La Fumado - Eventoj

solaj ne kapablas solvi la tabakan problemon. Usona esploro elmontras, ke post longa
observado, la efiko de nikotinaj medikamentoj estas tute forigita ekde kiam oni povas ilin
aĉeti sen preskribo. Tiel la rolo de kuracistoj ŝajnas grava kaj necesa por reale profiti tiujn
medikamentojn. Plie, tiu rolo povus esti ankoraŭ pli grava se kuracistoj pli bone konus
tabakologion. Necesus ankaŭ pli bone kompreni, kial iuj fumantoj sukcesas iĝi eksfumantoj,
por eltrovi pli efikajn strategiojn.
Antitabakaj konsultejoj
Plejmulto de la fumantoj dezirantaj fumĉesi, solaj fumĉesas. Sed malgrandigi la daŭron
de fumado dum vivo estas la plej efika pero por malgrandigi riskojn. Fakte, oni ĉiam sola
fumĉesas, post longa maturiĝo. Provi plirapidigi tiun maturiĝon estas do racia celo, kiu
pravigas la intervenon de kompetentaj terapiistoj. Komence, pneŭmologoj organizis
antitabakajn konsultejojn, ĉar ili estas tiuj, kiuj kuracas la plej gravajn tabakajn malsanojn.
Mi tuj protestis kontraŭ la vorto "antitabaka". Fakte, fumanto rigardas tabakon kiel
vivnecesan. Peti forigon de tio, kio estas nepre necesa por via vivo, estas peti, ke iu segu la
branĉon, sur kiu vi sidas. Tiam la kuracisto ŝajnas al vi potenciala malamiko, preta vin
mortigi. Plie fumanto ne deziras esti rigardota de iu cenzuristo kiel uzanto de nelicaj
substancoj. Konsekvence, iuj konsultejoj ŝanĝis sian nomon, iĝantaj "Konsultejo pri helpo al
tabaka demamigo".
Mi ne ŝatis ankaŭ tiun dirmanieron. Unuflanke, la vorto "demamigo" elvokas por
plimulto oldajn kaj dolorajn memoraĵojn, frustiĝon truditan el ekstero, puritanan senigon de iu
komforta situacio, vin lasantan nuda fronte al la malfacilaj realaĵoj. Aliaflanke, mi ne ŝatis la
vorton "helpo" kiu transformas la fumanton en asistaton, kaj la terapiiston en Bonan
Samarianon.
Plie fumantoj reale pensas: "Ĉu estas vivo post tabako?". Ili rigardas fumĉeson kiel
morton. Ekstera helpo por morti estas nomata "Eŭtanazio". Tiel ili sentas.
Fakte, ŝajnas al mi, ke fumanto eniranta en konsultejon deziras trovi nek juĝiston, nek
direktoron de konscienco, nek eŭtanaziiston, sed spertulon, bonege konantan la temon, kaj kiu
permesus al ŝli elekti klare la plej bonan strategion. Neniu nomus kardiologian konsultejon
"antikolesterolan konsultejon", aŭ "pri helpo al koraj malsanuloj". Tial mi elektis la nomon
'"Konsultejo pri Tabakologio", kie fumanto pensos trovi neŭtralan interparolanton, helpontan
komprenigi la mekanismojn de dependeco, klarigi pri la enfalejoj, kiujn ŝli eble renkontos, kaj
helpi por trovi mem la plej efikajn proprajn strategiojn. Tial mi kreis la "Centrojn de
Tabakologio Eks-F" (Eks-Fumanto). Tiuj konsultejoj rajtas senpage uzi la patentitan markon
"Ex-F", kiun mi desegnis. La responsulo de tiuj centroj nepre estu tabakologia diplomita
kuracisto, kiu subskribis etikan ĉarton, garantiantan, ke ĉiu fumanto tie havos la plej bonajn
konsilojn kaj kuracadojn.
LA ĜARDENISTO KAJ LA TOMATO
Dum oni ne estas matura, oni ne fumĉesas. Oni provas, oni reprovas. Se ĉiufoje oni
fumĉesas kun en kapo la ideo ke "Eble, kiam mi estos tre maljuna, mi povos, dimanĉe, repreni
cigaredeton aŭ cigareton", la vermo estas en la frukto. Post du semajnoj, oni iomete deprimas
kaj pensas: "Kiom mi min sentas maljuna hodiaŭ", kaj oni ekbruligas cigaredon.
Se oni volus helpi iun fumĉesi, necesas konduti kiel ĝardenisto, kiu maturigas tomaton.
Li povas ĝin planti en bonan humteron, ĝin akvumi kiom necese, forigi branĉidojn, batali
kontraŭ afidojn, ĝin ŝirmi per vitrotuneleto... Li rikoltos tomatojn multe pli frue ol la aliaj. Sed
108