Unibertsitateko ikasleen ariketa fisiko ohiturak, egoera ... - Euskara

Metodoak
Aurretik aipatutako arrazoi ezberdinengatik, ikasleen gaitasun aerobiko maximoa
estimatzeko, zikloergometroa eta froga submaximoa aukeratu ziren. Helburu hau
lortzeko, Astrand-en testa erabili zen (Astrand PO eta lank., 1985). Ikertzaile hauek, 18
eta 30 urte bitarteko gizonezko gazteen batez besteko bihotz maiztasuna 128 pultsazio
minutuko eta emakumezkoena 138 pultsazio minutuko zela behatu zuten oxigenokontsumo
maximoaren % 50-ean. Modu berean, oxigeno-kontsumo maximoaren
% 70-ean aldiz, gizonezkoen batez besteko bihotz maiztasuna 154 eta
emakumezkoena 164 pultsazio minutukoa zen. Datu hauetan oinarrituta, oxigenokontsumo
maximoa estimatzeko taula bat landu zuten, hala nola, normograma. Gaur
egun, test submaximo eta ez-zuzen honen baligarritasuna probatua dago eta askotan
erabiltzen da (Macsween, 2001; Kang eta lank., 2001; Stevens eta lank., 1996). Froga
egiteko, zikloergometro bat eta pultsometro bat erabili ziren.
Astrand-en testean, gaitasun aerobikoaren iragarpena, sexuan, adinean,
ahalegineko bihotz maiztasunean eta zikloergometroan egindako ahaleginaren
intentsitatean oinarritzen da.
Testaren hasieran, ikasleek zikloergometroan minutuko, 50 birako erritmoan
pedalei eragiten zieten 50 watioko potentzian. Lehenengo bi minututan zehar erritmo
eta potentzia horretan pedalei eragin eta lortutako bihotz maiztasunaren arabera, karga
ezberdinak gehitzen zitzaizkien amaierako taupadak 125-170 taupada minutuko
tartean egon zitezen (mutilen kasuan 100 watio eta 150 watio artean; eta nesken
kasuan aldiz, 75 watio eta 100 watio artean). Amaierako taupadak, bostgarren eta
seigarren minutuen artean izandako batez besteko bihotz maiztasuna kalkulatuz
erregistratzen ziren. Guztira ikasleek sei minututan zehar pedalei eraginez lana egin
behar zuten, minutuko 50 birako erritmoan.
Azkenean, potentzia edo mugitutako karga (watiotan) eta bihotzeko maiztasuna
korrelazionatzen ziren, Astrand-en Normogramaren bitartez (V. Eranskina). Beti ere,
ikaslea neska edo mutila zen kontuan izan behar zen. Metodo hau erabiliz, beti ere
zeharkako eran, norbanakoaren gaitasun aerobiko maximoa edo pertsonaren oxigenokontsumo
maximoa kalkula daiteke (Astrand PO eta lank., 1985).
Emaitzak oxigeno-kontsumo maximo absolutuan (l/min) lortzen ziren. Ondoren,
ikaslearen pisuarekin zatituz oxigeno-kontsumo maximo erlatiboa lortzen zen
(ml/Kg/min). Bestetik, ikaslearen gihar pisuaren araberako oxigeno-kontsumo maximoa
Material eta metodoak 69