La Fumado - Eventoj

televidilon. Mense ĉiea, cigaredo asociiĝas kun amaso da malgrandaj internaj aŭ eksteraj
eventoj. Ili baldaŭ konstituos svarmon da stimuloj de kondiĉitaj refleksoj, kiuj unuope
kapablos ekbruligi ĉi tiun aŭ alian cigaredon, eĉ se oni estas jam sufiĉe fuminta por ne senti
mankon. Tiuj "sekundaraj plifortigaĵoj" de aŭtomataĵoj riĉigas kaj multege komplikas la
dependecan fenomenon, eĉ se temas pri naturaj bezonoj tiaj, kia manĝbezono. Pri tiu temo,
simileco inter manĝbezono kaj fumbezono estas intima. Primara funkcio de la aŭtomato estas
elklikigi serĉon de nutraĵo, kiam sangsukero mankas. La rato kutimas dormi tage, ĉar nokte ĝi
devos esti vigle atenta por ludi kun katoj. Se, dum ĝia dormo, dank’ al katetero en iu vejno, vi
injektas al ĝi insulinon, ĝia glukemio malaltiĝos, la dormanta rato tuj vekiĝos kaj tuj
skrapmordos biskviton. Same, se la kvanto de nikotino aŭ de aliaj fumsubstancoj ne sufiĉas,
fumanto aŭtomate ekbruligos cigaredon.
Sed bezono kaj konduto povas manifestiĝi, eĉ sen manko rilate tiujn primarajn
plifortigaĵojn. Je la dek-unua matene en koktelkunveno, vi manĝis multajn sandviĉetojn, kiuj
plenmezure altigis vian glukemion. Vi certe ne malsatas. Tamen, se vi kutimas tagmanĝi je la
dek-dua, vi eliros el la kunveno pensante "tiuj kunaperitivaĵoj estis bongustaj, sed nun mi
bezonus ion ajn varman!". Tiam vi iros en la kantinon manĝi eskalopon kun pastaĵo. Post
restado en Usono, mi memoras tiajn vekiĝojn je la tria matene, kiam mi kun mia edzino
retroviĝis fronte al la fridujo, kun la nerezistebla bezono manĝi ŝmirpanon. Tiam oni simple
povis kalkuli la hordiferencon, ĉar estis momento, kiam ni vespermanĝis en Nov-Jorko. Same,
kiam alvenas la paŭzo, vi ekbruligas cigaredon, eĉ se vi fumadegis dum la tuta mateno, do ne
havas kemian bezonon.
Vi alvenas al oficejo, via stomako estas plena je sandviĉetoj kaj pastaĵo. Tiam kolegino
proponas al vi sian specialan ĉokoladan kukon. Kompreneble vi akceptas, pro rilatoflego.
Same, vi ĵus fumis tri cigaredojn sinsekve. Kolego antaŭtenas sian paketon al vi. Vi probable
fumos nur la duonon de la cigaredo, sed vi ĝin prenas kaj ekbruligas: rilatfaciligo. Kiam mi
fumadis, kaj verkante mi penis por trovi frazon, mi ekbruligis cigaredon. Tio permesis solvi
tiun agblokon, eliri el senelira situacio. Nun, ve, mi solvas tiajn blokojn per ŝmirpano.
Kiuj aliaj motivoj nin instigas manĝi? Oni manĝas pro enuo, pro ĝojo aŭ malĝojo, pro
neceso ion ajn festi. Oni fumas pro samaj motivoj. Tiel la interna horloĝo, la eksteraj eventoj
aŭ cirkonstancoj, la nuna humoro pretekstiĝas por manĝi aŭ fumi.
Fine, tiaj ĉiutagaj kondutoj iĝas integra parto de la vivo. Plie, oni sociale reagas per
cigaredo. Oni kaŝas sian timidecon malantaŭ fumekrano, oni paradas kun enorma cigaro, oni
estas tiu, kiu donacas, kiu ŝajnas profunde pensi, la virino, kiu belege gestas. Fumado estas
sinteno, reagmaniero, maniero vidiĝi fronte al la aliaj, sin vidi mem kiel fumanton. "Kiam mi
ne havas mian cigaredon, mi estas sen armilo", diris al mi paciento. Oni ESTAS fumanto,
cigaredo estas parto de la propra personeco, de la identeco mem de fumanto. Oni povus
enskribi tiun karakterizaĵon sur la identiga karto, same kiel "rekta nazo, bluaj okuloj, blonda
hararo".
La ega transformado de la personeco, de la sinteno kaj reagmaniero, la sento perdi sian
identecon, kiam oni provas fumĉesi, estas la plej grandaj obstakloj kontraŭ sukceso. Tio estas
pli grava ol manko de tabakaj kemiaj substancoj.
Tamen ne estas tabakismo sen tabako. Gestoj, kondutoj ne establiĝas sen tabako. Oni ne
daŭre fumadas cigaredojn el eŭkalipto. La tabakuzformoj estas tre diversaj, cigaredo, cigaro,
pinĉopreno, tabakmaĉaĵo, pipo, kun tre malsimilaj kondutoj. La nura komuna aĵo estas tabako.
Kompreneble do, dependeco necesigas iujn substancojn, kiujn alportas tabako.
36