La Fumado - Eventoj

spiradon. Tiam, se via racia kaj vola cerbo decidus, ke necesas malpli manĝi, ne plu drinki aŭ
ne plu fumi, vi streĉe gvatos vin mem, vi gardostaros viglec-atente kaj forte.
Bildo 4: La Triunuo
Niaj tri aŭtonomaj, sed kunlaborantaj cerboj laŭ la Bildo 2 elvokas la kristanan bildon de dio samtempe ununura kaj
triobla, kies homa animo estus "teomorfa" bildo.
1.- La racia konscia vola cerbo evidente estus la bildo de Patro, investita per aŭtoritato. Similante la romanan
"Pater familias", Li esprimus la Juron, la Juĝopovon kaj la Forton (Dio de armeoj). Sed kiel surtera patro, Li estus relative
malproksima, kaj post kiam Li estus ediktinta siajn ukazojn, "li lasus la patrinon elturniĝi sola kun la infanoj".
2.- La kora cerbo estus la bildo de la homa Filo. Tio enmetis iom da homaneco, amo, kompato, mizerikordo en la
malnovan judan religion, kies ununura dio ŝajnis tro rigora, malproksima kaj senkorpa. Verŝajne, tio parte klarigas la
sukcesegon de kristianismo. Evidente la mediteranea virisma civilizacio ne povis uzi virinan bildon, en religio kie virinoj
ankoraŭ ne posedas animon. Tamen temas pli ĝuste pri virinaj kapabloj. En la XIX-a jarcento, la aldono de la Sankta-
Virgulina kulto provis tion korekti.
3.- La robota cerbo estus legitime la bildo de la Sankta Spirito. En la latina lingvo, la vorto "spiritus" signifas spiron.
La aero kiun, laŭ Genezo, Dio blovis en la naztruojn de Sia kreito por donaci al ŝli la vivon. La spiro, kie oni trovas la radikon
"spir" de spirito, estis ĉiam la videbla signo de la granda mistero de la vivo. Ĝi diferencigas vivan kaj senvivan aĵojn.
La dialogo inter tiuj tri aŭtonomaj cerboj okazas en integranta centro. El ĝi naskiĝos ago. Okaze de superrego de unu
el ili, la rezulto estos aŭ konduto, aŭ pasia ago, aŭ vola ago. La tribunaloj diferencigas perfekte la respondecan nivelon laŭ
objektiva kriterio, ĉu la ago estis tute nevola, ĉu plenumita pro intensa bezona premo, ĉu post racia kalkulo aŭ ĉu dum
pasiega emocio.
Tiel, se mi decidus, ke mia maldekstra mano neniam permesos al mia dekstra mano
alporti tiun cigaredon al mia buŝo, kiel mi elturniĝos? Mi ne povos pensi pri tio dum mia tuta
vivo. Tiel vivi neeblus. La neeviteblaj ĉiutagaĵoj kaj eventoj min liberigos, tiros min al aliaj
temoj. Mi distriĝos. Ĉiam vigla, la aŭtomato gvatas okazon. Ĝi tuj agos. Okaze de pli
malgranda malstreĉiĝo de atento, mi havos cigaredon aŭ kekson en la buŝo aŭ glason en la
mano, aŭtomate, same kiam mi konstatas, pro maĉa reflekso, ke mi krakmaĉas la bombonon,
kiun mi volis suĉi ĝis fino.
29