AAS 74 - Vaticano

Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 345
Linguas didicit illarum gentium, pluries se laboriosis itineribus commisit
per totam paeninsulam Scandinavam multasque habuit allocutiones
et multa suscitavit consilia auxiliis ferendis. In hoc caritatis opere,
quod una cum aliis diversarum religionum asseclis gessit, fidem ca­
tholicam testificata est et suum alieni boni summum amorem.
Postquam in Poloniam reversa est anno 1920 cum quadraginta so­
roribus religiosis, quae per exilium in Russia erant religionem am-
plexae, ei considerandae fuerunt communes illius nationis recenter in
libertatem vindicatae difficultates, novaque vitam religiosam digerendi
ratio in Ordine S. Ursulae, nempe unio conventuum qui ad id tempus
plene independentes et autonomi erant.
Cum res sic se haberent, Dei Famula, e primitiva mente Sanctae
Angelae solita haurire, perspexit quae suae essent partes : ut profecto
cum communitate sua domus sui iuris per tempus exilii constitutae
Petroburgi, pauperibus et egenis maxime indigentibus serviret.
Supernaturali prudentia ducta in his sicut in aliis quaestionibus
maioris momenti usa est consilio Superiorum ecclesiasticorum ante­
quam aliquid decerneret.
Ab Achille Ratti, qui tunc Nuntius Apostolicus in Polonia erat et
futurus Pontifex Pius XI, his verbis incitata : « In via ab ipsa Provi­
dentia significata perseverate», Sancta Sede consentiente, anno 1920
domum suam sui iuris in Congregationem convertit, quae anno 1930
definitive est adprobata.
Magnanima, mente alacris et actione, cum est celebrata « Cru­
ciata Eucharistica», quam ipsa in Poloniam induxerat, plus 200.000
pueros congregavit; cum Religiosis suae Congregationis, celeriter auc­
tae, catechesi tradendae in scholis publicis se dedidit et apostolico la­
bori ad fines Poloniae et in suburbanis magnarum urbium ; catechistas
et educatrices laicas praeparavit; Sorores docuit operam suam duram
in spiritu orationis et paenitentiae exsequi cum persona Christi Sal­
vatoris mundi coniunctas.
Haec Famula Dei, servitio Ecclesiae suam religiosam familiam ad­
dicendo et inter pauperes atque egenos mittendo, suas Religiosas ab­
hinc quadraginta annos immisit in vias postea per Concilium Vatica­
num confirmatas.
Cum in indefatigata industria vixisset pro bono Ecclesiae et dolen­
tis humani generis, die 29 mensis Maii, anno 1939, mortem obiit Romae,
ubi etiamnum est eius sepulcrum.
Ob varias claras et christianas virtutes Mater Ursula etiam viva