La Fumado - Eventoj

Ĉapitro II
ĈU KUTIMO AŬ DEPENDECO?
Gilliato enpuŝis sian brakon en la truon,
la polpo lin forkaptis,
lin tenas
Victor Hugo. La marlaboristoj
Ĉu fumado estas simpla noca kutimo aŭ drogo? La vorto "drogo" provokas malhonoron.
Ĝi elvokas konfiskojn de nelicaj kargoj, pafpravigoj inter rivalaj bandoj, halucinajn homajn
ruinojn kun malklaraj okuloj. Tabako estas lica kaj for de ĉio ĉi. Tamen alkoholo,
trankviligaĵoj kaj multaj aliaj substancoj lice uzataj havas ja strangajn povojn.
Antaŭe, oni difinis drogon kiel substancon kapablan estigi tolerecon kaj asiduecon.
Asidueco estas la kutimo uzi ĝin regule. Tolereco estas la neceso uzi pli kaj pli grandan dozon
por havi saman efikon, ĉar la korpo kutimiĝis al la veneno. Pro tolereco la droguloj
ekmalsanas, kiam ili ĉesas uzi drogon. La korpo iom post iom kutimiĝis vivi ekvilibre kun pli
kaj pli grandaj dozoj. Kiam abrupte drogo mankas, la ekvilibro rompiĝas. Kvazaŭ ekleviĝus
de sur malfirma benko unu el du sidantoj. La alia devus barakti por retrovi sian ekvilibron sur
la baskulanta benko. Kiam oni subite ĉesas injekti al si heroinon, oni palegas, tremas, havas
anseran haŭton kaj fortegajn ventro- kaj lumbodolorojn. Dum 3 aŭ 4 tagoj, oni ege malsanas.
Tio estas la mank-sindromo.
Tolereco kaj asidueco, tiuj medicinaj difinoj ne ĉion resumas. Necesas aldoni komunan
ordinaran ideon. Precipe en la kolektiva imago, la drogulo ne plu tute regas siajn agojn. Li
rezignas pri ĉio, tempo, familio, havaĵo, krom sia drogo. Sub influo de drogo, ĉiuj nemoralaj
kaj deliktaj agoj fareblas.
Evidente la sama difino ne ĝustas por ĉiuj misuzataj substancoj. Ekzemple, oni prenas
LSD-on unufoje, dufoje dum sia vivo, neniam regule. Inter la licaj substancoj, alkoholo estas
la plej proksima de la kolektiva drog-imago. Ebriuloj diras nedirendaĵojn, faras
malpermesatajn agojn. "La super-mio estas solvebla en alkoholo" skribis Erika Jong. Ovido
ne konis Freŭdon, sed diris samon antaŭ du mil jaroj. La rilatfaciliga etoso de la bankedoj
estas proporcia al la ensanga alkoholnivelo. Post kelkaj glasoj, la plej timemaj kundrinkantoj
grimpas sur tablon, senvestiĝas kaj kantaĉas pudorofendajn kanzonojn.
La alkoholasidueco estas evidenta. Oni kutimiĝas al drinkado. La alkoholtolereco povas
atingi nekredeblajn nivelojn. Estimindaj homoj, post kelkaj aperitivoj kaj multe da vino dum
la manĝo, kapablas drinki kun cigaroj glasegojn da konjako kaj tamen plu paroli kohere.
Ŝargaŭtistoj stiras 15-tunajn kamionojn kun tri gramoj da alkoholo en la sango sen ia ajn
videbla perturbo. Je tiaj niveloj, mi same kiel multaj homoj estus en profunda komato. La
konsekvencoj estas gravegaj. Oni elspezas pro drinko partegon de sia enspezo, oni neglektas
sian laboron aŭ siajn aferojn. Dungitoj estas maldungataj. Mastroj bankrotas. Laca pro
drinkulĵuroj kaj ofte batoj, la edzino foriras.
Oni parolu ankaŭ pri alkohola manksindromo. Tiu komenciĝas matene, kiam oni tiel
multe tremas, ke oni ne plu kapablas teni sian kafotason sen ĝin renversi. Ĉio pliboniĝas post
la unuaj glasoj da vino, aŭ post iom da alkoholo en la kafo. Sed se drinkoĉeso estas abrupta
kaj daŭra pro pneŭmonito aŭ riporompa falo kondukanta al hospitalo, tiam eblas delirego.
12