Canzoni contro la guerra - La Brigata Lolli

Canzoni contro la guerra - La Brigata Lolli Canzoni contro la guerra - La Brigata Lolli

01.06.2013 Views

E enquanto lhe fazes todas estas atenções O outro se vira, te vê e se assusta, Pega nas armas, aponta e dispara, Não te retribui a amabilidade. Caiste no chão sem uma queixa E percebeste num só momento Que não tinhas bastante tempo Para pedir perdão por os teus pecados. Caiste no chão sem uma queixa E percebeste num só momento Que a tua vida ia a acabar-se E que não regressarias nunca. “Minha Ninheta, prá morrer em Maio devo ter muita, muita coragem. Ninheta linda, direito ao inferno Preferia ir no gelo do inverno.” E enquanto o trigo ouvia o que dizias Nas mãos empunhavas um fusil, E na boca tinhas palavras Geladas demais prá se derreter ao sol. Num campo de trigo dormes enterrado, Não é a rosa, não é a tulipa Que te velam dos fossos sombrios, Mas são mil papoilas vermelhas. * Ο πόλεµος του Πέτρου Versione greca di Giuseppina di Lillo Κοιµάσαι µέσα στο σιτάρι δεν είναι το τριαντάφυλλο ή η τουλίπα που σε προστατεύει από τη σκιά των λάκκων αλλά είναι 1000 κόκκινα παπαρούνα. Κατά τις ακτές του χειµάρρου σου θα ήθελα να κατεβαίνουν ασηµένια ψάρια και όχι τα πτώµατα των στρατιωτών στην αγκαλιά του ρεύµατος Αυτά είπες και ήταν χειµώνας και σαν οι άλλοι προς την κόλαση προχωράς όπως αυτός που πρέπει ο αέρας σου φτύνει το χιόνι στο πρόσωπο

Στάµατα Πέτρο, σταµάτα τώρα άσε να περάσει ο αέρας επάνω σου για λίγο να σου φέρει την φωνή όσων πέθαναν στην µάχη όποιος έδωσε τη ζωή σε αντάλλαγµα πήρε ένα πολεµικό σταυρό Μα εσύ δεν τον άκουσες και ο χρόνος περνούσε όπως οι εποχές σαν να χόρευαν και πέρασες τα σύνορα µια ωραία ηµέρα την άνοιξη και ενώ προχωρούσες µε την ψυχή στο στόµα είδες έναν άνθρωπο στο βάθος της πεδιάδας που είχε την ίδια σου διάθεση αλλά µε στολή από διαφορετικό χρώµα Ρίξε του, Πέτρο, ρίξε του τώρα και µετά ρίξε του ακόµα ώσπου να τον δεις άψυχο να πέσει κάτω, να καλύψει το αίµα του και εάν ρίξεις στο µέτωπο ή στη καρδιά δεν θα προλάβει τίποτα παρά να πεθάνει αλλά εγώ θα προλάβω να δω να δω τα µάτια ενός ανθρώπου που πεθαίνει και ενώ εσύ διστάσεις εκείνος στρέφεται, σε βλέπει, φοβάται βάζει στους ώµους το πυροβολικό και δεν έχει κανένα δισταγµό Έπεσες κάτω χωρίς να βγάλεις άχνα και κατάλαβες αµέσως ότι ο χρόνος δεν θα σου αρκούσε να ζητήσεις συγχώρεση για τις αµαρτίες σου έπεσες κάτω χωρίς να βγάλεις άχνα και κατάλαβες αµέσως ότι η ζωή σου θα τέλειωνε εκείνη την ηµέρα και ότι δεν θα υπήρχε επιστροφή Νινέτα µου, για να ψοφήσεις το Μάιο θέλει πολύ πάρα πολύ κουράγιο Νινέτα µου, κατευθείαν στη κόλαση θα προτιµούσα να πάω χειµώνα και ενώ το σιτάρι σε άκουγε µέσα στα χέρια κρατούσες το τουφέκι µέσα στο στόµα κρατούσες λόγια πολύ παγωµένα για να λιώσουν στον ήλιο

E enquanto lhe fazes todas estas atenções<br />

O outro se vira, te vê e se assusta,<br />

Pega nas armas, aponta e dispara,<br />

Não te retribui a amabilidade.<br />

Caiste no chão sem uma queixa<br />

E percebeste num só momento<br />

Que não tinhas bastante tempo<br />

Para pedir perdão por os teus pecados.<br />

Caiste no chão sem uma queixa<br />

E percebeste num só momento<br />

Que a tua vida ia a acabar-se<br />

E que não regressarias nunca.<br />

“Minha Ninheta, prá morrer em Maio<br />

devo ter muita, muita coragem.<br />

Ninheta linda, direito ao inferno<br />

Preferia ir no gelo do inverno.”<br />

E enquanto o trigo ouvia o que dizias<br />

Nas mãos empunhavas um fusil,<br />

E na boca tinhas pa<strong>la</strong>vras<br />

Ge<strong>la</strong>das demais prá se derreter ao sol.<br />

Num campo de trigo dormes enterrado,<br />

Não é a rosa, não é a tulipa<br />

Que te ve<strong>la</strong>m dos fossos sombrios,<br />

Mas são mil papoi<strong>la</strong>s vermelhas.<br />

*<br />

Ο πόλεµος του Πέτρου<br />

Versione greca di Giuseppina di Lillo<br />

Κοιµάσαι µέσα στο σιτάρι<br />

δεν είναι το τριαντάφυλλο ή η τουλίπα<br />

που σε προστατεύει από τη σκιά των λάκκων<br />

αλλά είναι 1000 κόκκινα παπαρούνα.<br />

Κατά τις ακτές του χειµάρρου σου<br />

θα ήθελα να κατεβαίνουν ασηµένια ψάρια<br />

και όχι τα πτώµατα των στρατιωτών<br />

στην αγκαλιά του ρεύµατος<br />

Αυτά είπες και ήταν χειµώνας<br />

και σαν οι άλλοι προς την κόλαση<br />

προχωράς όπως αυτός που πρέπει<br />

ο αέρας σου φτύνει το χιόνι στο πρόσωπο

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!