0192 La Verda Koro (Julio Baghy)

-- Mi ne pensas, sed sentas tion. Vi estas la plej bela en la tuta mondo.
Jen la fabelo pri la malbela princidino ... kaj ... kaj la fabelo de nia teatraĵo -- Iĉio
Pang finas sian rakontadon.
-- Tre interesa fabelo -- diras Koluŝ kaj ankaŭ per sia kapo li jesadas.
Jes, intelesa ... tle ... tle -- kaj Sunfloro ne scias kial, sed ŝia voĉo estas tre mallaŭta.
* *
*
Estas post la teatra prezentado. La du gefratoj ripozas. Verdire nur Iĉio Pang kuŝas
trankvile. Sunfloro pensas pri io, kion ŝi ne komprenas. Jam pli frue ŝi volis demandi
sian fraton pri tio, sed ŝi havis nek okazon, nek kuraĝon. Nun la mallumo donas
kuraĝon al ŝi kaj ankaŭ la okazo ne mankas.
-- Iĉio, kial vi mensogis?
-- Ĉu mi mensogis? Kiam?
-- Hodiaŭ vespere vi fabelis, sed via fabelo ne estis la enhavo de la teatraĵo.
Post longa momento Iĉio Pang respondas.
-- Neniu scias pri la vojoj de la Vivo. Mi pensis pri tio, ke eble iam vi povos fariĝi tia
malbela princidino.
-- Ĉu mi? Mi ne komprenas vin.
-- La ekstera beleco estas afero de gusto kaj tiu de la kutimo. Ĉi tie, kie multaj miloj
da knabinoj, similaj al vi, vivas, vi estas bela laŭ gusto kaj kutimo, sed pensu pri tio,
se iam vi estus inter multaj miloj, al kiuj vi tute ne similus. La gusto kaj kutimo de tiuj
homoj trovus vin malbela. Sed la interna beleco restas ĉiam freŝa.
Post longa silento Sunfloro denove alparolas sian fraton.
-- Mi ne komprenas, kial vi diras tion al mi?
-- Mi diris jam: eble iam vi fariĝos tiu malbela princidino kaj se vi deziros havi la
koron de via princido, vi devos montri vian internan belecon.
Nur post longminuta pensado Sunfloro respondis.
-- Se vi pensas pri Amiko, vi eraras. Li neniam parolis pri tia afero. Li ne amas min
tiel ... tiel ...
-- Kaj vi, Sunfloro, ĉu vi parolis pri tio?
-- Kiel vi pensas?!
Vidu, nek li, nek vi parolas pri tiu sento, tamen iu tria persono vidas tion, pri kio vi
ambaŭ silentas.
-- Vi forgesas, ke mi estas vera ĉinino -- ŝi protestas energie.
-- Ne mi, sed vi mem forgesis pri tio.
-- Ĉu mi? Per kio?
-- Pro unu vorto de Amiko vi forigis la ruĝan koloron de viaj manplatoj. Vi hontis pri
la ĉina kutimo, ĉar ĝi ne estas laŭ lia plaĉo.
-- Bagatetaĵo -- Sunfloro diras, sed ŝi sentas, ke ŝia frato estas prava. -- Tiu bagatelaĵo
montras nenion.
-- Nia patro estas tre saĝa homo kaj foje li diris al mi: "Filo, la feliĉa aŭ malfeliĉa vivo
de unu homo konsistas el mil bagatelaĵoj."
37