La Fumado - Eventoj

Okaze, mi eklegis reklamon pri la metodo "Col". Tiu ĝuste alvenis el Clermont-
Ferrand. Favorega aŭguro! Sinjoro "Col" estis psikologo. Li finpretigis perkorespondan
metodon por progresive dekutimiĝi el tabako, sendolore. Ĝi estis multekosta, plie por
aŭvernjano kiel mi – ja la homoj de tiu kamparana regiono estas famaj pro sia troŝparemo –
sed mi estis preta fari ĉion ajn. Iom honteme, mi eksperimentis.
Nun mi konfesas ke tiu sinjoro Col faris gravegan laboron, kun multaj interesaj ideoj. En
la unua letero, li informis min pri la cigaredaj malavantaĝoj, tiom pri la sano, kiom pri la
monujo. Komence, li petis de mi ne provi malpliigi la konsumon, sed de tiam fumi nur miajn
proprajn cigaredojn, ne donaci miajn kaj ne ricevi de aliaj. Li aldonis efikan helpon,
malgrandan brilan flavan glumarkon, tre videblan, gluotan sur mian paketon, sur ĝi estis
legebla: "Baldaŭ mi ne plu fumos". Malfacilis eltiri paketon publike por donaci cigaredon. Tiu
ekatako de la socia komponanto de fumado ŝajnas al mi tre trafa. Plie li sendis al mi plurajn
biletarojn. Sur ĉiu bileto mi povis legi aforismon, kiu rememorigis gravan punkton de la
dokumentaro, kiun li ĵus sendis al mi. Ĉiufoje kiam mi fumos cigaredon, mi devos elpreni
bileton kaj legi la aforismon. Dum tiu unua semajno, mi devis ankaŭ precize nombri miajn
fumitajn cigaredojn.
Pro la truditaj devigoj, kiuj certe malakcelis mian fumritmon, mi deklaris al li 23
cigaredojn tage. Li profitis la okazon por skribi, ke mi devos memvole limigi min al 15. Mi
konsentis ĉar tio ŝajnis al mi saĝa. Poste ni interŝanĝis leterojn, li petis ke mi kalkulu miajn
tabakelspezojn, ke mi listigu tion, kion mi dezirus fari dank’ al tiuj ŝparoj. Samtempe, li
kompletigis mian dokumentaron, speciale pri la tabaka tokseco. Per la argumento ke, ju pli
forbrulas cigaredo, des pli toksoriĉa ĝi iĝas, li petis, ke mi faru pli kaj pli longajn stumpojn.
Tiel post unu monato kaj duono mi fumis nur unuan kvaronon de kvar cigaredoj tage.
Ĉio ŝajnis glate disvolviĝi, sed penso min turmentadis: mi fumis nur iomete, sed pri
fumo mi pensis konstante. Mi sentis min ankoraŭ tre tabakkroĉita. Tial mi ne povis vere
imagi, kiel li sukcesos fumĉesigi min komplete. Verdire mi ne estis ankoraŭ kapabla imagi,
kiel mi povus definitive vivi sen tabako. "Neniam plu" ŝajnis al mi neakceptebla fortranĉo.
Tiam li alskribis: "Vi estas nun preskaŭ sentoksigita. Mi dezirus ke vi provos komplete
ne fumi dum tri tagoj, kaj vi skribos konscience kaj precize ĉion, kion vi estos sentinta. Ne
fumu ĝis mia venonta letero". Serioza kaj obeema, kaj puŝita de atavismo ne malŝpari mian
monon por nenio, mi decidis daŭrigi la eksperimenton ĝis la fino. Mi obeis, mi skribis
konscience kelkajn paĝojn pri la sentoj, kiujn estigis en mi la totala abstinado. Mi sendis la
leteron kaj pretiĝis atendi dum longaj tagoj la magian solvon…
Mia letero certe ankoraŭ ne forlasis la poŝtoficejon, kiam mi jam ricevis la respondon:
"Jen dum tri tagoj vi ne plu fumas, estus vere stultege rekomenci". Kia nocega psikologia
eraro farita de psikologo! Abomena sento de trompo! Skandala fidekspluato! Kion? Tio estis
la sekreta piktrafo, kiun li preparis al mi de du monatoj? Lia elturniĝa respondo ŝtelis al mi la
venkon, kaj senigis min je sento, ke mi solvis mian problemon. Cetere li ne mem solvis ĝin.
Li nur simple tranĉis la Gordian Nodon. Mi neniam komprenis, ke tiu stulta brutalogesto, je
scipovo de iu ajn stultulo, pligrandigus la gloron de Aleksandro.
Tamen la afero daŭris unu jaron. Ja necesis pravigi la elspezon. Sed la vermo estis en la
frukto. Mi fumĉesis, sed mi ne reguligis miajn kontojn kun tabako. Io en mi sciis, ke la afero
ne finiĝis. Mi ekamis en Svedio junulinon. Ni malofte renkontiĝis. Iun rekuniĝan tagon, mi ne
memoras, ĉu cigaredon proponis ŝi, aŭ ĉu ĝin petis mi, sed fakte mi trovis min kun Philip-
Morris-cigaredo en la buŝo. Fakte la risko estis malgranda: mi estis fumanto de brunaj fortaj
Gauloises, kaj tiaj blondaj cigaredoj estis virinaj!… Plie, kiom malbona mi ĝin trovis!... Post
unu monato, mi jam fumadis tage unu paketon de Philip-Morris… Tamen, mia ŝparosenso
revenigis min al Gauloises, pli ĉipaj. Plie, mi eklernis lasi eliri la fumon el la buŝo, kaj poste
8