La Fumado - Eventoj

interŝanĝis sian cerbon aŭ sian metabolon. Mi preskribis al ŝi neniun medikamenton, ŝi ne
aĉetis nikotinan maĉgumon aŭ plastron. Mia nura klarigo estas ke, la unuan fojon, ŝi ne estis
sufiĉe matura por fumĉesi. Ŝia interna Donkiĥoto alkuris al atako, kriante "Sturmu!". Sed la
voĉo de la konscio de ŝia Sanĉo diris "Kial ŝi sin suferigas, spite ke ŝi scias ke ŝi ne
sukcesos?". Tiu interna konflikto sin solvas nur per paneto kun butero antaŭ la fridujo. Oni
scias, ke manĝi sekreciigas trankviligantajn kaj rekompencantajn endorfinojn, kaj alportas
glukozon, kiu pli kapabligas batali. Sed ĉu estas pli forta pravigo por repreni cigaredon ol
konstati "Mi grasiĝis je 10 kg, mi ne plu povas persisti"? Tabako vin perfekte konas. Se ĝi
pensus havi unu ŝancon por vin refumigi, dank' al perturbo, kiun vi malbone tolerus, vi tiun
sentos. Sed kiam vi estas matura, kiam via Sanĉo certege scias, ke via Donkiĥoto povas
sukcesi, tia interna harmonio vin faras nevenkebla, vi sukcesos kaj ne grasiĝos eĉ je unu
gramo.
Ĉe la fino de konsultado, alia paciento diris al mi: "Vi devus preskribi al mi
trankviligantan medikamenton, ĉar lastan fojon, kiam mi provis fumĉesi, mi malafablegis
hejme". Mi eksplikas al li, ke mi ne ŝatas preskribi tiajn medikamentojn, ĉar oni ne pruvis
ilian efikecon. Iuj esploroj eĉ konkludas, ke ili malhelpas. La informa folio en la skatoloj
avertas ŝoforojn pri viglecoperturbo kaŭzita de tiaj medikamentoj. Nu, oni bezonas sian tutan
viglecon, kiam oni fumĉesas, por ke la aŭtomato ne vin venku. Do mi nenion preskribis al li,
eĉ nikotinan maĉgumon aŭ plastron, kaj diris al li, ke li revenu se li tro malbone kondutos.
Post tri kaj ses monatoj mi skribis al li por scii ĉu li sukcesis. Neniun respondon. Mi pensis,
ke li ne kuraĝas diri, ke li fiaskis. Mi lin klasifikis kiel nesukceson. Post unu jaro kaj duono, li
revenas. "Ha, mi unue deziras, ke vi min pardonu pro mia nerespondo. Trankviliĝu, mi ne plu
fumadas. Sed sciu, post tri monatoj de fumĉeso, mi ne kapablis skribi "Kokeriko, mi
sukcesis!". Estus kvazaŭ tenti la diablon, mi ne povis". Nepre necesas fari neniun ondon. Kiel
diris la patrino de Napoleono, kiam oni al ŝi rakontis la venkojn de ŝia filo: "Nur daŭru la
afer’". Mi diris al li, ke mi bonege komprenas. Ekde tiam, mi ne plu skribas: ili neniam min
respondas! Poste li aldiris: "Mi estis anĝela hejme. Komprenu, la antaŭan fojon, mi perfekte
sciis ke, se mi malafablos, mia edzino fine diros al mi: "Ekbruligu do unu, kaj lasu nin
trankvilaj!" Ŝi toleris mian fumĉeson dum unu monato". Poste li eksplikis: "Gravis ke,
elirante el via konsultejo, mi estis komprenanta, ke tiu problemo estas mia propra problemo,
inter tabako kaj mi, ne la problemo de mia edzino...". Finfine, tiu mirinda frazo: "Mia solula
trairo de Amazonio!...".
Ĉu subite aŭ progresive fumĉesi?
Fumantoj rigardas subitan fumĉeson kiel korŝiron, kiun ili antaŭsentas netolerebla. Iuj
pensas, ke progresiva fumĉeso estus malpli doloriga. Plue, unu el iliaj amikoj tiel sukcesis.
Tamen plejmulto de la tabakologoj opinias subitan kompletan fumĉeson pli efika. Necesas
klarigi kial. La unua argumento estas statistika: plejmulto de la eksfumantoj subite fumĉesis,
kaj poste ili ne fumis eĉ unu nuran cigaredon. Iuj neoftaj fumis unu, aliaj du cigaredojn.
Kutime tiuj, kiuj pli multe fumis ne sukcesis. Plie la celo evidente estas definitiva kompleta
fumĉeso; kun estingo de la bezono fumi. Evidente fumantoj revas pri progresiva kaj sendolora
fumĉeso... Tiu, kiu provas malpliigi sian konsumon esperas ke bezonoblovoj, kiuj periode ŝlin
turmentas, pli kaj pli malofte okazos, ĝis kompleta foriro. Sed se oni elvokas pendolon, kiu
regas proviantadon de substancoj nepre necesaj por vivo, oni komprenas, ke preni cigaredon
estas kvazaŭ puŝi la pendolon, kiu forsvingiĝos, kaj poste revenos peti alian je ĉiu oscilo. La
daŭro de la oscilo dependas de la longo de la ŝnuro, ne de la forto de la puŝo. Kiam oni jam
puŝis infanon sidantan sur balancilo, oni scias, ke sufiĉas puŝi po unu fojon ĉiun trian aŭ
kvaran oscilon por daŭrigi la movon. Se oni persistus puŝi, la osciloj daŭrus eterne. Tiel tiu,
kiu pasas de 20 al 5 cigaredoj tage sentos plu 20 fojojn la bezonon, suferos 15 fojojn, kaj ĝin
kontentigos nur 5 fojojn. Sed tiuj 5 fojoj sufiĉos por subteni la impulsojn de bezono. Tamen
96