La Fumado - Eventoj

Kial la oficialaj publikaj organizaĵoj pri esplorado ne interesiĝas pri tabako? Iliaj
epidemiologoj elmontris la gravecon de la damaĝoj, tiuj 65 000 mortoj jare nur en Francio,
vera bombo, kiun oni povus senprajmigi. Sed mankas la logika sekvo. Eĉ ne unu teamo de la
nacia instituto pri medicina esploro (INSERM) estas dediĉita al tabako. Ni formadis junajn
esploristojn. Neniu laboratorio ekzistas, kie ili povus labori. Korpreme ili iĝas komputilistoj
en bankoj, elpatrolandiĝas, aŭ por vivteni findecidas iĝi merkatikistoj en farmaciaj firmaoj.
Fakte, la publika sano ne estas la ĉefa motivo, kiu orientas la agadajn elektojn de tiuj
organizaĵoj. Ili funkcias demokrate. Decidojn prenas komisionoj, enhavantaj teamajn
direktorojn, elektitajn el la plej bonaj de sia fako. Ĉiu el ili nature taksas unuaranga sian
propran esploran fakon, deziras havi pli da mono kaj rangaltigi siajn disĉiplojn. Kiel imagi, ke
komisiono enhavanta neniun, kiu interesiĝus pri tabako, decidus financi iun ajn esploran
projekton pri tiu temo?
La antitabakaj aktivistoj pensas, ke esplorado estas neutila. Tabako estas demono. Pro
tio ke ili klare difinis la malamikon, necesas nur militi. Kial perdi tempon kaj elspezi monon
por esploroj, kies rezultoj estas necertaj kaj ĉiel malproksimaj, kiam oni povas tuj agi? Des pli
ke esplorado povas subfosi ilian interesan aktivecon. Ili preferas akiri monon por lanĉi afiŝajn
kampanjojn, spritege paroli ĉe televido, alarmi la publikan opinion, procesi kontraŭ tabakaj
firmaoj, grupe premi politikistojn por akiri malpermesojn, regularojn, prezaltigojn. Tio
okazigas agadon, do donas bonan konsciencon, pro tio ke oni faris ion. Tiam oni kantadas
venkajn kantojn en multekostaj antipodaj kunvenoj. En tiu internacia batalo, la Armeoj de
Bono, la Aliancanoj komparadas jaron post jaro la procenton de fumantoj en siaj respektivaj
landoj, sekvante la progresadon de siaj rotoj, same kiel oni iam starigis flagetojn sur mapon
laŭlonge de la frontolinio.
Sur la pinto de la piramido staras la politikistoj. Kiam vi devas mastrumi la publikan
monon, vi necese ĝin investas favore al viaj voĉdonontoj, kaj financantoj. Nu tabako ĉiam
estas grava ŝtata monofonto. En 1986, tabako havigis 2,5% el la franca ŝtata enspezo, kontraŭ
6% en Germanio. Tial Francio povis edikti la leĝon EVIN, dum Germanio kontraŭadas tiun
decidon. La Ŝtato dependiĝas de cigaredoj same kiel fumanto. Ju pli gravas tabako en ĝia
buĝeto, des malpli ĝi emas kontraŭbatali. Plie, dum en Kalifornio oni dediĉas procenton de
tabaka fiskaĵo al agadoj kaj esplorado, en Francio oni uzas ĝin nur alicele, ekzemple por
kompensi la deficiton de la sana asekuro. Estas plu logiko ĉiam agi alvale, kuraci, ripari la
damaĝojn, anstataŭ almonte, preventante. Kiu vin gratulos se vi sukcesis financigi esplorojn,
kiuj sukcesos post 10 aŭ 20 jaroj, aŭ ne sukcesos? Tio tute ne gravas balotelekte. Iĝi la Patro
de ia leĝo male estas tuj profitodona. Eĉ se ĝi ne estos aprobita, vi bone profitos, ĉefe se oni
pri ĝi debatas, se oni vin vidas ĉe televido kaj se via nomo estas sur la unua paĝo de ĵurnaloj.
De kiam via nomo nomas leĝon, vi iĝas neevitebla spertulo, via politika estonto estas
sekurigita.
LA "SNUSA" EKZEMPLO
Mirinda ekzemplo de malkonkordo inter la reala bono por la sano kaj la interesoj de la
diversaj aktoroj, kiujn mi ĵus analizis, estas "snuso".
La plej granda kaŭzo de tabakriskoj estas fumo. Tamen ankaŭ maĉtabako enhavis multe
da kancerogenaj nitrozaminoj. La morto de dekunujaraĝa usona knabo pro buŝkancero kaŭzis
grandajn kampanjojn kontraŭ maĉtabako. Tiel la vendo de tiu tabako estis malpermesita en
Eŭropo ekde 1992. Tamen, kiam Svedio eniris en Eŭropan Union, ĝi obtenis escepton
koncerne sian snuson, pro tio ke multaj svedoj kutimas uzi tian tabakon. Snuso enhavas
preskaŭ neniun nitrozaminon. Multaj svedoj forlasas cigaredojn, kaj eĉ poste forlasas snuson.
Ĉar en Svedio oni nombras malpli da kanceroj kaj aliaj tabakaj malsanoj ol en aliaj landoj,
132