La Fumado - Eventoj

troa akvoguteto, kiu transfluas la vazon. La angloj diras: "The last straw that breaks the
camel's back" (la lasta pajlero, kiu rompas la dorson de kamelo). Pro la fama cigaredo
"Kamel", mi multe ŝatas tiun formulon. Enketo de la Franca Komitato de Edukado por la
Sano ĉe 42 fumantoj, kiuj fumĉesis de pli ol 2 jaroj, elmontras, ke ili abrupte fumĉesis, iafoje
neantaŭpripense, per vera elklikiĝo, tiel ke multaj inter ili povas diri ne nur la tagon, sed
ankaŭ la horon, kiam ili tion sentis. Plie tio, kio ŝajnis tiel malfacila dum la antaŭaj provoj,
ŝajnas tiam al ili mirige simpla.
Oni ne fumĉesas per baraktoj de volo. Fumĉeso estas aŭtomata, nevola. Oni lante
maturiĝas, kaj "TIO" ĉesas, kvazaŭ la frukto falas, kiam ĝi estas matura. En la cikla skemo de
la fumanto-Sizifo, oni definitive fŭmĉesas pro neeksplikebla miraklo. Fakte, ekzistas nek
miraklo, nek recidivo, nek fiasko. Fumĉeso estas procezo, lanta konstruado, kiu elvokas al mi
konstruadon de la raketo "Ariano". Ĝia sukceso ne estas miraklo, sed la rezulto de lanta
laboro, en kiu ĉiu "fiasko" estas instruoriĉa.
Same kiel la fumanta stato, la eksfumanta stato estas tre stabila stato, kiu pluas senpene.
Pro tio ke ĝi estas disponebla en la konsultejo, mi ofte uzas la bildon de pezega renversita
seĝo, kiun oni volas restarigi sur ĝiaj piedoj. Ĝi ŝajnas ŝati tiun bonan renversitan pozicion.
Mi provas ĝin restarigi per unu fingro, sed ĝi estas tro peza. Mi ĝin delasas, ĝi mem refalas en
la antaŭan pozicion. Tiu estas stabila stato. Sed mia peno ne estas senutila: mi lernis, ke la
ŝego estas pli peza ol mi kredis, mi pripensas pri la maniero agi, mi profitas la malgrandan
levon por subŝovi mian ŝuon, mi vokas helpon… Fine ĝi ekvilibriĝas sur du piedoj… Tre
malgranda puŝo sufiĉas ĝin baskuligi peze kaj bruege sur ĝiaj kvar piedoj. Sed de nun ĝi estas
en alia stabila stato, en kiu ĝi ankaŭ ŝajnas plezuri. Fakte, tiam necesus tiom da peno por ĝin
rerenversi, kiom necesis por ĝin restarigi. Same, kiam interplaneda raketo sukcesas sin liberigi
el tera atrakcio kaj sin lasas altiri de Venuso, la vojaĝo iĝas tre facila, sed necesus al ĝi
grandega energio por tuja reveno.
Kiam pluvas sur iu monto de la franca Centra Masivo, se venteta ekblovo devias iomete
akvoguton, kiu devus flui al Atlantiko, jen ĝi ekfluas al Mediteraneo. Kia kontentigo flui al
suno! Fakte, mi tiel sentis, kiam mi estingis mian lastan cigaredon, dum tiu fama festo en la
deĵora ĉambro de la Bicestra Hospitalo. Ekde la komenco, mi konsciis, ke io nova okazas. Mi
sciis, ke mi travivos malfacilajn momentojn, sed mi sentis samtempe, ke estos facile. Pro tio
ke, ekde la komenco, mi interne certiĝis, ke la vojo estas aperta, ne senelireja, ke mi iras al
eliro. Io ŝanĝiĝis.
Ŝanĝiĝo, racivolo kaj korvolo, racimotivoj kaj kormotivoj
Okazis do elklikiĝo, subita ŝanĝiĝo. Tiel okazas ĉiuj ŝanĝaj procezoj. Tion diras
Anonimaj Alkoholuloj, kiam ili rakontas sian definitivan drinkĉeson. Kial, post longa hezito,
retroiroj, blokitaj ekkuroj, oni saltas el plonĝturo je kvin metroj, aŭ oni malsupreniras per la
eskalo? Kial oni decidas edziĝi aŭ konkubiĝi, ferii en montaro aŭ ĉe maro? Ĉu oni elektas
racie, post longa analizo de la avantaĝoj kaj malavantaĝoj?
Kial vi deziras fumĉesi? Ĉar mi timas kanceron. Ĉar tio min tusigas. Pro tio ke estas tro
multekoste. Pro tio ke mi suferis infarkton. Pro tio ke mi dezirus ne tiel ekzempli al miaj
gefiloj. Pro tio ke mia filo astmas. Pro tio ke matene mia lango similas malnovan tapiŝon. Pro
tio ke fumado ne plu estas laŭmoda. Pro tio ke mia edz(in)o ne plu toleras...
Kial vi ne deziras fumĉesi? Ĉar mi ŝatas fumi. Ĉar fumi helpas min labori, koncentriĝi.
Pro tio ke mi stresiĝas, kaj ke fumi min rilaksas. Pro tio ke mi ne volas grasiĝi. Pro tio ke ĉiuj
miaj geamikoj fumadas. Pro tio ke fumi donas al mi mem-teniĝon...
90