La Fumado - Eventoj

Tio eble klarigus la eksterordinaran komercan sukceson de la cigaredo Marlboro. Eble
ĉar la fama vakero estas la figuraĵo de la farmakologiaj efikoj de nikotino. Rigardu tiun
rejustigantan vakerfilman heroon. Li alpaŝas sur la granda strato de la vilaĝo, pasas preter la
salonon, laŭ la butiketoj el kiuj eble ekaperos la malbonuloj. Malstreĉe, senpasie,
malkontrahite, svingiĝante kaj kun pendantaj brakoj li marŝas. Sed se la kamerao enfokusigas
lian trankvilan kaj senpasian vizaĝon, lia hiperatentemeco estas evidenta. En la ombro sub la
Stetson-ĉapelo, oni vidas la rapide saltantajn okulojn, de dekstro al maldekstro, li ĉion vidas...
Abrupte mitralpafoj pluvegas. Li eksaltas malantaŭ barelon, kaj pafadas kun nekredebla
precizeco kaj mirindega efikeco. Fakte, certe nikotino stimulas la cerbon, kiu estus
kontrahigonta la muskolojn, se nikotino mem ne estus stimulanta la inhibantajn mjelajn
neŭronetojn. Sed la konscia vola movo inhibas tiujn neŭronetojn, kiuj malpermesis la ordonon
de la cerbo kontrahi la muskolojn. Tiel nikotino agas tute same kiel streso, faciligante la volan
movon.
Jen kial la bildrakonta vakero Lucky Luke pafas pli rapide ol lia ombro. Rigardu lin,
kiam li ankoraŭ havis cigaredon en la buŝo (nuntempe li suĉas herberon). Morris, dank' al
ekrigardo de la grandaj desegnistoj, ĉion vidis kaj ĉion esprimis: la salton de la ĉapelo kaj de
la fulardo, kiuj simbolas la hiperviglecon kaj la rapidecon de la movo. La brakoj kaj la
gamboj estas iomete fleksitaj, montrante muskolan malstreĉon, kontraŭdire kun la instruado
de la polica pafolernejo. La pafo estas treege preciza, traboranta la ombron en la umbilikon.
Por ĉion kompletigi, la enorma neniam vidita fumonubo, eliranta el la revolvero, faras al li
ŝirmantan ekranon.
Ŝajni malstreĉita, senpasia sed agopreta, malgraŭ la angoro streĉanta la ventron, ja estas
bildo, kiu eble allogas la adoleskantojn, kiuj serĉas lokon en timigema mondo.
Ĉiel fumanto uzas cigaredon kiel produktaĵon por ĉion fari, sin stimuli aŭ kvietigi laŭ
siaj bezonoj. La klarigo de dependeco eble estus senfina ciklo: oni fumus, ĉar cigaredo
mildigus la malsanojn, kiuj okazas kiam oni fumĉesas. Tamen tio ne povas ĉion klarigi, ĉefe
kial oni povas denove fumi plurajn jarojn post ĉeso, se la malsanoj pro fumĉeso ne daŭras pli
ol proksimume du semajnojn.
Antideprimilo
Plejmulto el la fumĉesintoj ĉesis solaj, sen iu ajn helpo. Tiuj, kiuj konsultas, kutime
estas tre dependaj. Ili ofte provadis sensukcese, kaj konsultas lastprove. Per testoj oni trovas
50% da deprimiĝemuloj inter fumantoj. Vera deprimo iafoje senmaskiĝas post fumĉeso, kaj
resaniĝas kiam oni denove fumas. Iuj dependegaj personoj certe elpensis, ke cigaredo estas
ilia ekvilibriganta rimedo. Ĉu nikotino kaŭzas tiun efikon? Iuj denove deprimiĝas, kiam ili
ĉesas uzi nikotinplastrojn, kaj resaniĝas kiam ili denove ilin uzas. Sed malfacile oni
konkludus, ke nikotino estas antideprimilo, ĉar la psikologiaj faktoroj estas gravegaj dum
ĉeso. Ankaŭ kotinino povus agi. Ĝi devenas el nikotino per hepata transformo. Ĝi ne stimulas,
sed estus antideprimilo. En Usono, oni vendis ĝin kiel medikamenton (Scotine®). Finfine, oni
trovis en fumo substancojn, kiuj similas medikamentojn, la IMAO-j, kiuj inhibas enzimojn,
kiuj detruas adrenalinon, noradrenalinon kaj dopaminon en la cerbo. Per pozitronotomografio,
oni vidis, ke la cerbo de fumantoj similas la cerbon de pacientoj kuracitaj de IMAO-j. Unu el
la IMAO-j (Moklamido) helpas fumĉesi, sed oni ne plu uzas tiujn medikamentojn pro gravaj
misefikoj.
Hiperglukemianta substanco
Fumi malgrasigas pro nikotino. Kiam oni fumĉesas, oni grasiĝas. Averaĝe fumantoj
pezas 3,6 kg malpli ol nefumantoj. Dum ili ricevas nikotinon, ratoj malpli grasiĝas ol
46