2003 Alla sig.ra Elin Reissmüller (Eichstätt)<br />

5 » » Alla Contessa Elisabeth von Enzenberg (Eisenstadt)<br />

Il Cavalierato dell’Ordine di San Silvestro Papa<br />

28 gennaio 2002 Al sig. Vincenzo Bommino (Castellaneta)<br />

6 dicembre » Al sig. Domenico Sorrenti (Messina-Lipari-<strong>Santa</strong> Lucia del<br />

Mela)<br />

14 » » Al sig. Felice De Lucia (Cesena-Sarsina)<br />

» » » Al sig. Huib Everdijk (Breda)<br />

20 » » Al sig. Antonio Moretto (Reggio Emilia-Guastalla)<br />

» » » Al sig. Medoro Ligabue (Reggio Emilia-Guastalla)<br />

» » » Al sig. Primo Bertolotti (Reggio Emilia-Guastalla)<br />

15 gennaio 2003 Al sig. Bernardus Stephanus Dicker (Haarlem)<br />

» » » Al sig. Giuseppe Genovese (Potenza-Muro Lucano-Marsico<br />

Nuovo)<br />

» » » Al sig. Hendrici Gerardus Dijkstra (Haarlem)<br />

» » » Al sig. Johannes A.B. Molleman (Haarlem)<br />

» » » Al sig. Leonida Vecchi (Imola)<br />

» » » Al sig. Martinus J.M. Van der Hulst (Haarlem)<br />

» » » Al sig. Nicola Plescia (Nola)<br />

» » » Al sig. Petri Gerardus W. Bakkum (Haarlem)<br />

» » » Al sig. Piero Cirillo (Spoleto-Norcia)<br />

22 » » Al sig. Arnoldus Cornelis Steenbergen (’s-Hertogenbosch)<br />

» » » Al sig. Beniamino Chiabudini (<strong>La</strong>usanne, Genève et Fribourg)<br />

» » » Al sig. Maurizio Evangelista (Civita Castellana)<br />

28 » » Al sig. Alberto Galbiati (Velletri-Segni)<br />

» » » Al sig. Carmine Gravina (Castellaneta)<br />

» » » Al sig. Ernesto Mario Cerri (Vigevano)<br />

» » » Al sig. Jacobus Franciscus A.C. Hack (Breda)<br />

» » » Al sig. Johannes Adam Antonius Van Strien (Breda)<br />

» » » Al sig. Scipione Di Bello (Castellaneta)<br />

3 marzo » Al sig. Hans Amler (Eichstätt)<br />

7 » » Al sig. Costantino Camponeschi (L’Aquila)


Diarium Romanae Curiae 431<br />

7 marzo 2003 Al sig. Oviglio Boldrini (Bologna)<br />

» » » Al sig. Vittorio Forlani (Bologna)<br />

» » » Al sig. Gualtiero Savazzini (Parma)<br />

» » » Al sig. Mario Tito Franceschi (Parma)<br />

» » » Al sig. Arduino Verzola (Parma)<br />

» » » Al sig. Alberto Signoretti (L’Aquila)<br />

» » » Al sig. Bartolomeo Grillini (Bologna)<br />

11 » » Al sig. Franciscus Leonardus P. Veugen (Roermond)<br />

» » » Al sig. Paolo Murino (Rieti)<br />

» » » Al sig. Giuseppe Giampaolo (Rieti)<br />

» » » Al sig. Giuseppe Cararelli (Rieti)<br />

» » » Al sig. Giuseppe Palatucci (Rieti)<br />

» » » Al sig. Mario Severoni (Rieti)<br />

» » » Al sig. Severo Bocchio (Brescia)<br />

17 » » Al sig. Giuseppe Camusi (Sant’Angelo dei Lombardi-Conza-<br />

Nusco-Bisaccia)<br />

18 » » Al sig. Franco Fegatelli (Roma)<br />

» » » Al sig. Roberto Lella (Roma)<br />

» » » Al sig. Nicola Porchetta (Roma)<br />

» » » Al sig. Benedikt Steinschulte (Roma)<br />

» » » Al sig. Giuseppe Papa (Roma)<br />

24 » » Al sig. IsaacIlora Maduka Okoye (Awka)<br />

» » » Al sig. Charles Nwabueze Ezeudogu (Awka)<br />

» » » Al sig. Nze Benedict Anozie (Awka)<br />

» » » Al sig. Ozoemena Benedict Onyali (Awka)<br />

» » » Al sig. Polycarp A. O. Okonkwo (Awka)<br />

» » » Al sig. Pita Ejiofor (Awka)<br />

» » » Al sig. Charles Ngene Nnebe (Awka)<br />

» » » Al sig. Josephat Kanayo Okoye (Awka)<br />

» » » Al sig. Augustine Ike Okoli (Awka)<br />

» » » Al sig. Clement N.C. Nwafor (Awka)<br />

» » » Al sig. Jerome Chukwuemeka Major-Azike (Awka)<br />

» » » Al sig. John Wilkins (Westminster)<br />

» » » Al sig. Franz Stauber (Wien)<br />

» » » Al sig. Johannes Marinus Jacobus Vos (Utrecht)<br />

» » » Al sig. Lewis Katz (Camden)<br />

<strong>La</strong> Croce di Dama dell’Ordine di San Silvestro Papa<br />

14 dicembre 2002 Alla sig.ra Johanna M.T. Gras (Breda)<br />

28 gennaio 2003 Alla sig.ra Carla Sala Bonomi (Vigevano)<br />

7 marzo » Alla sig.ra Ines Pavan (Bologna)<br />

18 » » Alla sig.ra Leticia Soberón Maniero (México)<br />

» » » Alla sig.ra Claudia Di Giovanni (Roma)<br />

24 » » Alla sig.ra Regina Chizube Okafor (Awka)<br />

26 » » Alla sig.ra Renée Durand-Dubief (Paris)<br />

29 » » Alla sig.ra Elizabeth Dingman (Nassau)<br />

» » » Alla sig.ra Mary Sweetnam (Nassau)


432 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale<br />

NECROLOGIO<br />

3 maggio 2003 Mons. Jozef Feranec, Vescovo em. di Banska Bystrica (Slovacchia).<br />

6 » » Mons. F. Paul McHugh,Vescovo tit. di Legis di Volumnio.<br />

8 » » Mons. Carlo Aliprandi, Vescovo em. di Cuneo (Italia).<br />

9 » » Mons. Louis Ferrand, Arcivescovo em. di Tours (Francia).<br />

» » » Mons. Adolfo Rodríguez Herrera, Arcivescovo em. di Camagüey<br />

(Cuba).<br />

18 » » Mons. Teodoro Ubeda Gramage, Vescovo di Mallorca (Spagna).<br />

20 » » Mons. Michael Praphon Chaicharoen, Vescovo di Surat Thani<br />

(Thailandia).<br />

21 » » Mons. Pierre Nguyên Van Nho, Vescovo Coadiutore di Nha<br />

Trang (Viêt Nam).<br />

22 » » Mons. Packiam Arokiaswamy, Arcivescovo-Vescovo em. di<br />

Tanjore (India).<br />

25 » » Mons. George E. Lynch, Vescovo tit. di Satafi.<br />

Recens nuntiatum est Ioannem Pisanu, episcopum emeritum Octeriensem, die<br />

1 mensis Iulii a. 2000 de vita decessisse.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!