La Fumado - Eventoj

la bestoj pasigas pli da tempo en la kaĝo, kie ĝi kutimas ricevi la substancon, oni supozas ke
ĝi sentas sin agrable kaj deziras ĝin enhavi. Se ĝi evitas tiun kaĝon, oni supozas ke ĝi sentas
sin malagrable kaj ne volas, ke oni ĝin injektu denove.
Tiel ratoj pasigas multe pli da tempo en la kaĝo, kie ili enhavis morfinon. Nikotino
donas nekonstantajn rezultojn. Iuj esploristoj trovis lokopreferon, aliaj tion neas. Stipendiulo
de la Societo de Tabakologio laboregis dum du jaroj sen atingi pozitivan rezulton, kaj forlasis
sian tezon.
En elstara libro (Follies and Fallacies en Medicine) Pietr Shrabanek kaj James Mc
Cormick revuas ĉiujn insidojn, kiuj enkaptiligas plej honestajn kaj bonvolajn esploristojn. Ili
eĉ ne raportas pri puraj trompoj, estigitaj de monavido aŭ gloremo, aŭ de grandegaj financaj
profitamoj de anonimaj multenaciaj firmaoj. Ili volus inokuli savan afekcion, kiun ili nomas
"skepcemio". Dubi estas la plej granda virto de scienca menso. Sed scienca esplorado petas pli
kaj pli fakajn teamojn, havantajn multekostajn ilarojn kaj multe da mono. Tiel reprodukti
multekostajn eksperimentojn de diversaj teamoj ofte estas utopio, kaj ilin fidi iĝas riska kredo.
La nikotinaj medikamentoj, maĉgumoj, plastroj, suĉtablojdoj aŭ inhaliloj estas nomitaj
"nikotinaj substituaĵoj", simile al medikamentoj kiel metadono aŭ buprenorfino, kiuj
substituiĝas al heroino. Sed tio ĉi fakte substituas opian substancon per alia opia substanco.
Ĉar la korpo eliminas rapide morfinon aŭ heroinon, necesas ofte reprovizi, dum la
substituantaj opiaj substancoj restas pli longe en la korpo. Ju malpli longe daŭras la
sangonivelo de substanco, des pli facile disvolvota kaj forta estas ĝia dependeco. (la duonvivo
estas la daŭro dum kiu la sangonivelo de substanco duoniĝas). Kaze de substanco, kiun la
korpo rapide eliminas, necesas ofta reprovizo, kaj sekve la memprena konduto rapide
aŭtomatiĝas. La gestokutimo pligrandigas la bezonon. Tiel serĉi la substancon povas tute
mobilizi la energion de homo. "Mi ne kapablis ellitiĝi matene antaŭ ol mi imagis kiel trovi la
500 eŭrojn por aĉeti mian heroinan dozon", diris al mi juna toksiĝemulino. Longduonviva
substanco rompas tiun inferan ciklon. Ĝi permesas socian reenŝoviĝon, reprenon de regula
laboro. Sed tiaj substituivaj medikamentoj estas adiktivaj opiaj substancoj, same kiel heroino.
Oni ilin sekrete ŝakras. Mi opinias ke la vortoj "nikotinaj substituaĵoj" estas lingva eraro. Tio
aludas, ke fumanto serĉas nur nikotinon en tabako. Plie la heroinotoksiĝemuloj ne bezonis
televidan reklamon aŭ afiŝojn por eltrovi, ke kodeino aŭ buprenorfino mildigas ilian mankon.
Evidente fumantoj, kiuj uzas medikamentan nikotinon por fumĉesi estas tiuj, kiuj tre
dependas de tabako. Ĉe tiaj fumantoj, ĝi estas pli efika. Ĉar ili estas tre dependaj de tabako,
oni antaŭvidus, ke ili iĝus tre dependaj de nikotino, kaj penus sin maldependigi de tiu
medikamento. Ne. Praktike, ne ekzistas daŭraj uzantoj de plastroj. Post du aŭ tri monatoj,
plejmulto forlasas la terapion tute simple. Plej granda parto de tiuj, kiuj uzadas maĉgumojn
persistas pli longe. Laŭ angla eksperimento, preskaŭ la duono plu maĉas nikotinan gumon unu
jaron post fumĉeso. Sed en tiu eksperimento, egala procento persistas maĉi placeban gumon,
kiu ne enhavas nikotinon. Ĉu pro tio, ke ili lernis maĉtikon same kiel kutimaj maĉgumuzantoj,
aŭ timis refumadi se ili ĉesigus la efikan terapion? Multe da klarigoj estas konsiderindaj antaŭ
ol konkludi haste ke tio estas pruvo de ilia nikotina dependeco.
Alia medikamento estas tubo similanta cigaredon, tra kiu fumanto inhalas nikotinon. La
iloformo, la gesto, la inhalo povus esperigi idealan substituaĵon. Eksperimento supozis, ke ĝi
preskaŭ kovras la nikotinobezonon de fumantoj, kiuj ne povas fumĉesi. Ĉar ili bezonus inhali
malpli da fumo por havi sian nikotinan dozon, ilia risko estus malpliigota. Sed por ke la
malpliigo de la risko estu sufiĉe grava, evidente la inhaliloj devus grave malpliigi ne nur la
nombron de fumitaj cigaredoj, sed ĉefe la inhalon de fumo. Plie kaj ĉefe, fumantoj devus ilin
uzi daŭrege, ideale dum la tuta vivo. Angla enketo montris, ke la nombro de tagaj cigaredoj ne
grave influas pulmokanceran riskon. Gravegas la daŭro, dum kiu oni ŝmiras siajn bronkojn
51