La Fumado - Eventoj

klasika kaj militega respondo "Mi nenion volas scii pri tio, tio pasos, kaj ni reparolos pri tio
post duonhoro", ĝis maĉgumo, kaĉuo aŭ alumetostumpo, kiun oni suĉas. Eble bonŝance vi
estos tro prizorgata por senti la sekvantan ondon, se ne tiel estas, vi ĝin traktos same kiel la
antaŭan. Mi ne scias, ĉu oni reale taksis la efikon malrapide trinki glason da akvo aŭ
profundege spiradi. Eble tiuj konsiloj estus iom logikaj, ĉar tiaj agoj malatentigus la
aŭtomatajn centrojn, kiuj regas spiradon kaj trinkadon, for de rego de fumado. Krome, tabako
mildigas malsaton, reciproke manĝo mildigas bezonon fumi, same kiel glukozo. Mi ne
konsilus pacientojn manĝegi, ve, ili mem trovas tiun deviilon tro facilege, sed la buŝa agado
eble klarigus la popularecon de kaĉuo aŭ de maĉgumo.
Oni ofte ekbruligas cigaredon por kontentigi agadobezonon. Kiam oni ne sukcesas solvi
problemon, oni ofte ekbruligas unu, laŭdire por pripensi, sed fakte por evakui agadobezonon,
kiu ne povis sin esprimi. Atendo, kiu necesigas senaktivon, puŝas al fumado. Maltrankvila
patro en koridoro de akuŝejo, kun siaj du cigaredoj samtempe ĉe la buŝo, estas unu el la
klasikaj objektoj de humuraj desegnoj. Tiaj blokadaj situacioj kaŭzas fumbezonon ĉe freŝdata
abstinulo. Sed, tial ke tiu bezono esprimas nur agobezonon, oni povas kompreni kial multaj
anstataŭagoj, kiuj konsistas el tio nur "ion fari", kapablas konstitui portempajn efikajn
distrilojn. Oni ne povas rekomendi unu por iu aparta celo. Fumanto devas mem trovi kiel regi
tiujn situaciojn.
Lernu fariĝi "Nefumanto"
La Asocio de la usonaj pulmologoj (ALA = American Lung Association) donas tiun ĉi
konsilon. Ve, tiu formulo ĉion resumas. Nu, la lernado necesigas ripeton. Tiel mi tuj min
ripetos. Unue, mi diras "Lernu fariĝi eksfumanto", kio estas la fina celo. Mi pensas ke necesus
ĉesi doni al fumantoj antaŭmaĉitan nutraĵon, miksamason de diversegaj trukoj kaj rimedoj,
kiujn ili povas mem inventi, kiujn ili komunikas unu al la aliaj, aŭ povas ĉie trovi. Ni dediĉu
al pli bona diskonigo kaj dissendo de tiu gravega mesaĝo: "ONI FUMĈESAS PER
LERNADO".
Eĉ kiam oni atingis la nivelon de maturiĝo kaj fine fumĉesis, la nova ekvilibro ne tuj
estas stabilega. Certe, post ununura nokto, oni eliminis nikotinon. Post tri, kvar, iafoje sep
tagoj neniom da kotinino plu restas en la sango. Post unu semajno, la organismo estas
cikatrigita. La grava mankosindromo de heroinemulo, de delirinta alkoholulo foriĝis. Oni
forigas la fadenojn post kirurgia operacio. Post du aŭ tri semajnoj, la ritma pendola movo de
la farmakologia dependeco moderiĝas. Same kiel oni ekvidas pecon de blua ĉielo post
semajnoj de pluva grizaĵo, fumanto ekkonscias ke ŝli ne pensis pri cigaredo dum la tuta
mateno. Sed la laborego, kiu daŭros dum monatoj, estos sin liberigi el la retego de kondiĉitaj
refleksoj, el ritaroj, el akiritaj aŭtomataĵoj, kiuj plektiĝis dum jaroj de fumado, el tiuj multaj
arigitaj situacioj, kiuj plifortigis la simplan pluadon de oscilado, kiu regas regulan konsumon
de tabako.
Necesas transdoni la mesaĝon, ke oni sin liberigas el aŭtomataĵo nur dank’ al supermeto
de alia aŭtomataĵo. Mi memoras ke antaŭ pli ol 20 jaroj mi ŝanĝis mian aŭton por analoga
modelo. Pro eŭropa harmoniigeco, la dispozicio de la maniloj estis ŝanĝigita. La ĝirblinkilo
nun estas maldekstre. Ĉar oni ĝin uzas oftege, rapidege mi ĝin uzis aŭtomate. Sed pro tio ke
de longe oni malpermesas hupi urbe, la olda reflekso ne estis forpuŝita. Tiel, post 20 jaroj,
ĉiufoje kiam mi malofte devas hupi, mi ekŝaltas la glacoviŝilon.
Tiu mesaĝo de lernado estas fortega, per tio ke ĝi igas fumanton kapabla konsideri sian
demarŝon kiel aktivan kaj pozitivan. Fakte ĉio, en la vortotrezoro kaj la ideoj pri fumĉeso
difiniĝas negative rilate al tabako. Oni parolas pri nefumanto, abstinenculo (subkomprenite:
de tabako). Oni parolas pri antitabakaj konsultejoj, pri sentabakigado (en la franca lingvo, oni
101