La Fumado - Eventoj

apide ĝi malaltiĝas. Fakte, ju pli koncentrita en la sango estas iu ajn substanco, des pli rapida
estas ĝia eliminado el la organismo. Tiel, posttagmeze, la detruata kvanto precize kompensas
la sorbatan. Ju pli fumadas la fumanto, des pli alte stabiliĝas la nikotinemio. Oni devus dozi
nikotinon nur post la deksesa horo. Do nikotino ne estas bona indico de intenseco de fumado.
Bildo 11: Sanga nikotino kaj karbono-monooksido dum la tago
Oni dozis la sangan nikotinon kaj karbono-monooksidon ĉe fumantoj laŭlonge de la tago. Ili devis fumi aŭ siajn
kutimajn cigaredojn (1,2 mg da nikotina produktokvanto), aŭ mildajn cigaredojn (0,4 mg), aŭ fortegajn (2,5 mg), po unu
cigaredon ĉiujn 30 minutojn, de la 8-a ĝis la 24-a. Oni elprenis sangon tuj post ĉiu fumfino.
La nikotinemio altiĝas dum mateno, kaj atingas konstantan nivelon je tagmezo: tiam la elimino ĝuste kompensas la
ensorbon, ĉar ju pli altas la ensanga nivelo, despli efikas la elimino. La nikotinemio malaltiĝas dum nokto, ĝis preskaŭ nuliĝo
je vekiĝo.
La karbono-monooksido mezuras la inhalon de fumo. Ĉar ĝi eliminiĝas pli malrapide ol nikotino, ĝi platas pli poste,
kaj ne estas tute eliminita je la morgaŭo matene.
La fortegaj cigaredoj pliigas la nikotinemion, kaj malpliigas la inhalon. Tio elvokas kvazaŭ dependecan nikotinan
titraĵon. Tamen, tiu titraĵo ŝajnas ne preciza, ĉar la nikotinemio altiĝas pli ol la supoze dezirata nivelo, pro tio ke komence la
fumantoj estas trompitaj, kaj tamen ili ne emas korekti tiun troaĵan eraron poste.
Kiam ili fumas mildajn cigaredojn, ili pli inhalas. Sed, kvankam ili povus atingi sian kutiman nikotinan dozon per tia
produktokvanto, ilia nikotinemio restas tre malalta. Ili ne emas ĝin korekti dum la tuta tago.
Laŭ Benowitz NL, Kuyt, F, Jacob P. III. Circadian blood nicotine concentrations during cigarette smoking. Clin.
Pharm. Therap. 1982; 32 (6): 758-64
Oni do preferas dozi kotininon. Ĝi devenas de oksidado de nikotino far la hepato. Ĝia
taŭgeco venas de la longdaŭra duonvivo, averaĝe ĉirkaŭ 15 horoj. Necesas do almenaŭ tri
tagoj por ĝin elimini, kaj iafoje unu semajno. Tiel ĝi pli bone taksas la averaĝan fumadan
intensecon ol nikotino. Plie, dozado ne necesigas devige sangoelprenon. Oni povas ĝin dozi
en salivo, kie ĝia koncentriteco egalas la sangan, aŭ en urino, kie ĝi estas tre koncentrita.
82