Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
-- Ĉu li mortis? -- kaj mi sentis, ke miaj vortoj krie veis.<br />
-- Ne! Li ne mortis ... sed tre grave li vundiĝis ... tre grave.<br />
-- Kaj Sunfloro? Ilia patro?<br />
-- Ili restis senvundaj ... Sed li, la malfeliĉulo. Ankaŭ li ... ankaŭ li, se ... Kiam li aŭdis<br />
la unuajn pafojn, li iris eksteren por rigardi, kio okazas. Li estis ĉe la pordo, kiam<br />
grenado trafis la domon de Lon Fu kaj ĝi detruis ankaŭ la pordon, ĉe kiu li staris.<br />
Lignopeco detruis lian ventron ...<br />
-- Terure! -- kaj mi devis fermi miajn okulojn pro la sanga bildo, kiun tiuj vortoj<br />
aperigis antaŭ mi.<br />
-- Frumatene, kun kelkaj el miaj kamaradoj mi kuris en la urbon kaj ... kaj ni portis la<br />
malfeliĉulon en nian hospitalon.<br />
-- Kaj la kuracisto, kion diras?<br />
Koluŝ faris geston, kiu mortigis ĉiun esperon. Subite teruro kaptis mian koron pro li,<br />
kiu estas nun ie en la militkaptitejo. Sed kiel? En kia stato?<br />
-- Koluŝ, kion vi aŭdis pri la militkaptitejo? Ĉu Nadai?<br />
-- Ĉu ankaŭ la militkaptitejo? ...<br />
-- Oni diras.<br />
-- Dio, Dio, miaj kamaradoj ... Ĉu ne sufiĉas, vi, kruela Dio?! Vi!<br />
Kaj li forkuris.<br />
<strong>La</strong> ...-an de ... 1920<br />
Du tagoj pasis. Kiaj du tagoj! Mi pensis, ke mi freneziĝos. Japanoj patroloj marŝis sur<br />
la stratoj. Ĉiumomente ili trumpetis. Japanaj rajdistoj galopis tra la urboj en ĉiu horo.<br />
Ili haltigis la homojn, parolis en lingvo nekomprenebla por ni. Kaj mi sciis nenion pri<br />
Paŭlo.<br />
<strong>La</strong> kazernoj estis plenaj de rusoj soldatoj. Ili fariĝis militkaptitoj de la japanoj .... kaj<br />
nun ili estas liberaj. Ĉiuj liberaj! <strong>La</strong> japanaj standardoj estas for de la domoj. Kial?<br />
Politiko ... <strong>La</strong> politiko de la amerikanoj kaj angloj ne permesas venki la politikon de la<br />
japanoj. Politiko, pro kiu miloj mortis en multaj siberiaj urboj. Dutaga venko, kiu<br />
postlasis nur novajn orfojn, novajn vidvinojn kaj kiu vestas la vivantojn en funebran<br />
koloron.<br />
Nur hodiaŭ vespere mi revidis lin. Kion mi sentis? Mi ne havas vortojn por priskribi<br />
miajn pensojn. Nur pri tio mi rememoras, ke niaj lipoj renkontiĝis la unuan fojon kaj<br />
en la kiso silentas la viro kaj virino kaj mi ploris, ploregis.<br />
<strong>La</strong> ...-an de ... 1920<br />
Taglibro mia, kial mi devas skribi sur viajn paĝojn nur pri doloraj okazintaĵoj? <strong>La</strong><br />
taglibro de knabino devus esti la rememorigilo pri dolĉaj sekrotojn kaj vi, taglibro mia,<br />
fariĝas tombejo, al kiu kun larma sento mi venas ĉiutage. Ĉiutage, ĉiutage!<br />
Ankaŭ hodiaŭ mi enterigas ... Iĉio Pang, nia varmkora ĉina frato foriris. Li ne kantos<br />
plu. Ni neniam plu vidos liajn brilantajn nigrajn okulojn. Neniam plu ni aŭdos lian<br />
mildan voĉon. Iĉio Pang forlasis nin kaj ni funebras. Unu el la dolĉavortaj fratoj<br />
silentiĝis.<br />
41
Change language