La Fumado - Eventoj

cigaredoj. Tiam nepre necesas glui "L" (lernanto) ĉe la kofro de sia aŭto. Ĉiu nova situacio
estas danĝera, kaj necesigas rekontrolon. Mi fumĉesis de pli ol 45 jaroj. La ideo repreni
cigaredon ŝajnas al mi tute neimagebla, kaj min de longe ne flugtuŝas. Sed se alvenus
katastrofo, se mi estus kiel mia onklo en koncentrejo, malsata, desperanta, ĉirkaŭita de morto,
ĉu mi certus ne fumi stumpon, forĵetitan de provoso...?
"Kiom da tempo pasos antaŭ ol mi fariĝos eksfumanto?". Fumantoj konsultas, esperante
miraklan tujan kuracadon, kvazaŭ bapton, kiu ilin farus puraj kaj sensentaj je tentiĝo. Sed
temas pri lernaĵo, unue pasiva, tiu longa vojo, kondukanta de triumfa kaj feliĉa fumado ĝis la
vera fumĉesa provo. Konsulti estas etapo sur tiu vojo. Unu el miaj pacientoj min konsultis en
junio. Mi lin revidas en februaro. Mi diras al li: "Vi dezirus denove provi fumĉesi?" Li
respondas: "Tute ne, mi simple volus diri ke mi estas kontentega. Ekde la 1-a de novembro mi
ne plu fumadas, kaj mi sentas min preta peti de vi mian prembutonan insignon 'Eks-F' de
eksfumanto". Lia vizito signifas, ke li interrilatigas sian junian konsultadon kaj sian fumĉeson.
Dum la tuta somero, li pripensis pri mia parolado, kaj li maturiĝis. Mi ne rigardas grava, ĉu
fumantoj tuj fumĉesos aŭ ne elirante el la konsultejo. Gravas ke post sia fumĉeso, ili definitive
ne plu fumos.
Lerni ne plu fumi estas kvazaŭ lerni stiri aŭton. Tiu, kiu eniras en la stirlernejon ne estas
tute nescianta pri stiraj aferoj. Ŝli turnis la stirilon de aŭtaj, elektronikaj ludiloj. Ŝli scias, ke
oni ne preterpasas ruĝajn trafiklumojn, ke oni devas veturi dekstre, aŭ maldekstre laŭ la
landoj. Tiu, kiu jam trapasis semajnon sen fumi estas kvazaŭ tiu, kiu ĵus akiris sian
stirlicencon. Ĉio estas lernota. Ŝli havos akcidentojn, ŝlia motoro mishaltos meze de
vojkruciĝo, sed pli kaj pli malofte kiam grandiĝos ŝlia sperto.
KION VALORAS LA "KONSILOJ"?
Fumantoj starigas al si multajn demandojn pri la elekto de la plej bona strategio. Pro tio
ke ĝenerale ĉiuj uloj scias ĉion pri tabako, bonaj kaj malpli bonaj konsiloj ne mankas.
Timo de malagrablaĵoj dum fumĉeso
Krom perdo de kara kutimo, multaj malsanetoj estas atribuataj al fumĉeso. El tiuj oni
povas citi evidente fortajn impulsojn fumi, malgajan kaj deprimeman humoron, iriteblon,
sendormecon, maltrankvilecon, ekmalsatojn, kiuj kaŭzas plidikiĝon, kies nura perspektivo
paralizas iun ajn voleton fumĉesi ĉe junaj virinoj. Verdire, multaj esploroj, konfirmitaj de
bestaj eksperimentoj, elmontras, ke tabako kaj nikotino malpliigas la pezon, kaj oni grasiĝas
de 3 ĝis 5 kg post fumĉeso.
Sed la perturboj de fumĉeso ŝajnas al mi troigitaj. Ne havante militajn grandfarojn por
fanfaroni, iuj eksfumantoj emas ilin detali, paroli pri la penigaj elprovoj, kiujn ili sukcesis
superi. Nigrigi "fumĉeso-sindromon" estas profitdone ankaŭ se oni deziras promocii
medikamentojn, kiuj supozeble ĝin kontraŭstaros. Plejmulto el la eksfumantoj, krom
impulsojn fumi kaj ekmalsatojn, ne sentis iun ajn fizikan perturbon. Tio tre diferenciĝas de la
fortaj perturboj post ĉeso de heroino, kaj de trema deliro pro alkohola manko. Multaj ne
plidikiĝas, eĉ maldikiĝas. Ofte, ili elvokas tiujn perturbojn nur por pravigi ne fumĉesi. Laŭ
mi, tio, pri kio suferas la fumĉesantoj, pli ĝuste eksterigas internan batalon inter volo, kiu
volas trudi fumĉeson, kaj nesufiĉaj maturiĝo kaj deziro, kiuj ĝin kapablas firmigi, eksterigas
ankaŭ la necertecon de la rezulto pri la konflikto inter deziro fumĉesi kaj deziro persisti
fumadi. Unu el miaj pacientinoj iam min telefonas, pro la datreveno de sia fumĉesa tago. Ŝi
aldiras: "Plie, mi estas kontentega pro tio ke, lastan fojon, kiam mi provis fumĉesi, mi grasiĝis
je 10 kg, kaj ĉi-foje mi ne grasiĝis eĉ je unu gramo". Estas ja la sama virino, ŝi ne laŭtipe
95