La Fumado - Eventoj

povas aĉeti ankaŭ por mi kelkajn aferojn?". Komplezeme, la najbarino revenas kun bazar-reto
en ĉiu mano. "Prenu kelkajn oranĝojn por vi!" tiam diras la avino, kiu ŝatus ke la najbarino
refaru morgaŭe. La plej taŭga ilo por ricevi la dezirotan konduton ĉiufoje, kiam oni ĝin
bezonas, estas ĝin rekompenci.
Mi nomas tiun plezuron "kruda plezuro". Ĝi rekompencas konduton, kiu kontentigas
mankon detektitan de la aŭtomato. Kruda ĉar ĝi estas parto de nia cerba funkcio de tiel
longtempe kiel la kondutoj mem. Ne eblas disigi ĝin de la konduto. Ĝi ekzistas ekde la
naskiĝo. La centjara senila demenculo en la kadukul-loĝejo, lektrinkanta la unuan kuleron de
la ĉiutaga supaĉo, ŝajnas plezurigita. Eĉ se la malsatulo ĉiutage manĝas la saman raguaĉon, lia
plezuro neniam foriĝas.
Tre ofte oni manĝas aŭtomatege, preskaŭ nekonscie, en konversacio. Oni ne ĉiam sentas
konscian plezuron. Oni ĉetabliĝas ofte sen multe da malsato. En niaj civilizacioj de abundo,
oni manĝas pli ofte pro tio, ke tempas ĉetabliĝi, ol pro reala malsato. Same, oni ekbruligas
prevente plejmulton de la fumataj cigaredoj, antaŭ ol konscie senti mankon. Tiel oni ankaŭ ne
plu sentas plezuron, kiu estas des pli intensa, ju pli forta estas la manksento. Tiam la fumantoj
diras, ke tiuj cigaredoj estas neŭtralaj, aŭtomataj kaj ne peras veran plezuron. Kiam oni povas
fumi laŭvole, la sola cigaredo, kiu peras krudan plezuron, estas la unua matene, pro tio ke
dum nokto nikotino preskaŭ tute foriris el la korpo.
La hedonisma plezuro
Ĝi estas plezuro "por plezuro". Fine de la nokta festeno, post kiam vi jam dufoje
reprenis meleagraĵon kun kaŝtanoj, post kiam vi decidis: "Sufiĉas, nun mi ĉesas manĝi", la
gastigantino alportas la fromaĝopleton. Verdire, vi ne bezonas manĝi. Se sur la pleto estus nur
la gipseca kamemberto, kiel ĉiutage en la kantino, vi facile abstinus. Sed vi vidas kelkajn
apetitvekajn nekonataĵojn. Interna voĉo flustras al vi, ke bona manĝo ne eblas sen fromaĝo.
Tiam vi vin aŭdas diri: "Nur iomete da tiu ĉi... kaj eble da tiu alia... kaj... kio estas tiu
malgranda ronda...? kaprina?". Poste alvenas belega kuko. "Tranĉu por mi nur etetan
peceton". Sed ĝi estas bongusta, repreninda. Post la deserto, la dommastrino proponas
ĉokoladajn trufojn "kiujn mi mem faris". Vi ne prenus la ĉokoladan kvadraton, kiun vi foje
ŝatas hejme, sed la scivolo, la frandemo kaj la konveneco puŝas vin akcepti. Vi larĝege
transmanĝis tion, kion vi bezonas por satiĝi. Vi manĝis trans la saton, sed tamen vi plezuris.
Estas do alia plezuro, kiun mi nomas "hedonisma plezuro". La kaŭzo de tiu plezuro estas
agrabla stimulo de sensoj, kaj precipe logo al noveco. Vi ekzaltiĝas pro ekzota papajmanga
konfitaĵo, kaj vi aĉetas dek vazetojn da ĝi. Mi vetus, ke vi ne manĝos pli multe ol tri. La
specifo de la hedonisma plezuro estas laciĝo. Oni tediĝas pri la plej bonaj aĵoj. Post kiam vi
aŭdis centfoje diskon, la kanzono, kiun vi tiom ŝatis, fariĝas neeltenebla ripetaĵaĉo. Scivolo
ŝajnas al mi la propraĵo de homo, ŝlia vera motoro, la deziro, kiun ŝatis Spinozo. Tiu soifo de
sciado, tiu deziro instigis homon eliri el kavernoj, kie la urso restadas. Homo bezonas scii
tion, kio estas trans ŝlia horizonto, kion oni faras sur la luno. Ŝli ofte preferas tian revon al pli
konkretaj kontentigoj. La deziro estas cerbkora funkcio. Inter banala sukerpeco kaj bunta
bombono, la hundo prenos la sukeron, la infano la bombonon. Sed ŝajnas al mi ke pri tabako
tiu-speca plezuro ne estas tre grava ĉe dependa fumanto, kiu tre fidelas al sia cigaredomarko.
Kompense, la tabakindustrio scias ŝanĝi la pakaĵojn aŭ krei novajn produktaĵojn por logi al
tabako novajn adeptojn aŭ revenigi la devojiĝintajn ŝafidojn.
La transiga plezuro
La plezuro el apartaj cigaredoj, en momento kiam fumanto estas sen manko-sento,
ŝajnas al mi deveni de tria mekanismo. Mi ĝin nomas transiga plezuro. La famkonata
cigaredo tagmeza postkafa ŝajnas al mi bona ekzemplo. La etoso mem estas plezura. Estas la
31