La Fumado - Eventoj

eferenco-ratoj, kaj ilin reatingas, kiam oni ĉesigas la terapion. Unue nikotino stimulas la
simpatan sistemon kaj surrenan glandon, kiu sekrecias adrenalinon. Tio elirigas glukozon el la
hepato kaj grasojn el grasaj ĉeloj. Tiuj substancoj estas biologiaj karburaĵoj, kies abundo en la
sango satigas. Cigaredo forigas malsaton. Due nikotino pliigas la brulojn de tiuj karburaĵoj.
Parto de nia grasa histo, la bruna grasa histo, bruligas grason nur produktante varmon, kvazaŭ
ĝi estas torĉingo. Plej malforta muskola ago petas pli da kalorioj, kiam oni fumas. Plie, post
fumĉeso, oni nerezisteble pli ŝatas dolĉan guston ol antaŭe. Konsekvence oni manĝas multe
da grasigantaj sukeraĵoj. Verdire, mi komparis la gustojn de 3000 parizanoj, fumantoj,
neniamaj fumantoj kaj eks-fumantoj. Fumi malgrandigas allogon al dolĉaj nutraĵoj, kaj
pligrandigas allogon al viando. Tiuj, kiuj fumĉesis, nur retrovas la preferojn de nefumantoj.
Hiperglukemio, kiun kaŭzas nikotino, povus klarigi iujn efikojn de tabako. Certe, multe
da fumantoj fumĉesas senperturbe. Sed iafoje okazas malsanetoj. Iuj el ili elvokas
hipoglukemion: malsatego, incitiĝemo. Tiam unu tablojdo da glukozo mildigas la
fumodeziron. La kaŭzo ne estas la dolĉa gusto, sed la altiĝo de glukemio. Fakte, sorbitolo,
kies gusto estas sama, sed kiun la intesto ne sorbas, tute ne forigas la deziron. La fakto ke la
cerbaj ĉeloj trovas pli da glukozo en la sango povas ekspliki la intelektan stimulon de
nikotino. Tiel, glukozo plibonigas la memorkapablon, sed sakarino ne agas. Ne matenmanĝi
malgrandigas la intelektajn kapablojn. Gravas, ke infanoj ne iru al la lernejo kun malplena
stomako.
Glukemio en stato de fasto estas iom pli malalta ĉe fumanto, kvankam ne ĉiuj
samopinias pri tio. La fakto ke fumanto fumis aŭ ne fumis antaŭ sangopreno, eble eksplikus la
malakordon. Fakte nikotino altigas glukemion pli rapide ol tion faras matenmanĝo. Sed
glukemio de fumantoj estas pli alta dumtage, kiam la nikotina stimulo estas preskaŭ
seninterrompa. Oni havas la pruvon pri tio, ĉar glukozo transformas hemoglobinon proporcie
al sia averaĝa sangnivelo. Oni dozas tiun hemoglobinon por ekvilibrigi la terapion de
diabetuloj. Nu, tiu glukozilata hemoglobino estas alta ĉe fumantoj, kvankam matene ilia fasta
glukemio estas malalta se ili ne ankoraŭ fumis. Tiel fumanto estas hipoglukemiema matene,
kiam ŝlia sangnikotino estas malalta, sed poste dum la tago nikotino daŭrigas hiperglukemion.
Iuj dependegaj fumantoj povus suferi pro hipoglukemio sen tion scii. Ili estus trovintaj
per tabako peron por rapide pligrandigi la matenan glukemion. Mi kunordigis kontrolitan
esploron pri nikotinplastro. La matenon de elektita tago por fumĉesi, la fumantoj estis fastaj
kaj ne fumis de la hieraŭo. Ĉar la nikotina sangnivelo duoniĝas ĉiujn du horojn, post 10
senfumaj noktaj horoj restas nur 3% de la vespera nivelo. Tiam oni elprenis ilian sangon por
dozi diversajn substancojn. Poste oni metis la unuan plastron. Mi komparis iliajn glukemiojn
en la komenco kaj post 6 semajnoj. Tiuj, kiuj tute ne fumis dum 2 semajnoj antaŭ la dua
mezuro estis taksitaj kiel sukceso. La glukemio de la 218 uloj, kiuj denove fumadis estis 4,7%
pli alta ol tiu de la sukcesintoj. Tio konfirmas ke tabako pliigas la glukemion. Kontrolita ĉe la
76 abstinuloj, glukemio ne variis (–1,3%) rilate al la komenco. Demonstre, ĉe la 126, kiuj
ricevis la placeban plastron (sen nikotino), la komenca glukemio de la 25 sukcesontoj estis pli
alta (+8,4%) ol tiu de la 101 fiaskontaj. Kvazaŭ, kiam la komenca glukemio estis malalta, ili
ne povis elteni la hipoglukemion kaŭzitan de la foriro de nikotino.
Eble iuj fumantoj estas hipoglukemiuloj, kiuj trovis en tabako rimedon por atingi
normalan cerban funkciadon. Kiam ili fumĉesas, ili sentas hipoglukemiajn malsanojn. Ili
havas nur du solvojn: aŭ refumadi, aŭ pli manĝi, ĉefe dolĉajn nutraĵojn. Tiam, ili tro
grasiĝas... kaj poste pro tio refumadas.
47