La Fumado - Eventoj

al fumanto sperti penigajn sentojn, tuson, naŭzon, vomadon, kiam ŝli imagas, ke ŝli fumas,
kun pliaj abomenaj ideoj.
Oni proponis aliajn punojn, kiel tiun elektronikan ilon, kiu puntrudas elektran malŝargon
ĉiufoje kiam vi provas elpreni cigaredon el via paketo. Ankaŭ vi mem povas, vole, trudi al vi
tiun malŝargon, kiam vi sentas bezonon fumi. Ankoraŭ malpli kosta kaj same neefika, la forta
ringo el kaŭĉuko ĉirkaŭ pojno. Ekde kiam vi sentas bezonon, elstreĉu ĝin kiel eble plej longe,
poste lasu ĝin klaki sur la haŭton. Se vi estas iomete masoĥisto, vi povas vin treege dolorigi.
Ve, tiuj metodoj havas du malfortajn punktojn. Se la puno estus alveninta tuj post la
unua cigaredo en la vivo, oni povus esperi la estigon de abomena ligo kun ĝi, kvazaŭ oni
abomenas definitive la bruselajn brasikojn se oni malsaniĝis la unuan fojon, kiam oni ilin
manĝis. Sed tia travivaĵo estas multe tro tarda se oni jam sentis plezuron fumi. Plie, tiujn
punojn oni al si mem trudas, kun favoreco, kiun oni ofte havas por si mem, "pugfrapoj kiuj
finiĝas kiel karesoj", kantis la franca poeto Georges Brassens.
Skotoj estas rigardataj, certe malvere, kiel monoamemaj kaj troŝparemaj. Ili inventis
kontraktojn. Fumantoj pagas mongarantion iompostiome repagotan, sed kiun ili perdos se ili
refumos. Ĝenerale ili reprenas cigaredon tuj post kiam la mongarantio estas repagita.
Amuzetaĵoj kaj medikamentoj
Oni vendis en Francio cigaredingojn kun diversaj filtriloj, kiuj sorbas iompostiome pli
efike nikotinon, gudron kaj karbono-monooksidon. La ideo estas progresive malkutimigi
fumanton pri la elementoj de fumo. Ĉar ili komerce malsukcesis, oni ilin ne plu vendas.
Mi memoras ke mi vidis iam ĉe televido Leonid Breĵnev fingrumanta cigaredoskatolon,
kies fermilo estis estrata de regulebla minutatoro. Li povis mem malpermesi al si ĝin malfermi
dum unu minuto ĝis du horoj. Tiu skatolo ne sukcesis komerce. Tiaj eksteraj bariloj, kiujn
fumanto sin trudas, laŭ mi nur instigas la plezuron transpaŝi.
Sentabakaj cigaredoj, kiuj ofte enhavas tusilagon, lobelion, aromajn foliojn (eŭkalipto,
mento, timiano, salvio...) celas malkutimecon de adiktivaj substancoj de tabako, sed
konservas la geston, kiun grave ŝatas fumanto. Oni ne dependiĝas de tiaj cigaredoj, kies
fumodoro netolereble perturbas la ĉirkaŭulojn, kiuj rapide malpermesos daŭran uzon. Plie, ili
ne povus sendanĝere anstataŭi tabakon, ĉar ilia fumo enhavas multe pli da kancerigaj gudroj
kaj karbono-monooksido ol tabakofumo. Iuj fumantoj kun ekzota gusto diris al mi, ke ili
povas tute abstini je tabako dank’ al fumado de hindiaj "Bidis". Sed tiuj "Bidis" konsistas
simple el tabako volvita en folioj de ia hindia persimono. Ili estas manfaritaj, sen marko de
famaj firmaoj. Ilia fumo estas gudroriĉega. Sekve la ideo, ke ili ne enhavas tabakon, estas tre
disvastigita. Tiel tio konstituas problemon en Usono, kie ĝia uzo multe propagiĝas. Plie, en
Hindio, ofte oni ilin fumas inverse, tio estas kun la ekbruligita ekstremo en la buŝo. Tiel
virinoj evitus lasi cindron fali sur sian bebon. Krom neeviteblajn brulvundojn, tiu fummaniero
produktas toksegan fumon, ĉar la rulaĵo de tabako ne plu ĝin filtras, kiel laŭ normala uzo. Ĝia
enhavo similas la enhavon de akrega fumo, kiu supreniras el memkonsumiĝanta cigaredo en
cindrujo inter du enspiroj.
La vendo de iuj medikamentoj, kiujn oni kutimis aĉeti sen preskribo, iom post iom
foriĝas. Lozanĝoj de arĝenta nitrato donas malbonan guston al cigaredoj. Tamen, ĉar la gusta
sento estas adaptiĝema, oni rapide ŝatos, kion oni komence trovis malbongusta, se tio enhavas
substancojn utilajn aŭ ŝatatajn pro ties efikoj. Ofte oni komence malŝatas kafon, teon aŭ
vinon, sed tia abomeno estas rapide venkita. Mi konis pacientojn, kiuj fine trovis ekstran
piprecon, kiam ili fumis sian cigaredon samtempe suĉante arĝentan lozanĝon. Tia uzo post
longa tempo eble kaŭzas arĝirismon, tio estas depono de arĝento en la haŭto. La paciento
105