gaja leganto per esperanto.pdf - Hejmo

ŝoforo diris ĝentile: “Dankon, sinjoro Doyle.”
“Kiel vi scias, kiu mi estas,” scivole demandis la detektivo.
“Estis sciigo en la gazeto, ke vi alvenos,” klarigis la ŝoforo, “ke vi
alvenos en Parizo el la sudo de Francio. Mi vidis laŭ via ekstero, ke vi
estas Anglo, kaj evidente viaj haroj estis tonditaj lastafoje de sudfranca
barbiro. Pro ĉio ĉi mi ekkonis vin.”
“Tio estas eksterordinara!” diris Doyle, “Kaj ĉu tiuj estis la solaj faktoj
por via konkludo?”
“Certe,” diris la ŝoforo, “kaj krome via nomo estas sur la kofroj.”
191. Churchill kaj la karpo.
La sekva anekdoto baziĝas sur fikcia rendevuo inter Churchill,
Mussolini kaj Hitler, kiu (ne) okazis dum la Dua Mondmilito en la fama
parko de Versajlo.
En 1940 Hitler estis konkerinta Francion kaj, certa pri sia fina venko,
li invitis Mussolini kaj Churchill, por diskuti la packondiĉojn aŭ plimalpli
dikti ilin.
Laŭ sia buldoga maniero Churchill insistis, ke ankoraŭ la venko ne
estas certigita, kaj fine li proponis al la furioza Hitler jenon:
“Vidu, tie en la lageto naĝas unu el la famaj centjaraj karpoj; ni ĉiuj
provu kapti ĝin, kaj tiu, kiu sukcesos, gajnos ankaŭ la militon”
Flugrapide Hitler elpoŝigis sian revolveron, celis kaj pafis sesfoje, sed
maltrafis la karpon. Tuj Mussolini streĉis sian sportharditan korpon,
rapidis al la lageto, ensaltis kaj naĝis subakven, por kapti la fiŝon per la
manoj. Sed ankaŭ li malsukcesis.
Trankvile Churchill prenis kuleron de la tablo, iris al la lageto kaj
komencis elĉerpi iom da akvo, kiun li verŝis malantaŭen trans sian
ŝultron. Moke Hitler demandis lin pri la celo de lia stulta sinteno.
Sen interrompi la ĉerpadon Churchill respondis: “Mi eligas la akvon
el la lageto, kuleron post kulero; tio certe daŭros longan tempon, sed fine
mi kaptos la karpon…kaj mi venkos.”
192. Cenzuristo.
Studento en kolegio skribis hejmen; la letero entenis certan kritikon
pri la kolegiaj aŭtoritatoj, kaj li finis ĝin per: “Mi ne scias, ĉu tiu letero
- 31 -