La Fumado - Eventoj

ke la vera studtemo estas fumado. Li montris al volontuloj interesegan filmon. Foje,
laŭtparoliloj kriegis la 90-decibelan bruon de ekfluganta aviego. Tiam li petis ilin taksi sur
skalo de 1 ĝis 10 sian iritan gradon. Dum iuj seancoj ili povis fumi libere siajn proprajn
cigaredojn. Dum aliaj ili ricevis mildajn cigaredojn, kiujn ili ne kutimas. Dum aliaj seancoj
fumi estis malpermesite. Kiam la fumantoj fumis siajn proprajn cigaredojn, ili ne estis pli
iritataj ol la nefumantoj. Sed ili iĝis furiozaj pro la avia bruo, kiam ili ne rajtis fumi, aŭ rajtis
fumi nur cigaredojn, kiuj ne kontentigis ilin. Plie, la fumantoj, kiuj diris, ke ili senpene
sukcesas limigi sian konsumon estis iritegeblaj. Certe ĉi tio estis la konsekvenco de ilia
konstanta kaj nepra rego. El tiu eksperimento, Schacter taksis ke nur 5% el la fumantoj
kapablas toleri la tabakmankon sen pligrandigi sian iriteblon. Tiu taksado ŝajnas al mi ĝusta.
Ĝi akordiĝas kun la rezulto de kelkaj enketoj. Mi mem povas nombri per la fingroj de nur unu
mano la nedependajn fumantojn en mia ĉirkaŭantaro.
DURA AŬ MILDA DROGO
Ne ĉiuj substancoj povas estigi dependecon. Krom la faman ŝipanon de bildostrio, mi
konas neniun spinacodependanton. Gravas nur la ligilo. Konstante oni parolas pri "duraj
drogoj", kiujn oni devus ĉiam malpermesi, kaj pri "mildaj drogoj", kies uzon oni povus
liberigi. Certe iuj substancoj pli forte ligas la uzanton ol aliaj. Sed tiu debato ne traktas pri
akoholo kaj tabako. Ĝi ŝajnas al mi precipe militilo por licigi la kanaban negocon. Scienculo
ŝatas tion, kion oni povas mezuri. Antaŭ ol uzi tiajn vortojn, mi volus trovi internacian
mezuran unuon de duro, kiu trafe permesus al mi diri, ke iu ajn substanco estas pli dura ol
alia.
Tokseco ne ebligas mezuri la durecon. Iuj heroinuzantoj injektas al si du aŭ tri gramojn
de pura heroino tage. Necesas pluraj gramocentoj da alkoholo por mortigi homon. La mortiga
dozo de nikotino estas ĉirkaŭ 50 miligramoj, kiujn entenas proksimume 4 cigaredoj! Infanetoj
mortis pro kelkaj manĝitaj stumpoj. Laŭ la tokseco, tabako estus do pli dura ol opio. Oni
konas multajn toksegajn substancojn, kiel digitalinon. Mi vidis ankoraŭ neniun
kormalsanulon, kiu ĝemante min petis: "Kompatu, doktoro, kelkajn pliajn gutojn!". Ni devas
akcepti la ideon: Toksiĝemulo ne estas toksoŝatanto. Ŝli ne ŝatas toksecon. Necesas trovi alian
nomon.
Oni ofte pensas, ke la grado de la fiziologia dependeco estas la bona mezuro. La
tolereco de pli kaj pli granda dozo, la intenseco de la manksindromo mezurus la fortecon de la
substanca stampo sur la korpo. La dependeco estus estigita de la timo pri manksindromo, kaj
de la akirita scio, ke la substanco forigas la perturbon de manko. Dependeco estus kvazaŭ
kuracilo, kiun la alkoholulo mem eltrovintus, estus memterapio de la manksindromo. La
alkoholo ja estas la mirinda terapio de la matena tremado, ĝi kvietigas la "delirium tremens".
Pene alkoholulo kapablas ĝin malhavi. Duraj drogoj estus do tiuj, kiuj induktus la plej
grandajn perturbojn post la ĉeso. Tiel alkoholo estus la plej dura el drogoj. Sed ni devus klasi
kiel drogojn multajn medikamentojn, kies abrupta ĉeso post longa terapio estigas severan
perturbon. La ĉeso de kortizono, de betablokantoj induktas fiziologian manksindromon, sed
neniun psikan dependencon. La benzodiazepinoj, tiuj dormigontaj piloletoj, estigas tiel
grandan fiziologian dependecon, ke ĉiu provo de tuja ĉeso provokas kruelegan maldormon,
iafoje epilepsiajn konvulsiojn. Ofte necesas almenaŭ dum unu monato tre iompostiome
malgrandigi la dozon po dekono de tablojdo por senperturbe ĉesigi ties prenadon. Tamen tiuj,
kiuj sukcesis ĉesi, tre malofte deziras ĝin repreni.
Eble oni estas fizike dependa sen havi la apartan psikan senton, ke oni ne kapablos vivi
sen la drogo. Neniu rilato ekzistas inter la dependeca grado kaj la perturboj post la ĉeso.
15