La Fumado - Eventoj

kontrolitaj de ŝnuroj kaj kroĉonajloj. Aŭ kvazaŭ la ekflugon de anaso, kiam ĉiu refalo ĝin igas
tuŝeti la supraĵon de la lageto, sed fakte kontribuas liberigan akceliĝon.
Bildo 13: La anaso ekflugas
Laŭ la cikla skemo RAW, la fumanto revenas al sia startopunkto post la fiasko de ĉiuj provoj fumĉesi. Mi ne pensas, ke tiu
skemo prezentas la realecon. Ŝajnas al mi, ke fiaskoj ne ekzistas dum la fumĉesa demarŝo. Ekzistas nur desperaj provoj por
trovi kiel regi sian konsumon je modera akceptinda nivelo.
Ĉiufoje kiam anaso denove tuŝas lagetan supraĵon, ĝi ne revenas al sia startopunkto. Ĝi pli kaj pli akiras rapidecon, kiu ĝin
ekflugigos. Tiel malsukcesa provo fakte estas stadio al maturiĝo, kiu kondukas al la definitiva stato de "eksfumanto", kiam oni
estos solvinta sian tabakan problemon.
Bistabila stato
MEKANISMOJ DE FUMĈESO
Tiel, dum multaj jaroj, fumanto amasigas eksperimentojn, serĉante ĉiamaniere solvon,
esplorante ĉiujn fantasmajn vojojn, kiuj kapabligus ŝlin regi sian fumadon. Tamen, iom post
iom, en ŝlia nekonscio, el tiuj abortitaj provoj naskiĝas la sento, ke ŝli neniam sukcesos regi la
neregeblon, akordigi la neakordigeblon. Kaj iam, pro malgrava motivo, ŝli ĉesas. "Mi anginis,
fumado estas tro doloriga, do mi estingis mian lastan cigaredon". Aŭ "Mia fileto diris al mi
"Paĉjo, via buĉo stinkas", mi ne povis tion toleri, mi ne plu ekbruligis unu". Impresas la
malgraveco de la elvokitaj motivoj. Se sufiĉus angini por fumĉesi, mi ŝprucigus streptokokon
en la gorĝon de fumantoj. Poste, mi preskribus iom da penicilino, kaj oni forgesus tabakon.
Ja, ŝli estis matura por fumĉesi, ŝli ĵus baskulis en la stabilan staton de eksfumanto. Kiel la
89