ATTUORNU A LU FUCULINU - Morreseemigrato.ch

a lu furnu c'avimma coci ru panu.» la fémmena mettivu nu paru de fascitèddre de jnéstre e
divu fuocu. Lu pecuozzu ca èra dind'a lu furnu se stja arrustènne, allora aprivu lu spurtiéddru
e se ne fujvu. E lu maritu facja abbedé ca nunn'avja vistu niéndi. Èra rumastu lu tèrzu
ngimm'a lu suppignu e l'ommenu disse a Laura: «Appiccia la cannéla, ca aggia j a truà re
scarpe ngimm'a lu suppignu.» Laura appicciavu la cannéla, lu maritu acchianavu pe la scala e
facja finda ca ija truènne re scarpe, ma ija cu la cannéla sèmbe ngulu ngulu a lu pecuozzu, ca,
pe nun se fà sènde, sfrija, ma se stja cittu. Cumme s'arrassava, l'ommenu lu ija appriéssi e nge
la mettja n'ata vota ngulu. Accussì ngi'arrustivu tuttu lu culu. A la fine lu monecu nun putivu
chiù resiste da lu duloru e se ne fujvu puru iddru. Quanne se n'assère li muoneci Laura
mettivu ntavula e mangiare e bevère cu lu maritu. Lu juornu appriéssi èra duméneca e Laura
se mbustavu, se ngannaccavu, se mettivu r'acciaccaglie d'oru e, ndinnela ndinnela, jvu a la
Méssa.
Quannu la véddere d'arruà lu pecuozzu ngimm'a l'aldare accumingiavu a candà:
«Mo' se ne vène Laura ben cumbosta.»
Respunnivu l'autu ca sunava l'orghenu:«A mé cara me costa.»
L'atu pecuozzu candavu:
«A mé me costa chiù de vui, aggiu tenutu doi'ore la luci appicciata ngulu!»
QUANNU LU PATRONU MBARAVU LU CIUCCIU DE STA' DJUNU
Na vota n'ommenu tirchiu tenja nu ciucciu.
Pecché vulja sparagnà penzavu de mbarà lu ciucciu, nu pocu a la vota, a stà djunu.
Ogni ghjuornu ngi mettja sèmbe chiu pocu fiénu dind'a la mangiatora.
Lu poveru ciucciu nun nge la facja chiù mangu a raglià, tandu ca ngi vattja la fianghètta e
s'addebbulja sèmbe de chiù. Nu bèllu juornu lu patronu lu truavu ntesecutu dind'a la stalla.
Quannu l'ommenu védde lu ciucciu muortu l'accumingiavu a chiangi: «Poveru ciucciu miu,
cumme vogliu fa', probbiu mo' ca s'èra mbaratu a nun mangià chiù è muortu!»
LU PRUSUTTU
Ntiémbi andichi ogni tandu Gesù Cristu accuglja attuornu a iddru l'Apostuli e venja cu llore
ngimma a la tèrra pe vedé che se facja. Jénne girènne pe tutti li posti, mo' qua e mo' drà e
siccome l'Apostuli, puru si èrene stati tandu tiémbu cu Cristu nziémi, nun s'èrene mbarati
angora a èsse buoni cristiani, Gesù Cristu apprufittava di quisti viaggi pe ngi da angora
cocche lezziona. Specialmènde a Sandu Piétru, ca pe mmèzzu de lu Papu tenja angora
cundattu cu la tèrra e a vote se scurdava de lu Paravisu.
Cristu ngi ru dicja sèmbe: «Piétru, Piétru, tu nunn'è penzà sèmbe a re cose de la tèrra, mo' sì
ngiélu e cu mmé nunn'ai chiù besuognu de niéndi. Nun t'abbasta de vedé lu Patratèrnu e de
candà tuttu lu juornu nziémi a l'Angeli»
Sandu Piétru se sfurzava de lu sta' a sènde, e èra tandu cundèndu ca, nun mborta ca l'avja
traditu pe tré bbote, èra statu perdunatu da Cristu ca l'avja purtatu ngiélu e l'avja puru fattu
capu de la Ghiésia. Tand'unoru nun se l'aspettava, ma ogni tandu penzava a la tèrra e ngi
venja na cèrta nustalgja, pe quéstu èra sèmbe cundèndu quannu putja turnà pe nu paru de
juorni a quiddri posti addù èra statu quannu èra vivu. Finalmènde arruavu n'ata vota lu juornu
ca Cristu chiamavu l'Apostuli pe fa lu viaggiu. Se vestère cumm'a nnui e se mmiscare
mmiézz'a re gènde. Camina, camina, arruare dind'a nu paisiéddru e, mènde ca passavene pe na
via, San Piétru védde nu prusuttu ngimma a nu muru. Se vutavu attuornu e nun ngèra nisciuni.
Jvu addu Cristu e l'addummannavu che avja fa' cu stu prusuttu; se penzava ca dicja
mangiatavillu. Ma lu Maéstru, ca ngi'avja liéttu dind'a lu penziéru, ngi disse: «Mittatillu
nguoddru, fa lu giru de lu paésu e allucca "Vuoi chi è pèrsu lu prusuttu!" Si èsse lu patronu,
nge lu dai, si nó ve lu putiti mangià.» .