La Fumado - Eventoj

defali kaj marĝeniĝi, mi decidis persone deĵori en la konsultejoj. Necesis aŭdi, kion fumantoj
diras, se mi volis trovi respondojn al ilia problemo.
Antaŭ 25 jaroj, mi obtenis el mia Fakultato esploradan krediton je 4000 frankoj (600 €,
t.e. la tiama valoro de 40 000 cigaredoj). Estas simbolo, verŝajne la unua kredito iam asignita
en Francio por eksperimenta esploro pri tabaka dependeco. Sed la dekano tuj min avertis, ke
tiu favoro estos repetigebla nur se mi pruvos, per juĝado de miaj samfakuloj kaj eldonaĵoj en
iu fama scienca revuo, ke mi ne malŝparis la monon. Mi estas dankema pro lia posta daŭra
apogo, kvankam la kredito neniam estis reakordita. Tamen mi ne faciligis lian taskon,
elektinte temon tiel malproksimegan el modo.
Mi do malespere serĉis miajn samfakulojn. Mi ne povis imagi, ke ne ekzistas en Francio
iu esploristo laboranta pri tabaka dependeco, pro tio ke oni ĉie ripetas, ke ĝi estas la ĉefa
kaŭzo de malsano kaj morto de francoj. Mi demandis la datenbankojn pri sciencaj artikoloj.
Vane. Mi trovis samfakulojn en Londono, San Francisko, Zuriko, Edinburgo,... neniun en
Francio.
Mi konfesis al la dekano "Mi ne havas samfakulojn". Li respondis "Homoj ŝatas paroli;
organizu sciencan kolokvon, vi ilin trovos". Tiam mi organizis en 1982 la "Unuan tagon de la
tabaka dependeco". Mi invitis ĉiujn, kiujn mi supozis interesitaj pri tabako, senekskluzive,
akupunkturistojn, hipnotistojn, psikologojn. Ĉirkaŭ 80 homoj ĉeestis. Plimulto iomete eraris
pri la celo de la tago, kredante ke temas pri lanĉo de ia ajn nova antitabaka ligo. Iuj svingis
panelojn kontraŭ vivisekcio, aliaj surhavis dorsotukojn kun ruĝaj krucoj. Necesis eltiri la
mikrofonon el manoj de neregeblaj oratoroj. Tiu tago pli similis folkloran foiron ol sciencan
kunvenon. Sed mi renkontis kelkajn verajn esploristojn, kune ni starigis la "Societon de
Tabakologio", kies celo estas stimuli esploradon pri tabaka dependeco. Ekde tiam, ni atribuis
stipendiojn al studentoj en serĉadaj laboratorioj kaj organizis sciencajn kunvenojn.
Bedaŭrinde, dum 23 jaroj, nur 3 el niaj 24 diplomitaj stipendiuloj obtenis serĉadan postenon.
Komence, la farmaciaj firmaoj nin helpis, sed, iom post iom iĝis pli interesitaj pri la vendoj de
nikotino kaj aliaj medikamentoj ol pri esplorado, kaj finfine sukcesis ekregi la societon, kiun
mi tuj devis forlasi.
Mi kreis en 1986 la unuan francan universitatan kurson pri Tabakologio en Parizo.
Nuntempe, fumanto povas trovi kompetentajn kuracistojn, psikologojn, flegistojn. Mi esperas,
ke iam tiuj fakuloj ne kontentiĝos per nuraj receptoj kaj petos rezultojn de bona vera
esplorado. Sed nuntempe, ŝajnas al mi ke ili ne ankoraŭ povas rezisti la komercajn premojn de
la farmaciaj firmaoj.
Ĉu ni sonĝas? Unuvoĉe la sciencaj spertuloj diras, ke tabako estas la unua kaŭzo de
malsano kaj morto, ne nur en Francio, sed ankaŭ en multaj aliaj landoj. Ĝi estas grandega
faktoro de malriĉeco. La socia asekuro elspezas multe da mono por kuraci kancerojn, malŝtopi
arteriojn. La franca ŝtato kolektas 12 miliardojn da eŭroj per tabakaj fiskaĵoj, sed tio estas
malgranda profito kompare kun la homa kaj ekonomia plago de tabako.
Pro tio ke tiu plago estas evitebla, simpla logiko petus ke granda parto de tiu mono iru al
laboratorioj enhavantaj tre teknike perfektigitajn ilojn kaj multegajn esploristojn. Plie kortuŝo
vekus publikan malavaron, kinosteluloj konkuradus por patroni publikajn elsendojn, kiuj
rikoltus multe da mono. Nenion! Neniu publika laboratorio estas dediĉita al esploro de
fumado! Neniu posedas eĉ nur simplan fumomaŝinon. Tiu paradokso meritas analizon.
Ne sufiĉas racio por ekigi homan agon, necesas deziro. Mi simple kredas ke ne ekzistas
tabaka esplorado nur pro tio ke neniu ĝin deziras.
Tabakaj firmaoj evidente ne deziras, ke esplorado helpus fumantojn fumĉesi. Male, en
iliaj laboratorioj, la esploristoj esploradas preskaŭ nur tion, kio ebligus pliigi la vendojn, tio
130