La Fumado - Eventoj

ili plu premis stangon nur por ĝui spektaklon? Mi proponas hipotezon, kiu eble klarigas la
dependecan misteron. Ĝi eksplikus kial nikotino ja tiom negravas, kaj kontraŭe multe gravas
eventoj kaj situacioj, sed kial nikotino necesas por dependiĝi.
Ho, tempo, interrompu vian flugon... (Lamartine)
Fatale, tempo pasas. La homaro ĉiam deziras ĝin haltigi, ĝin fiksi. Surrokaj freskoj,
skribarto, libroj, statuoj, desegnoj, pentrarto, fotografioj estas senesperaj provoj por malebligi
ke la longa nerezistebla rivero de la vivo forportas ĉion en neniecon. Sed antaŭ tiuj artefaritaj
memoriloj, ni jam sentis la neceson marki tempajn lokojn, same kiel valsa dancanto sinsekve
fiksas per la okuloj la orkestron, la bufedon, poste la pordon, antaŭ ol liaj okuloj fiksiĝas, de
kiam li rigardas pasive vertiĝan seninterrompan buntan bendon, kiu defilas antaŭ li.
Ĉiu spertas distingindajn, "stampantajn" eventojn dum sia vivo. Tiuj eventoj kutime
kaŭzas emocion aŭ streson. Tiuj sentoj sekreciigas adrenalinon, noradrenalinon, dopaminon
en la cerbon. Tiuj hormonoj aktivigas cerbajn regionojn, kiel la hipokampon, kie ili stampas
eventon en memoron. Tio similas la fotoalbumon de via libertempa vojaĝo, kiun vi ŝatas
foliumi. Fine, la fotoj fariĝas pli gravaj ol la memoro de aliaj vojaĝaj eventoj. Ĉar ju pli vi
ripetas ion, des pli vi memortenas kaj ŝatas ĝin. La ripetado firmigas en la memoro tiujn
markojn. Infanoj ofte tedas nin per siaj ripetemaj ludoj. Tiuj markoj estas trankviligaj kaj
gravas por nia ekvilibro en moviĝema ĉirkaŭo.
Nu, nikotino sekreciigas tiujn hormonojn same kiel faras emocioj kaj streso. Do ĝi
ebligas stampi la eventon "sono-lumo" en memoron. Ĝi necesas por ligi la stangan premon
kun la evento. Post kiam ili estas kunligitaj kaj firmigitaj per ripetado, ĝia rolo estas finita. La
spektaklo mem ne gravas. Ĝi ne estas sufiĉe interesa por iĝi "memstampanta evento", sed ĝia
ripetado kun nikotino igis ĝin "stampita evento". Same ĉe la fumanto. Evento, kiu instigas
fumi, kutime ne estas "memstampanta", ĝi estas "stampita" de ekstera agilo, la cigareda
nikotino. Sed la cigaredo estas sur la foto, kvazaŭ iafoje la fotografisto, kiu rapide kuniĝas en
grupo. Tiel, oni ĝin vidas sur ĉiuj fotoj, sed de diversaj eventoj. Ĝi estas la nura konstanta ero,
tiel fariĝas la plej grava! Same kiel la televida intervjuisto fariĝas pli fama ol la invititoj.
Kurioze, ratoj pli kaj pli ofte premas stangon post la nikotina forigo. Tio signifas ke
nikotino estas pli vere obstaklo kontraŭ pliigo de premoj. Eble pro tio ke se ratoj pli premus,
ili ricevus pli da nikotino, tiel ili malsaniĝus. Sed ankaŭ, nikotino klare ne estas la evento.
Eble vi preferus la invititon ol la intervjuiston. Eble vi ŝatis vian amikon, kiu prezentis al vi
vian amantinon, sed poste vi preferus esti nur izole kun ŝi. Tial, post fumĉeso, eksfumantoj ne
nur plu ŝatas agrablajn situaciojn, dum kiuj oni iam fumadis, sed ofte pli kaj pli ĝuas ilin.
Fumanto, kiu multe bedaŭras denove fumadi, al mi diris ke, la lastan fojon kiam li
fumĉesis, li estis mirigata de la nekonita senta intenseco de agrablaj eventoj, kiel bela pejzaĝo
aŭ muziko. Kvazaŭ cigaredo malvenus dum tiaj momentoj. Tio kontraŭas la komunan timon
de fumantoj, kiuj pensas: "Kiel mi kapablus vivi kaj ŝati tiujn feliĉajn eventojn sencigarede?"
53