Leggi - I Cistercensi
Leggi - I Cistercensi Leggi - I Cistercensi
Ugualmente le affermazioni dell'Autore contrastano con ciò che dicono le Costituzioni della Congregazione Silvestrina: «Finis igitur quem Sanctus Pater Silvester in nostra Congregatione fundanda sibi proposuit, nullus alius fuit aut esse potuit quam vitam monasticam secundum Regulam Monasteriorum, seu secundum coenobiticam vivendi formam, instaurare, eamque necessitatibus adiunctisque sui temporis coaequare. Hic ergo est finis quem Silvestrinae Congregationis Monachi tanquam sibi proprium iure nativo semper habuerunt, prout testantur, praeter alia, Constituitionum multiplices editiones, quae tot sibi succedentibus saeculis prodierunt. « Si ergo quaeratur quisnam sit finis Silvestrinae Congregationis proprius atque specificus, respondendum est nullum alium proprium esse finem nisi illum ipsum quem vita monastica intendit, hominis scilicet consecrationem ad Dei servitium et ad propriam sanctificationem, iuxta illud Regulae Sancti Benedicti: Quaerere Deum. Nemo sane ignorat quod saeculorum decursu, Monachi, Sancti Benedicti Regulam profitentes, plura ac multiplicis generis aggressi sunt opera in Ecclesiae et animarum utilitatem, ex hoc autem inferre minime fas est in his operibus specificum Monachorum consistere finem, prout plerumque penes alias recentioris aetatis Congregationes religiosas obtinet. Vita enim monastica est quaedam forma vitae religiosae quae nullum habet finem secundarium specificum » (6). Abbiamo voluto fare queste osservazioni allibro del Padre Giuliani perché si tratta di cose della massima importanza in quanto toccano - più che non sembri a prima vista - gli elementi essenziali dell'ideale della Congregazione Silvestrina. Si tratta della finalità di una Congregazione religiosa che deve rimanere integra secondo lo spirito del Fondatore, come giustamente vuole il Concilio Vaticano II: «In ipsum Ecclesiae bonum cedi t ut instituta peculiarem suam indolem ac munus habeant. Ideo fideliter agnoscantur et observentur Fundatorum spiritus propriaque proposita, necnon sanae traditiones, quae omnia cuiusque instituti patrimonium constituunt » (7). (6) Ibid., pp. III·IV. (7) CONCo VAT. II, Perjectae Caritatis, o. 2 b. D. FRANCO POMPEI, O.S.B. SILV. - 270-
- Page 47 and 48: di Claraval che da venti anni conti
- Page 49 and 50: 7 Luglio 1970 Il Rev.mo Padre Abate
- Page 51 and 52: Qualcuno disse che la Certosa era,
- Page 53 and 54: la fattiva collaborazione all'abate
- Page 55 and 56: È noto che la predetta Associazion
- Page 57 and 58: Giacomo ci attendono con un cospicu
- Page 59 and 60: La pergamena, sottoscritta dall'Aba
- Page 61 and 62: Federico Barbarossa, i re di Franci
- Page 63: ee > ses V> '"U
- Page 67 and 68: l'atmosfera in CUI VIssero i vostri
- Page 69 and 70: 5 - Formazione dei candidati: a) po
- Page 71 and 72: Regno Cristiano etiopico fu raso al
- Page 73 and 74: La cronaca delle guerre di Amde-sio
- Page 75 and 76: 9. I Libri dei Monaci = Mesahifte M
- Page 77 and 78: possiede qualità sonore nei singol
- Page 79 and 80: Conclusione. Concludo riportando an
- Page 81 and 82: gnore sin dalla nascita. All'età d
- Page 84: Firenze - Cbiostro restaurato dell'
- Page 87 and 88: no animati allo stesso modo dallo s
- Page 89 and 90: Roberto fu un grande abate. Malgrad
- Page 91 and 92: di S. Benedetto, che in quell'anno
- Page 93 and 94: Papa, Pietro, ed altri. Furono pres
- Page 95: In merito ad una vita di San Silves
Ugualmente le affermazioni dell'Autore contrastano con ciò che<br />
dicono le Costituzioni della Congregazione Silvestrina: «Finis igitur<br />
quem Sanctus Pater Silvester in nostra Congregatione fundanda sibi<br />
proposuit, nullus alius fuit aut esse potuit quam vitam monasticam<br />
secundum Regulam Monasteriorum, seu secundum coenobiticam vivendi<br />
formam, instaurare, eamque necessitatibus adiunctisque sui temporis<br />
coaequare. Hic ergo est finis quem Silvestrinae Congregationis Monachi<br />
tanquam sibi proprium iure nativo semper habuerunt, prout testantur,<br />
praeter alia, Constituitionum multiplices editiones, quae tot<br />
sibi succedentibus saeculis prodierunt.<br />
« Si ergo quaeratur quisnam sit finis Silvestrinae Congregationis<br />
proprius atque specificus, respondendum est nullum alium proprium<br />
esse finem nisi illum ipsum quem vita monastica intendit, hominis<br />
scilicet consecrationem ad Dei servitium et ad propriam sanctificationem,<br />
iuxta illud Regulae Sancti Benedicti: Quaerere Deum. Nemo sane ignorat<br />
quod saeculorum decursu, Monachi, Sancti Benedicti Regulam profitentes,<br />
plura ac multiplicis generis aggressi sunt opera in Ecclesiae<br />
et animarum utilitatem, ex hoc autem inferre minime fas est in his operibus<br />
specificum Monachorum consistere finem, prout plerumque penes<br />
alias recentioris aetatis Congregationes religiosas obtinet. Vita enim<br />
monastica est quaedam forma vitae religiosae quae nullum habet finem<br />
secundarium specificum » (6).<br />
Abbiamo voluto fare queste osservazioni allibro del Padre Giuliani<br />
perché si tratta di cose della massima importanza in quanto toccano<br />
- più che non sembri a prima vista - gli elementi essenziali dell'ideale<br />
della Congregazione Silvestrina. Si tratta della finalità di una Congregazione<br />
religiosa che deve rimanere integra secondo lo spirito del<br />
Fondatore, come giustamente vuole il Concilio Vaticano II: «In ipsum<br />
Ecclesiae bonum cedi t ut instituta peculiarem suam indolem ac munus<br />
habeant. Ideo fideliter agnoscantur et observentur Fundatorum spiritus<br />
propriaque proposita, necnon sanae traditiones, quae omnia cuiusque<br />
instituti patrimonium constituunt » (7).<br />
(6) Ibid., pp. III·IV.<br />
(7) CONCo VAT. II, Perjectae Caritatis, o. 2 b.<br />
D. FRANCO POMPEI, O.S.B. SILV.<br />
- 270-