Gizarte eta nazio errepresentazioa telebista-albistegietan - Euskara

Funtzionalisten ikuspegitik, gizarteak gorputzar bat legez, eta zati
desberdin ugariz osoturik egon arren, parte guztien beharra du, batasunean,
martxan segi ahal izateko. Durkheim-en (1982), eta Parsons-en (1952),
iritzikoek gizartea hori besterik ez da, armonian funtzionatu beharreko
elementuak. Funtzionalisten erizpideak laburtuz Giddens-ek idazten duenez:
"La pervivencia de una sociedad depende, por tanto, de la
cooperación, la cual, a su vez, requiere un consenso o acuerdo general
entre sus miembros sobre una serie de valores básicos." (Gidddens,
1989: 743)
Kontsentsuaren azterketa gizabanako, familia, komunitate zein bestelako
esparru sozialetara hedatu daiteke, halere, gu, hemendik aurrera, kontsentsu
makro-sozialera mugatuko gara soil-soilik. Gauzak horrela, hiru dira Shils-en
ustetan, kontsentzua eman dadin oinarrizko elementuak:
"(1) una aceptación común de leyes, reglas y normas; (2) una
adhesión a las instituciones que promulgan y aplican las leyes y reglas;
y (3) un generalizado sentimiento de identidad o unidad que revela a los
individuos que lo experimentan aquellas características respecto de las
cuales son idénticos y, por tanto, iguales. El sentimiento de identidad
aminora la importancia de las diferencias que, de otro modo, hubieran
dado lugar a la disensión y a los sentimientos de hostilidad. Aunque
estos elementos pueden variar independientemente, la fuerza de
cualquiera de ellos contribuye a reforzar los demás." (Ibidem: 48)
Autore beraren esanetan, kontsentsuak ordenu publikoa mantentzen du,
hau da, desakordio aukerak mugatu, berorien intentsitate emozionalari langak
jarri eta soluziobidean biolentzia erabiltzearen aukera ekiditzeko balio du.
Kontsentsuaren azterketari jarraiki 1 , Lipsitz-ek (1975) politikari
aplikaturikoa jorratu du, alegia, erregimen demokratikoetan kontsentsuaren
inguruan eman daitezkeen arazoei egokitua; lau dira azpimarratu izan diren
kontsentsuaren aplikazioak. Lehena, gobernu demokratikoen oinarrizko
printzioen inguruko kontsentzua da. Bigarrenak, ohizko funtzionamendu eta
portaera arauez erlazionaturik dagoela dio. Hirugarren teoria batek,
gobernuaren politikak, talde sozial garrantzitsuengandik jasotzen duen
onespenean oinarritzen dela zehazten du. Eta, testuinguru demokratikoan,
kontsentsuak duen zereginaz laugarren doktrina batek dioskunez,
desberdintasun sozialak kanalizatuko dituzten alderdi politikoak daudenean eta
gizartea segmentazio modu honetaz, banaketa sozialak eta gatazkak gehiegi
garatu ez daitezen bidea jarriz funtzionatzen du.
Baina, Lipsitz-ek aipatzen duenez, badira kontsentsuari buruz beste bi
ikuspegi:
1 Kohesio soziala eta kontsentsu politikoari buruzko ikuspegi historiko laburtua, eta oso
modu interesgarrian egiten du LIPSITZ-ek "Análisis del consensus". Non: SILLS,
David L. (znd.). Enciclopedia Internacional de las Ciencias Sociales. Madril. Aguilar.
1975: 3. bol., 53-57 orr.Horrezaz gain, Sartori-k (1987), kontsentsuaren hiru mailak
aipatzen ditu: a) oinarrizko kontsentsua edo gizarte mailakoa; b) gatazkak gainditzeko
balio duen kontsentsu prozedimentala deiturikoa; eta c) ekintza politikorako
kontsentsua delakoa. Ikuspegi honetan sakontzeko ikus: SARTORI, G. Teoría de la
democracia. Madril. Alianza. 1988.
____________________________________________________________
GIZARTE ETA NAZIO ERREPRESENTAZIOA TELEBISTA-ALBISTEGIETAN.
Euskal Herria Teleberri, Telenavarra eta Telenorte albistegietan. 64