La Fumado - Eventoj

Hunt desegnis la kurbojn de la procento de abstinuloj rilate al la tempo post ĉeso de heroina,
alkohola aŭ tabaka uzado. Surprize, ili estas tute samaj, sendependaj de la uzita substanco. La
fumanto ne pli facile ĉesas fumi ol la heroinulo injekti sin aŭ la alkoholulo drinki. Dura kaj
milda drogoj estas sensenca koncepto. Gravas nur la ligilo kun la substanco. Se vi dependas
de substanco, tiu substanco estas kvazaŭ dura drogo por vi. Se vi ne estas ligita al ĝi, eĉ se tiu
substanco estas dura drogo por aliaj, kaj se vi foje uzos ĝin plezure, ĝi ne estas milda drogo:
simple, vi bonŝance ne estas dependa.
Ĉe individuoj oni povas mezuri la forton de iu substanco per ilia kapableco ĉesi. Se
temas pri la socio, la mezuro estas la facileco de ĝia akcepto en la socio, kontraŭ la komuna
bono, kontraŭ racio kaj malgraŭ protektadaj aranĝoj, kiel senindulgaj prohiboj. Ĝis nun, du
substancoj sukcesis superi ĉiujn sociajn defendojn, "imunecajn antikorpojn", kiujn la socioj
starigas kontraŭ ili: alkoholo kaj tabako. Neniu speciala polico ilin persekutas. Oni ilin vendas
senpune, senkaŝe kaj laŭleĝe. Tamen ili ne estas same pritraktataj. En muzulmanaj landoj,
fumi estas ege pli facile ol drinki. Nur de kelkaj jaroj oni komencas malpermesi fumadon en
publikaj lokoj, plejofte en riĉaj landoj.
Sed internacia mezura unuo ekzistas. Ĝi estas pli tutmonda ol la metra sistemo, kiun
elpensis miaj francaj prauloj, sed kiun usonanoj ne bezonas: Ili elpensis la tute universalan
etalonon, kiu ĉion mezuras: dolaro.
Kiu trouzo-substanco, en la tuta mondo, tiras la plej grandan kvanton da dolaroj el la
poŝoj de la malriĉaj mizeraj homoj? La substanco, kiu donas al la fabriko- kaj vendo-firmaoj
plej grandan financan potencon? Kiu sklavigas ŝtatojn, iĝantaj tiel dependaj de ĝiaj fiskaj
rentoj, ke ili ne kapablas starigi agojn protektantajn la sanon de siaj civitanoj? Ne serĉu plu:
tabako.
Kunigante ĉiujn vidpunktojn: gradon de individua ligilo, procenton de la dependantoj el
provintoj, procenton de la dependantoj inter la uzantoj, gradon de socia disvastigo, neniigon
de defendoj kaj ekonomia ŝarĝo, la tuton malgraŭ la kolosaj sanoriskoj, ĉio ĉi faris ke doktoro
Koop, usona "Surgeon General" kaj doktoro Mahler, ĝenerala direktoro de MOS konkludis en
1988:
"Tabako estas la plej dura drogo iam konita en la mondo"
TABAKO NE ESTAS DROGO
Kvankam tiu formulo vortigas grandan veron, mi ne povas kun ĝi tute konsenti. Ĝi
ĉiamigas semantike klarigindan intermikson inter drogo kaj dependeco. Oni devus uzi la
vorton "drogo" nur parolante pri substancoj perturbantaj la psikan funkcion, la humoron, la
juĝadon, eĉ se ili ne induktas dependecon. Alkoholo, kanabo estas drogoj. Ne ĉiuj drogoj
induktas dependecon. LSD-o provokas gravegajn psikajn perturbojn, sed neniu ilin uzadas
regule, neniu sentas la nerezisteblan bezonon, kiu karakterizas dependecon. Malofte oni faris
pli ol du aŭ tri tiajn "vojaĝojn" en sia vivo. Ne ĉiuj droguzantoj iĝas dependaj. Eble oni
sporade ŝatas eŭforion, kiun provokas alkoholo. Ne ĉiuj substancoj induktantaj dependecon
estas drogoj. Ili ne perturbas la psikan funkcion per senpera cerba ago, eĉ se ilia bezono kaj
serĉado povas ege perturbi la vivon. Iuj personoj ne povas malhavi laksetigilojn. La ĉeso de la
kortizonterapio provokas fizikan manksindromon. Fortaj dependecoj povas stariĝi sen
substanco, tiel monoludoj, sporto…
La specifo de tabako estas la kompleta malesto de psikaj efikoj. Tabako ne estas drogo,
fumanto ne estas drogulo. Tabako kaŭzas fortegan, sed puran dependecon. Tia senmiksa
dependeco devus aparte interesi la esploristojn pri dependecaj mekanismoj. Oni ne fumas por
17