La Fumado - Eventoj

Prefaco
Lasu vin inspirita de tiu libro… jen fulma prefaco, kiu povus sufiĉi por resumi mian
senton. En ĝi vi trovos apartan etoson. Ja vi trovos tie la verkon de eminenta sciencisto, rigora
esploristo, kaj brila intelektulo, sed ankaŭ vi sendube konos iun novan aŭ raran senton rilate
literaturon ĝenerale kaj plej trafe en esperanta literaturo. Fakte mi tuj konfesas, ke kiel
releganto kaj korektanto mi legis ĝin unuafoje en du vesperoj kaj tiel plene interesiĝis pri la
plej facila aspekto de tiu verko por kuracisto kiel mi. De tiam mia konvinko teni en la manoj
elstaran verkon restis kvazaŭ ne estingebla lumeto en nebulo. Jes ja multaj profesiaj legaĵoj
utilas por kuraci kaj helpi pacientojn sed malmultaj entenas samtempe sciencan tutaron kun
ĝiaj memkritikoj kaj gvidlibron por traktado de pacientoj, kiuj foje serĉas, foje bezonas
instigon en tiu kazo por fumĉeso. Kiam tiu egocentra vidpunkto klariĝis por mi, mi estis sur la
vojo kompreni kiel ankaŭ universala estas tiu verko. Profesoro Molimard verkis kiel kompleta
homo, ne nur kiel kuracisto, ne nur kiel esploristo, ne nur kiel psikologo, ne nur kiel civitano,
ne nur kiel atestanto de personaj kaj intimaj spertoj. La tekston mem mi sentis kiel vorta
traduko de vivanta hologramo, tie densega, alie klara, tie facila, alie riveliga kvazaŭ la fumo
mem estus gîa kruda materio pli ol inko kaj papero, kiujn vi nun tenas. Pro tio, tiu verko estos
certe ŝatata de ĉiuj legantoj. Plie ĝia rekomendinda plurfoja legado ne lacigos, pro tio ke la
antaŭa legado vere modifas senton pri la temo kaj tiel malfermiĝas nova kurteno sur tiu pure
homa teatraĵo. Ĉu eblas paroli pri traduko, kiam la aŭtoro memtradukinto trovis novan
rigardon al sia propra verko dank’ al la mirigaj kvalitoj de la celita lingvo esperanto? Ankaŭ
tiu demando estas rivelo por mi, kaj sendube por la legantoj, kiuj ofte ektrovos novajn
frazerojn, neologismojn. La ŝlosilo de tiu malkovro estas, kiel ĉie en la verko, klare sagita per
la titolo mem "Malfumi". Ja tiu koncepto tute ne ekzistas en la franca lingvo, kiu estas la
gepatra por Profesoro Molimard kaj mi, kaj eĉ sendube en plejmulto de lingvoj. Jen miriga
fenomeno, tiu traduko iĝis kvazaŭ la plej firma esprimo de la verkinto laŭ lia propra konstato.
Mi kredas ke tia rivelo plezurigos ĉiujn legantojn. Fine mi sincere kaj kore dankas Profesoron
Molimard por tiu plezuro kaj honoro modeste kontribui lian verkon. Dank’ al lia laboro nia
literaturo gajnis novan breton, kaj nia menso novan inspiron.
Doktoro Denis-Serge CLOPEAU
3