H Σύνθεση με Î”ÎµÏƒÎ¼ÎµÏ Î¼Î­Î½Î¿ Θέμα στην Αγγλική και τη Νέα ... - Nemertes

Κεφάλαιο 2 ο[[ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ]]Μότσιου (1983) ότι τα στοιχεία αυτά τείνουν από β΄ συνθετικά να µετατραπούν σεεπιθήµατα και υιοθετεί τον όρο «επιθηµατικά στοιχεία» για τη ΝΕ 20 .2.2.2.2.2 Η άποψη της Γιαννουλοπούλου (2000)Η Γιαννουλοπούλου διεξάγει µια εµπεριστατωµένη µελέτη για τη φύση, τιςιδιότητες και τη λειτουργία µιας επιλογής συνδυαστικών τύπων της Ελληνικής καιτης Ιταλικής, τόσο αρχικών όσο και τελικών, για τους οποίους υιοθετεί τονχαρακτηρισµό που χρησιµοποιεί η Α-Σ, δηλαδή τον όρο «σύµφυµα». Τα µορφήµαταπου εξετάζει είναι τα Ελληνικά ευρώ-, µετα-, νεο-, οικο-, παλαιο-, πολυ-, ραδιο-, τηλε-, -ειδής, -θηκη, -ισµός, -κτόνος, -κτονία, -λόγος, -λογία, -ποιώ, -ποίηση, -ώδης και ταΙταλικά euro-, eco-, meta-, neo-, paleo-, poli-, multi-, pluri-, radio-, tele-, -teca, -cida,-cidio, -logia, -logo, -ismo, -ficare, -ficazione, -izzazione, -oide, -oso.Στη µελέτη της, η Γιαννουλοπούλου διακρίνει ορισµένα κοινά χαρακτηριστικάστον τρόπο δηµιουργίας, τη σηµασία και τη γραµµατική λειτουργία των µορφηµάτωνπου χαρακτηρίζει ως συµφύµατα, µέσα από τα οποία διατυπώνει ένα σύνολοκριτηρίων που τα διαφοροποιούν από τα γραµµατικά και λεξικά µορφήµατα.Καταρχήν, όπως επισηµαίνει, τα συµφύµατα δε ταυτίζονται µε αυτόνοµο θέµα λέξης,καθώς τόσο στην Ελληνική όσο και στην Ιταλική τα µορφήµατα που λαµβάνουναυτόν τον χαρακτηρισµό, είναι δεσµευµένα. Ωστόσο, αυτό το χαρακτηριστικό δενέχει καθοριστική σηµασία για τη διάκριση των συµφυµάτων στη ΝΕ, καθώς ησύνθεση λαµβάνει χώρα µεταξύ θεµάτων και όχι µεταξύ λέξεων όπως σε άλλεςγλώσσες.20 Στη Γραµµατική της Νέας Ελληνικής (Κλαίρης & Μπαµπινιώτης 2005: §77) αναφέρεται ωςιδιαίτερη περίπτωση σχηµατισµού ονοµάτων «η παραγωγή µε την προσθήκη στο θέµα παλαιότερωνκαι νεότερων λεξικών στοιχείων που δεν έχουν αυτοτελή παρουσία στη Νέα Ελληνική». Έτσι, οιΚλαίρης & Μπαµπινιώτης (2005) διακρίνουν τα συγκεκριµένα λεξικά στοιχεία σε λεξικά προθήµατακαι επιθήµατα αντίστοιχα, διαφοροποιώντας τα µε αυτόν τον τρόπο από τα κοινά προθήµατα καιεπιθήµατα, επισηµαίνοντας παράλληλα, ότι τα εν λόγω στοιχεία θα µπορούσαν να θεωρηθούν και ωςα΄ ή β΄ συνθετικά, αλλά λόγω της επίδοσής τους που είναι ανάλογη αυτής των προσφυµάτων,εντάσσονται στην παραγωγή. Συγκεκριµένα, χαρακτηρίζουν ως λεξικά προθήµατα και επιθήµατα «τασχηµατιστικά στοιχεία που προέρχονται από παλαιότερες λέξεις ή αποτελούν µέρος λέξεων της ΝέαςΕλληνικής χωρίς αυτόνοµη παρουσία στο λόγο» (2005: §80). Όσον αφορά τα λεξικά προθήµατααναφέρουν τα αρχι-, αυτο-, γεω-, ενδο-, ευρω-, ηµι-, παν-, υδατο-, υδρο- (2005: §80), ενώ από ταλεξικά επιθήµατα αναφέρουν ως πλέον παραγωγικά τα -αλγία, -κοµία, -κτονία, -κτόνος, -κτόνο, -λογία,-λόγος, -ποίηση, -ποιείο, -ποιία, -σκόπηση και –σκόπιο (2005: §91).47