La Fumado - Eventoj

Nu, nenio estas pli malbona ol kulpeco. Estas komenco de sklaveco. "Mea culpa, mea
maxima culpa". Ĉiuj religioj, ĉiuj sektoj, partioj, societoj kulturas tian kulpecan senton, kiun
ili profitas, ĉar ĝi kondukas al kontricio kaj submetiĝo. Oni publike mallaŭdegas kaj eksigas
tiun, kiu malfidelas. Iam, la malice ruza knabino diris al sia amindumanto, ke oni komencas
klaĉi en la vilaĝo, kaj ke pro li ŝi perdas sian honoron. Se li kulpiĝus, li estus matura por
edziĝi. Neklarigeble, la viktimo ofte kulpiĝas kaj fariĝas objektive la komplico de sia
torturinto. Kulpa sento gravege malhelpas fumĉeson.
Tiu sento devenas de la ideo de libera arbitreco, de libera elekto. Kiam oni estas
kompreninta, ke provo fumĉesi fiaskas, ne pro tio ke volo mankas, sed pro tio ke oni ne uzas
tiun volan energion por servi efikan strategion, oni faris grandegan progreson, ĉar oni povas
sin SENKULPIGI. Kiu nevole murdas estas respondeca, sed nekulpa. Fumanto ne estas kulpa
fumi, ĉar ŝli nevole fumas. Kulpuloj estas tiuj, kiuj per siaj ekzemploj aŭ instigadoj ŝlin puŝis
fumi la unuajn cigaredojn, farinte el ŝli tiun neregeblan fumomaŝinon. La nesukceso
superforti sian fumadon ne dependas de volo; pri tio ŝli ne kulpas, sed nur respondecas. Nu
aliaj vojoj krom volo ebligas tion superforti. Dresisto ne povas fidi sian forton por devigi
elefanton transloki arbotrunkojn aŭ surgrimpi tabureton. Li devas disvolvi dresajn, t.e. lernajn
strategiojn. Tiel fumanto estos memrespondeca decidi ĉu ŝli estas preta provi fumĉesi, kiam
ŝli estos kompreninta la strategiojn, kiuj eble efikus.
La abstinokurbo rilate al tempo (bildo 1) objektivigas, ke volo ne estas la decidiga
faktoro de fumĉeso. Se ilo mezurus la "forton de volo", oni ĉi tiun trovus verŝajne distribuita
inter fumantoj, same kiel la korpan pezon aŭ la staturon, laŭ la klasika kloŝa kurbo. Plejmulto
de la valoroj estus grupigitaj apud la averaĝo. Ambaŭflanke la nombro malpliiĝas ĝis la du
ekstremoj, dekstre la fortegaj karakteroj, maldekstre la malfortegaj, kiuj laŭ la statistikistoj,
arbitre entenas 5% el la tuta populacio. Se la abstinokurbo esprimus la forton de karaktero, la
malfortuloj rekomencus fumi ekde la unuaj tagoj. Tamen ĉar ili ne estas multnombraj, do la
kurbo nur malkrute malaltiĝus. Poste la kurbodeklivo fariĝus pli kaj pli kruta, kaj fine la
malaltiĝo grade denove lantiĝus, kaj nur kelkaj venkitaj fortuloj ne povus rezisti la deziron
repreni cigaredon. Tiu kurbo tute malsimilas la realan observitan kurbon, kiu montras ke la
reprenoj de fumado estas oftegaj ekde la komenco, kaj poste grade pli kaj pli maloftaj. Tiu
kurbo estas lerna kurbo. La unuan tagon de ĉasmalfermo, sufiĉas ĵeti manplenon da grenoj,
vokante kvazaŭ farmistino "Idoj... idoj...". Deko da fazanoj, kiujn oni hieraŭe liberigis, rapide
kunkuras. Nur unu pafo plenigas la ĉassakon. Sed dum la ĉastempo pasas, ili pli kaj pli
malfidas, iĝante sovaĝaj. Tiam necesas talento de spertaj ĉasistoj por ne rehejmiĝi mistrafinte.
Se oni fidas volon, kaj se oni ne sukcesas, oni senvaloriĝas: "Mi estas nululo, mi neniam
sukcesos". Evidente, oni ne sin amas, oni ne sin fidas. Kial strebi, eĉ sin oferdoni por iu, kiun
oni ne amas kaj ne fidas?
86