La Fumado - Eventoj

La botanikaj varioj
TABAKOJ
Tabakaj semoj estas malgrandegaj, sed la alto de la planto atingas unu metron. Nur unu
tabako, Nicotiana tabacum permesatas en Francio. Sed, laŭ klimatoj, laŭ kultivada maniero, la
varioj diversiĝis multege. Oni nombras kvar grandajn variojn:
1.- La bruna tabako. Ĝi havas grandajn larĝajn foliojn, ĝis 60 cm longajn. Oni ĝin
kultivas precipe en Eŭropo kaj en Sudameriko. Ĝi sekiĝas liberaere en hangaroj, kie ĝi
koloriĝas malhelbrune. Aktiva fermentado konsumas plejparte la sukerojn de la planto. Oni
uzas tiun tabakon por fabriki brunajn cigaredojn, maĉtabakon, flaraĵtabakon kaj cigarojn
(krom la maldikajn foliojn de iliaj volvaĵoj, kiujn oni speciale prilaboras en Kubo). Oni
kultivas ankaŭ du negravajn variojn: en Usono kaj Svislando brunan mildan Marilandon; en
Italio, Polio kaj Usono Kentukion. Tiu ĉi estas bruna forta tabako por pipo. Oni sekigas ĝin
per fajro.
2.- La Burleo. Iu usona kultivisto vidis en sia kampo plantaĵon kun flavetaj folioj. En ĝi
manketas klorofilo. Oni nuntempe ĝin kultivadas ĉefe en Usono. Ĝi sekiĝas liberaere, iĝanta
helbruna. Male al bruna tabako, ĝi ne estas fermentinta. Tiel, ĝi entenas sukeron.
3.- La Virginea Tabako. Oni ĝin kultivadas multe en Usono. Oni ĝin sekigas en etuvo
(70°). Ĝi iĝas helflava. Tiu procedo haltigas la fermentadon, do ĝi entenas multe da sukero.
4.- La Orienta Tabako. Oni ĝin kultivadas en Grekio, en Turkio. Ĝi kreskas en ekstrema
senpluveco. Kiam oni ĝin replantas, oni donas al ĝi fundon de ladskatolo da akvo, "unu
akveron por la (tuta) vivo". Tiel, en tia mizera kondiĉaro, kreskas nur planteto kun folietoj 10
cm longaj, kiujn oni tredas kaj sekigas sune. Sed tiuj folietoj entenas saman kvanton da
sekreciantaj haroj kiel la grandaj varioj, do tiu tabako estas aromega. Oni malofte ĝin fumas
sola, sed miksita kun aliaj tabakoj.
Maĉtabako kaj flaraĵtabako
Karaiboj fumis, sed ili ankaŭ maĉis foliojn de tabako, same kiel nuntempe indianoj
maĉas foliojn de kokao. Ili ne trinkis tabakan dekoktaĵon. Oni signalis tiun ĉi uzmanieron nur
ege pli poste. En Brazilo, ŝamanoj manĝis tabakon aŭ trinkis dekoktaĵon ĝis akuta veneniĝo.
Ili tuj deliris, konvulsiis ĝis ili kvazaŭ mortos. Poste ili resurektis, kio donis al ili grandan
povon. Sed tiu uzmaniero estis okaza, oni ne povas ĝin rigardi kiel dependecon. Kurioze
neniam disvolviĝis uzo de tabako kiel infuzaĵo, kiu estas la kutima kaj ekskluziva uzmaniero
por kafo aŭ teo.
Senfuma tabako (smokeless tobacco) inkludas unue maĉtabakon. Tio estas buleto da
tabako, kiun oni metas en la buŝon, kaj oni suĉas aŭ maĉas. Kiam la suko fariĝas tro forta, oni
metas la buleton ripozcele ĉe la vangon, kie ĝi kaŭzas ŝvelon, aŭ oni elĵetas la eksceson da
salivo per precizega ŝprucaĵo en la sputujon en angulo de la salono. En Francio, "Karoto"
estas la ŝildo de tabakvendejoj. Tiu konsistas el du ruĝaj konusotrunkoj kontraŭmetitaj per siaj
bazoj. Ĝi elvokas stilize stangojn da aglomeritaj pecetoj de tabako, el kiuj oni elŝiras parton
per la dentoj. Tia uzo estis iam kutima, ĉefe ĉe maristoj, ĉar maĉi tabakon en ondoŝprucaĵoj
haŭlante ŝnuregon estas pli facile ol fumi. Ja tiu uzo preskaŭ malaperis en Francio, eble ĉar ĝi
estas ne tre higiena kaj iomete malloga. En Usono, tvisto estas premtordita tabakfoliostango,
kiu estas fama pro vakerfilmoj. Oni uzas ankaŭ fajnajn tabakorimenojn (Luzelifo), aŭ
premitan tabakoŝtipeton (plugo).
Ekzistas du varioj de fajna tabakpulvoro. La unua estas seka por flaraĵtabako. Oni ĝin
pinĉoprenas delikate el tabakujo kaj enŝovas senpere en la nazon, aŭ oni ĝin enspiras el la
55