0192 La Verda Koro (Julio Baghy)

-- Vi havas denove proponan humoron -- kun rido diras la maljuna poŝtoficisto.
Ankaŭ la aliaj ridas. En vere bona humoro ili iras el la Popola Domo al la diversaj
direktoj.
Marja Bulski kaj Paŭlo Nadai havas la saman direkton. Ankaŭ Iĉio Pang kaj lia
fratino iras kun ili ĝis la strato, kie estas la ĉina kvartalo de la urbo.
-- Sinjoro instruisto, se plaĉas al vi, mi invitas vin al la ĉina teatro. Hodiaŭ vespere
venu al mi. Nia teatro estas tre interesa ankaŭ por vi, ĉar ĝi ne estas tia, kia estas la
via.
-- Bone! Sed ĉu via patro jam estas pli sana ol antaŭ tagoj?
-- Ne! La kuracisto diras, ke lia malsano venas de lia maljuna koro. Li donis
medikamenton al li, sed ĝi ne helpas multon.
-- Kaj vi, fraŭlino Sunfloro, ĉu vi jam ne estas malamikino de nia lingvo?
Sunfloro ne respondas. El la tuta frazo ŝi komprenis nur sian nomon. Ŝi rigardas al sia
frato. Iĉio Pang helpas al ŝi. Ŝi fermas siajn okulojn, nelonge pensas pri la demando,
malfermas la okulojn kaj tre ĉarme respondas.
-- Sunflolo... amas Espelanto... bona Espelanto... bona amiko Sunflolo... jes... jes!
La instruisto faras grandajn okulojn. Iĉio Pang ridas.
-- Mi diris al ŝi, ke ŝi estas sur la vojo al Esperanto, sed ŝi neis. Nun ŝi jesas. Kiam nia
Amiko estas ĉe mi kaj ni konversacias, ŝi atente aŭskultas, demandas la vortojn, kiuj
restis en ŝia kapo. Tia estas mia fratino.
-- Lernu la lingvon, Sunfloro -- diras Nadai.
Ŝi komprenas la frazon sen la helpo de la frato. Ŝi faras la samajn fermon kaj
malfermon de la okuloj.
-- Ne!... Mi... Sunflolo... ĉinino -- kaj ŝi montras al si.
-- Sed vi estas moderna ĉinino kiel via frato estas moderna ĉino. Ankaŭ viaj piedoj
montras tion. Viaj gepatroj ne malgrandigis perforte ilin tiel, kiel tiujn de multaj
ĉininoj. Vi havas modernan kapon, modernajn piedojn.
El la longaj frazoj Sunfloro komprenis nur du vortojn: "moderna ĉinino" kaj ŝi
komprenis la montron per la mano al siaj piedoj. Ŝi pripensas kaj respondas.
-- Sunflolo modelna ĉinino -- kaj ŝi montras al siaj piedoj -- Sunflolo nemodelna
ĉinino -- kaj ŝi montras al sia koro.
Ŝi estas tiel ĉarma, tiel infana, ke Marja Bulski ĉirkaŭprenas kaj kisas ŝin. Nadai kaj
Iĉio Pang ridas, sed ne longe.
Tiu kiso de Marja Bulski, de blanka knabino al ĉina knabino sur la strato de tia urbo,
kie la ĉinoj ofte sentas, ke la blankaj homoj malŝatas ilin, estis tre kortuŝa kaj tute ne
ordinara. Sunfloro kun blanka vizaĝo kaj kun nekomprena rigardo staras, staras kaj ŝi
ne forprenas sian rigardon de Marja. Iĉio Pang bone komprenas sian fratinon.
-- Ĉu mi faris malbonon al vi, Sunfloro? -- demandas Marja. -- Mi montris al vi, ke vi
plaĉas al mi, ke mi amas vin. Pardonu, Sunfloro!
Sunfloro nur staras, senvorte rigardas ŝin. Marja Bulski havas ploran humoron.
-- Nu, Iĉio Pang, diru al ŝi, ke mi kisis ŝin, ĉar ŝi estas mia malgranda ĉina fratino. Ĉu
la blankaj knabinoj kaj ĉinaj knabinoj ne estas egalaj?
19