0192 La Verda Koro (Julio Baghy)

En homan mondon venas Amo
per Nova Sento, kormuziko;
vi faras Pacon el malamo
kaj fraton el la malamiko.
Vi donas al mi, Esperanto,
kulturon novan kaj laboron ...
Sed kion donu mi, lernanto?
Akceptu mian tutan koron!
-- Iĉio Pang, via poemo estas vere bela, tre bela. La vortoj muzikas en ĝi.
-- Vi bele elparolas la vortojn. Estas malfacile al mi la litero "r".
-- Via elparolo nun ne gravas. Donu la poemon kaj la geamikoj en la kurso havu belan
vesperon.
-- Se vi deziras, prenu ĝin. Mi ne havas kuraĝon kaj mi restas hejme.
-- Tute ne! La poeto sidu apud mi, inter la geamikoj. Nu, amiko, antaŭ la kurso mi iras
al la kazerno de la militkaptitoj. Mi havas diversajn bonajn manĝobjektojn ĉe mi kaj
vi scias, mi estas amerika soldato, sed miaj fratoj loĝas en militkaptitejo. Ĝis vespero!
La soldato metas la poemon en la poŝon, li amike prenas la manon de iĉio Pang,
soldate salutas lian fratinon kaj eliras sur la straton.
Iĉio Pang staras ĉe la pordo de la komercejo. Li longe rigardas al la bona amiko, al la
blanka frato, kiu marŝas sur la vojo kaj portas en la poŝo lian poemon.
La gefratoj senvorte sidas, sidas. La fratino deziras parolon, sed ŝi ne kuraĝas. Ŝi
sentas: la frato havas la amon de la amerika soldato, kiu ne estas amerika homo kaj
kiu bone komprenas ŝian fraton. La blanka homo komprenas lin kaj ŝi, la fratino, ne.
Ĉu ne? Ĉu vere ne? Nun ankaŭ ŝi sentas: inter ŝia frato kaj la amerika soldato estas
amika sento, kiu tuŝas ankaŭ ŝian koron.
Ŝi iras al li, metas la malgrandan manon sur la kapon de la frato kaj tre kore parolas:
-- Mi ... mi ... kion mi diru? ... Mi ne malamas vian Esperanton ... mi ... mi nur ne
ŝatas ĝin. Ĉu vi pardonas al mi?
Iĉio Pang rigardas al la okuloj de la bela fratino. Liaj vortoj pardone muzikas.
-- Ho, jes, jes ... Vi estas sur la vojo al Esperanto.
-- Ho, ne, ne! Tute ne! ... Kio estas mia nomo en via nova lingvo?
-- Sunfloro.
-- Sunfloro ... Sunfloro ... ĉu li trovas ĝin bela?
-- Li?! Kiu li?
-- Nu, li ... via gasto ... via amiko, la ... la amerika soldato, kiu havas hejmon en la
malproksima hungara lando kaj kiu estas slovako.
-- Jes, li diras, via nomo kaj vi estas belaj.
-- Ĉu ankaŭ mi? ... Sunfloro, Sunfloro ... Vere ĝi ne estas malbela vorto.
-- Mi diras al vi, vi estas jam sur la vojo al Esperanto.
-- Ne, sed ... sed ... Jes, kio estas lia nomo?
-- La nomo de kiu?
9