La Fumado - Eventoj

agreson kontraŭ fumantoj. Ni rigardu ĉiun fumanton kiel estontan eks-fumanton. La plej bona
batalo kontraŭ tabako estas helpi fumantojn ĉesi. Tiel oni rikoltos du bonajn rezultojn:
Fumanto antaŭŝirmos sian sanon, kaj ne plu ĝenos aliajn. Ŝli profitos, ankaŭ se la aliaj ne plu
fumados.
Dependeco estas sklaveco. La sangonivelo de nikotino duoniĝas ĉiujn du horojn. Laŭ
mi, du horoj estas la maksimuma daŭro, kiun fumanto povas toleri sen fumi aŭ furioziĝi. Estas
la daŭro de kinoseanco... Oni devas konsideri tiun daŭron ĉiufoje, kiam oni ediktas regularojn,
por eviti konfliktojn, kiuj eble malhelpos ilian efikecon. Se fumanto sin sentas agresata, ŝli
evidente fariĝas siavice agresema, kaj pli fumegos pro spitado kaj defendreflekso.
LA BONFAROJ
Se tabako ne havus utilecon, sendube de longe oni ĝin ne plu uzus. Tiu, kiu rigardas
tabakon kiel diablon, volus urĝe ŝanĝi la nomon de la strato "Jean Nicot" en Parizo, por
forviŝi la memorsignon de tiu krimulo. Li forgesas, ke tiu ĉi enkondukis tabakon en Francion
kiel kuracplanton kun multaj kapabloj. Jean Nicot ne estas pli kulpa pro ĝia uzo ol Becquerel
kaj Marie Curie pro Hiroŝimo kaj Ĉernobilo. Se oni kaŝas la bonfarojn de tabako, oni sin
detenas de ilo por kompreni kial fumanto ne povas facile fumĉesi. Se oni serĉas kompreni
tion, kio ŝlin katenas al tabako, se oni kompatas pri la korŝira perspektivo, kiu estas por ŝli
fumĉeso, ŝli ne plu nin rigardos kiel kastriston. Tiam oni povos starigi kun ŝli konfidan
interrilaton, kiu povos ŝlin multe helpi. Tia serĉo povas eĉ malkaŝi, ke fumĉeso nocus aparte
por ŝli. Plie ĉu estus etike ne esplori la kuracan kapablon de tiu planto, kiu eble havus novajn
uzojn?
La migrenoj de la reĝino Catherine de Médicis pravigis la enkondukon de tabako en
Eŭropon. Teorie, ĝin kaŭzas dilato de la kraniaj arterioj, kiun eble kontraŭstaras nikotino.
Tamen, la tolereco de la arterioj de fumantoj pri la ago de nikotino certe povas kaŝi tiujn
eblajn bonfarajn efiketojn. Plie, kio estis tiuj reĝinaj migrenoj? Tiu malsano ne estis tiel bone
definita kiel nuntempe. Verŝajne ŝi uzis tabakflaron. Ĝi kunstreĉas angiojn per nikotino, sed
ankaŭ instigas fortegajn ternojn, kiuj povus malplenigi troplenigitajn nazkavojn, tiel mildigi
kapdolorojn devenantajn de nerekonita sinusito.
Ĉiufoje kiam alvenas nova aktiva rimedo, rapide oni ĝin provas kontraŭ amaso da aliaj
malsanoj. Kompreneble, kiam terapio konsistis nur el laksigo kaj sangeltiro, tiu ekzota kuraca
planto estis provata kontraŭ ĉio. Oni atribuis ĉiun resanigon al la nova rimedo. Male, la
oponantoj kulpigis tabakon pri iu ajn malsano ĉe la uzantoj, eĉ se la kaŭzo estis alia. Tiel la
kutima kunpreno de tabako kun alkoholo povas klarigi la paradokson, kiu kulpigis tabakon pri
psikaj malsanoj, kiam nuntempe oni scias, ke ĝi faciligas memoron kaj atenton.
Mirinde, verŝajne pro sia disvastigo kaj banaligo, tiu planto ne estas studobjekto de la
moderna scienco. Nur la efikoj de nikotino estas relative konataj, ĉar ĝi estas tre utila ilo por
studi la nervan sistemon, ankaŭ ĉar, pro ĝia helpo por fumĉesi, la farmacia industrio financas
multajn esplorojn pri ĝi, precipe ĉe bestoj. Oni tre malmulte konas ĝiajn efikojn ĉe nefumantaj
normalaj homoj. Eble pro etiko la esploristoj timas ekestigi ilian dependecon, kvankam oni
neniam observas dependecon pro pura nikotino.
Oni konas la efikojn de tabako mem nur per epidemiologiaj studoj, kiuj nur listigas la
nocivojn. Ne necesas nuntempe ilin pruvi. Nur per grandegaj studoj konsiderantaj multajn
faktorojn oni povis elmontri kelkajn bonfarojn.
Fumantoj interkonsentas, ke ili fumante pli bone laboras. Sed eble ili pli malbone
laboras sen tabako. Pri tio, la rezultoj de la studoj estas malkonkordaj. Certe, ĉe normala
40