PREMESSA Il presente progetto nasce dalla curiosità suscitata ...

FOGLIO 35
iam nostro tutus levisomno corde quiescas.
noctu
Hinc venia lupus ille data sua limina [fovit] 90
fovit: at hinc atque etiam [petivit]
[nocturnus qui post] etiam maiora [rogavit] petebat:
_Cur non has epulas iusto mihi iure dicabis,
ut sit fas aedes me vel celebrare diurnum?
Nam satis est mihi, quod super est tibi: nil nisi cenae
relliquias, ere, nil tecti nisi limen amabo.
Intus ut est domus his tibi me secura cubante,
sic tibi pura foris hic me vescente futura est.
95
At metuis, credo, pueris: age, mene lupum quem
esse putas, compar qui sim similisque luporum?
Non sum quod videor, nec es, ipse quod esse videris,
tu quoque, simiolus versuto pollice dexter.
100
Quod secus est: [ille] namque ille nuces, tu sidera servas. _
[Hinc noctemque lupus]
Hinc noctuque lupus coepit servare diuque
limen: at hinc etiam atque etiam maiora petebat:
_Utere me socio. Tacitus quandoque tacenti
obsequar, adque pedes proiectus crura iacebo.
Res video fieri semper te deside magnas.
Per caelum nubes ego, tu ventura sequeris.
Iamque habilem vocem qua tu comprendere suesti
105
quidlibet hiscentis digitis quasi mollibus oris,
agresti rudis hanc imitari gutture coner:
beluaque ignorans me mutavisse loquellam
subsultim vestro baubantem more tremiscet. _
110
Hinc loquitur, minitabunda sed voce videtur
e
usque loqui lupus [invitus]. Tum plura petebat:
_Utere me comite et socio: nam dedecet unum
115
49