Gizarte eta nazio errepresentazioa telebista-albistegietan - Euskara

Modu honetara, Luhmann-en ustez Iritzi Publikoa ez da gehiago izango
gizabanakoen eztabaida libre eta arrazionalaren fruitu, baizik eta sistema
politikoak dituen beharren arabera komunikabideek egituraturiko tema-ranking
baten emaitza. Agostini (1984) parafraseatuz, komunikabideak ez dira
protagonistak baizik eta sistema politiko eta Iritzi Publikoaren arteko
mediatzaileak.
Komunikabideen efektu kognitiboen baitan sortu diren korronte teoriko
desberdinen artean, hirugarrena "Gap hypothesis" -Hutsunearen Hipotesia-
izenekoa dugu.
"Gap hypothesis"-aren jarrerakoek defendatzen dute, ezagutza botere
moeta bat dela eta modu desberdinean aurki daitekeela sozialki banaturik:
gizartearen partaide batzuk besteak baino erraztasun handiagoa dutela
informazioaz eta jakituriaz, oro har, jabetu eta baliatzeko, ikasketaz ala
trebeziaz. Ezagutza, balio modura kontsideratuz, ez da denon eskura modu
berean heltzen. Esandakoaren ildotik, hainbat gizarteetan, amerikarra
adibiderako, boterearen zirkuluetan mugitzen den informazioa ez da inoiz
herritar soilen eskuetara. Azken hauen artean, analfabetu funtzionalak bilakatu
direnen portzentaiak gora egin du. Bi multzo horien artean ez dago zubirik, eta
informazioa eta jakituria ez dira konpartitzen.
"(...) los datos obtenidos en los útlimos años indican que el
problema se sitúa no tanto en el crecimiento del conocimiento, sino,
frecuentemente, en una relativa privación del conocimiento. Un
distanciamiento en cuanto al conocimiento entre segmentus dentro
del sistema total es ciertamente posible ya que el poder social está
basado, en parte, en el conocimiento; una relativa privatización del
conocimiento puede provocar una relativa privación del poder"
(TICHENOR, DONOHUE eta OLIEN, 1980: 22)
Laugarren eta azkenenik, baina guretzat garrantzitsuen, komunikabideen
efektu kognitiboak ikertzen aritu izan direnen artean, telebista, irrati edota
egunkariek "errealitatzea sortzeko" duten boterea azpimarratu dutenak daude.
Errealitate soziala ez da "hor nonbait" zintzilik dagoen zerbait, "egina
bezain borobila", baizik eta sozialki sortutako zerbait, eta sorketa lan horretan
komunikabideek zeresan handia dute.
2.1.2.-Errealitate sozialaren eraikuntza
Komunikabideen eragina, inguruaz dakiguna, ezagututzat kontsideratzen
ditugunak, gure munduaz daukagun inpresioak sortzean gauzatzen da.
Errealitate soziala kontsideratzen denaren sorketa eta zabaltzean zeresan
handia dute komunikabideek.
Soziofenomenologiaren parametroetatik, XX. mendearen erdikaldian,
Alfred Schutz-ek (1974) errealitate soziala kontsideratzen denaren definizioan
parte hartzen duten faktoreen azterketari ekin zion, eta hauen artean, nola ez,
komunikabideen paperean sakondu zuen. Schutz-ek markaturiko bideari
jarraiki, errealitate sozialaz ulertzen dena eta berorren definizio, tajutze eta
birsortzearen jorraketa teorikoa izan zen Berger eta Luckmann-ek (1979) "La
construcción social de la realidad" tituluaz idatzi zuten liburuaren zeregina.
____________________________________________________________
GIZARTE ETA NAZIO ERREPRESENTAZIOA TELEBISTA-ALBISTEGIETAN.
Euskal Herria Teleberri, Telenavarra eta Telenorte albistegietan. 16