M. Franco Pierno MITA 12C – Licence 2ème année Littérature ...

aspetar en porto per gran vent.
A noia m'è ancor sovra tuto
om[o] vil qe vol esser mesclero;
andar en çocole per lo suto;
pissi magri e veglo putanero;
quel qe consume 'l so en reu conduto;
calçe qe sovercla lo braghero;
mul qe trota, destrer qe no saia;
fel scudher et om qe trop s'esmaia;
stradha rota e rasor qe no taia;
. . . . . . [aia]
La maior noia qe me demena
è l'ora qe me manca 'l dinar;
e quand autrui vez caçer en pena,
lo so ponto quando ven en par;
e a luitan alberg andar a cena;
bel om qe è scarso et avar;
[e] candela qe no luse clara;
perder bon vin per rëa carara;
anc falconer per vent [a] auselara;
arrogant e soza tavernara
Enoiar me fai e gran pesança
om[o] qe s'adire de nïente;
[e] rason q'eo faç' a qi m'avança;
en car consei poner molta çente;
om laro qe no perde baldança;
çoven qe per crucïar m'adente.
Pur de noia è fata 'sta cançon:
. . . . . . [on]
Mat è quel qe se calça speron
per andar descalço enl talon.
Cançoneta, vaten sença noia
a Ug de Pers, q'è de bona voia:
se noia è remasa, la recoia,
qual ne sa plui qe no è erba ni foia.
No me plas fant en cui è i falença,
ni prodom qe per fraude s'agença.
11