La Fumado - Eventoj

admiras, pro tio ke vi pruvas al ili ke la specio pluas tra vi, pro tiu homido, kiu postulas ĉiujn
viajn prizorgadojn?
Sed kiam menopaŭzo tute malpermesas novan patrinecon, tiam virino ofte denove
serĉadas malplej gravajn pruvojn, kiujn povas doni afablaĵoj de viroj.
Mi pensas ke la fama "angoro de kastrado", kiun ŝatas psikiatroj, fakte estas timo de
elĵeto el la homaro. La plej granda puno kontraŭ homo estas eksigo. "Ni ne plu ludos kun vi!"
estas la plej grava el la sankcioj en lernejaj kortoj. La plej gravaj violentoj estas eblaj,
pravigitaj, pro tio ke ili estas de nun praktikotaj kontraŭ unu "ekstergrupulo", kvazaŭ unu
"Untermensch". De kiam protektado de la gepatroj foriras, serĉi protektadon de grupo estas
tiom genetike determinita, kiom serĉado de seksa partnero.
La bazaj movoj de kondutoj inter infanoj jam ekzistas dum la plej juna infanaĝo.
Evidente ili klarigas ankaŭ la adoltajn kondutojn, ĉar tiuj ĉi malaperas, nur kiam oni metas la
duan piedon en tombon. La sintena kaj konduta diferencoj inter knaboj kaj knabinoj estas
perfekte klarigitaj de iliaj biologiaj devigoj, kiuj estigas ilian propran genetikan strategion.
Kresku kaj multobliĝu
La batalo por vivo ne koncernas nur individuojn. La evoluado elmontras, ke la vera
batalo estas inter specioj, dum ĉiu provas preni kiel eble plej grandan teritorion je malprofito
de aliaj. La bataloj de kreskaĵoj en la naturo estas ĉiama spektaklo. Gresoj, muskoj kaj
ĝermanta kerno de estonta arbo pridisputas plej malgrandan terpecon. Laŭ la plaĉo de ventoj,
semoj disflugas. Polenoj difuzas sian DNA-n, kiu hibridigas najbarajn speciojn, aŭ faciligas
dominadon de sia propra specio per produktado kun ili de senfruktaj hibridoj.
Tiu devizo koncernas ĉiujn speciojn. Ĉiu estas devonta maksimume difuzi sian genaron,
sian DNA-n. Fiŝoj havas neniun problemon. Ino demetas milojn da ovoj, kiujn masklo
fekundigas per sia abunda laktumo. Tioma malavaro ebligas, ke kelkaj individuoj eskapas
predantojn kaj pluigas la specion. Kiam ino produktas malpli da ovoj aperas malfacilaĵoj. Ĉe
mambestoj, la problemo estas unuaranga. Certe masklo produktas miliardojn da spermatozooj.
La dezirata difuzo de lia DNA implicus, ke li fekundigu kiel eble plej multe da inoj. Biologie,
li estas do poligamia. Ne gravas se lia DNA kombiniĝas kun malbona DNA, la specio trovos
el amaso speciofavoran kombinadon. La obstaklo estas ke la aliaj maskloj de la specio havas
la saman ideon. Kiam estas konkurenco, necesas esti la plej bona. Tial la maskloj estas
batalemaj, samkiel kokoj, taŭroj, stalonoj, kaproj, virŝafoj kaj ve viroj. La strategio de ino
estas tute malsama, ĉefe ĉe mambestoj. Ŝi devas esti ŝparema. Ŝi havas nur kelkajn dekojn da
uzeblaj ovoloj dum sia vivo, la daŭro de gravedo estas longa. Tial ŝi poke povas difuzi sian
DNA-n. Ŝi nepre ĝin plenscie loku por doni al ĝi kiel eble plej grandajn ŝancojn. Tiel necesas
ĝin kombini kun kiel eble plej bona DNA. Ne gravas se ŝia ĉampiono disvastigus sian semon
aliloke, ŝi nur havu iom da ĝi. Tiel ne ekzistas genetikdevena konkurso inter inoj. Ĉe tiuj ĉi ne
disvolviĝas netoleremo, agresemo, violenta karaktero, muskola forto aŭ grandaj kornoj, kiuj
pliigas la ŝancojn venki en bataloj. Kontraŭe, gravas tiri al si atenton. Fervorulinoj ĉirkaŭas
masklajn kantistojn. Knaboj preferas batali.
Ĉe homo, tiuj genetikdevenaj impulsoj plu ekzistas. Poligamio estas ofta, poliandrio
escepta. Sed aliaj transdonoj, scio, kulturo kaj ĉefe posedaĵoj kuniĝas kun genetika heredaĵo.
Oni ne ŝatus fakte transdoni sian riĉecon al la filo de leterportisto. Necerteco pri ideco en niaj
patriarkaj civilizacioj kreis virviran mondon de virina sklaveco, kiu kontrastas la matriarkajn
sociojn de Nov-Gvineo, kiujn bone studis la angla antropologo Malinovski, kiu vivis dum 20
jaroj inter ili. Tiu libro donis al Wilhelm Reich la pretekston skribi bonegan analizon de la
konsekvencoj de transdono de posedaĵoj de patrino nur al siaj gefiloj, kaj de patro nur al
gefiloj de sia fratino, kies genetika parenceco ne dubeblas.
118